Papież Franciszek przyjął wczoraj na audiencji prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kard. Angelo Becciu. Papież zatwierdził opinię wyrażoną przez kardynałów i dokonał kanonizacji równoważnej portugalskiego dominikanina Bartłomieja Fernandesa od Męczenników (1514-1590).
Ponadto upoważnił tę dykasterię do opublikowania ośmiu dekretów. Jedne z nich dotyczy cudu za wstawiennictwem sługi Bożego abp Fultona Sheena, a siedem heroiczności cnót, w tym Polaka, ks. Władysława Korniłowicza.
Nowy święty, Bartłomiej Fernandes od Męczenników Urodził się w Lizbonie w Portugalii 3 maja 1514 r. Ochrzczony został w parafialnym kościele pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny od Męczenników. Od tej nazwy pochodzi jego imię.
Już w dzieciństwie zetknął się z zakonem ojców dominikanów, którzy w tym czasie aktywnie działali w Lizbonie. Do nowicjatu został przyjęty w 1528 r. Po ukończeniu studiów filozoficznych i teologicznych, w 1538 r. zaczął wykładać w Kolegium św. Dominika w Lizbonie, a od 1540 r. przez kilkanaście lat wykładał teologię w Batalha. Powołany następnie na stanowisko wychowawcy królewskiego, przeniósł się na dwór w Evorze, gdzie zasłynął jako wybitny kaznodzieja. W latach 1557-1558 był przeorem jednego z klasztorów w Lizbonie. W 1558 r. został mianowany arcybiskupem Bragi. Sakrę biskupią otrzymał w kościele św. Dominika w Lizbonie 3 września 1559 r. Uczestniczył w Soborze Trydenckim, gdzie wyróżnił się skromnością i rozległą wiedzą. Jego propozycje dotyczące reformy duchowieństwa zostały przyjęte z uznaniem. Z jego zdaniem liczyli się i zasięgali jego rad papież Pius IV i kard. Karol Boromeusz.
Aby wprowadzić w życie decyzje Soboru Trydenckiego, abp Bartłomiej Fernandes od Męczenników zwołał lokalne synody w 1564 i 1567 r. W 1571 lub 1572 r. rozpoczął budowę seminarium w Campo da Vinha. W swej posłudze biskupiej przywiązywał szczególną wagę do formacji kandydatów do kapłaństwa, a także troszczył się o wychowanie chrześcijańskie wiernych. Nadzorował wydanie w języku portugalskim katechizmów, dekretów Soboru Trydenckiego i innych publikacji. Napisał 32 dzieła, pośród których najbardziej znane jest Stimulus Pastorum — ofiarowane uczestnikom zarówno pierwszego, jak i drugiego Soboru Watykańskiego — oraz wiele innych prac, z których nie wszystkie zachowały się do naszych czasów. W 1582 r. złożył rezygnację z urzędu arcybiskupiego. Przeniósł się wówczas do klasztoru Świętego Krzyża w Viana do Castelo, gdzie zmarł 16 lipca 1590 r.
Abp Fulton J. Sheen urodził się w 1895 roku w El Paso. Rodzice byli bardzo religijni i wspólnie z dziećmi, co wieczór odmawiali różaniec. Po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do seminarium, a następnie obronił doktorat w Waszyngtonie. Szeroki rozgłos zyskał, jako kaznodzieja, rekolekcjonista i nauczyciel.
Napisał 65 książek, wiele felietonów, pisał do tygodników. Od 1930 prowadził audycję radiową, której słuchało 4 mln Amerykanów. 11 czerwca 1951 został biskupem pomocniczym Nowego Yorku. W tym samym roku rozpoczął cykl cotygodniowych programów telewizyjnych “Life is Worth Living”. Audycja biła rekordy popularności. Był to cykl wykładów na różne tematy prowadzone przez biskupa na żywo. Program powstawał w latach 1951-1957 i 1961-1968.
Jednym z efektów tej medialnej ewangelizacji było nawrócenie wielu osób na wiarę katolicką. Abp F. Sheen zawsze podkreślał, że jego misją jest głoszenie Jezusa Chrystusa, a nie popularność medialna. W swojej posłudze głoszenia podkreślał, że “prawda jest prawdą, nawet jeśli nikt w nią nie wierzy; błąd jest błędem, nawet jeśli wszyscy w niego wierzą”.
21 października 1966 r. został biskupem Rochester. Do końca życia znany był jako płomienny mówca, a kazania, które głosił przyciągały tłumy. Zachowało się wiele nagrań z jego wystąpień. Tempa życia nie zwolnił nawet, gdy okazało się, że jest chory na serce.
Podczas wizyty Jana Pawła II w Nowym Jorku w październiku 1979 abp F. Sheen został nazwany przez papieża “wiernym synem Kościoła”. Zmarł 2 miesiące później w swej kaplicy przed Najświętszym Sakramentem. W 2002 roku otwarto jego proces beatyfikacyjny.
Za: www.deon.pl
