Droga ewangelizacji inspirowanej miłością Niepokalanej i miłością do Niepokalanej – to kierunek pracy Rycerstwa Niepokalanej na najbliższy czas, zarysowany podczas wiosennego spotkanie liderów MI w Niepokalanowie – ewangelizacji dyktowanej nie ludzkimi planami i programami skutecznego działania, ale otwartej na to, czego od każdego rycerza chce Pan Bóg przez Niepokalaną.
Liderzy MI spotkali się w dniach 10-12 maja 2019 r., by pochylić się nad postacią br. Innocentego Marii Wójcika w 25. rocznicę jego przejścia do Niepokalanowa niebieskiego. Jak zaznaczył o. Piotr M. Lenart – wiceprezes narodowy MI, br. Innocenty jest ważny dla MI przynajmniej z dwóch podstawowych względów: 1) jako rycerz Niepokalanej, od którego można uczyć się miłości do Niepokalanej; 2) jako świadek życia i nauczania św. Maksymiliana.
Wiceprezes uczulił liderów MI, by nie opierali się na własnych planach i „pomysłach” na ewangelizację, ale zdali się na plan Boży, nawet jeśli wydaje się on dziwny i niezrozumiały, a ostatecznym punktem odniesienia i rozpoznania woli Bożej był Kościół katolicki i papież. W dobie deprecjonowania wszelkich autorytetów, w tym szczególnie hierarchii kościelnej, „potrzebujemy niepodważalnych autorytetów – podkreślił Wiceprezes. – Potrzebujemy kogoś takiego, jak br. Innocenty Maria Wójcik. On idealnie pokazuje nam i daje przykład oparcia się na trwałym i mocnym autorytecie swojego świętego Ojca i Gwardiana – Maksymiliana Kolbego. Potrzebujemy jego zachwytu i jego wierności naukom, które usłyszał od Świętego i które nie tylko wprowadzał w życie, ale także próbował przekazywać każdemu, kogo spotkał na swojej drodze”.
Prezes narodowy MI o. Stanisław M. Piętka przypomniał rycerzom wymowę wizerunku Maryi z Cudownego Medalika oraz sens oddania się Niepokalanej. „My oddajemy się Niepokalanej po to, by Ona mogła się nami swobodnie posługiwać, by mogła rozdawać łaski, komu chce i by mogła podejmować walkę z szatanem, posługując się nami” – zaznaczył o. Stanisław i przypomniał definicję świętości św. Maksymiliana: w=W. „Gdy nasza wola będzie zjednoczona z Wolą Boża– wyjaśniał Prezes – wtedy wypełnimy ziemski cel naszego życia: osiągniemy świętość […]. Powinniśmy pragnąć, by po Trójcy Świętej naszą największą miłością była Ona, Niepokalana”. W konferencji zaś, zatytułowanej Niepokalana – pierwsza miłość Rycerstwa, przypomniał, że „nie ma Kościoła bez Maryi”. Prezes zachęcił liderów, by codziennie na nowo wybierali Jezusa i Maryję. „Wbrew fałszywym, laickim wartościom europejskim – mówił o. Stanisław – musimy wznieść się ponad tę kulę ziemską, którą oplata szatan, i znaleźć się w zasięgu promieni łask spływających od Boga przez ręce Niepokalanej – naszej pierwszej Miłości”.
W referacie Brat Innocenty krzewiciel miłości Niepokalanej o. Ryszard M. Żuber – franciszkanin, który zajmował się gromadzeniem informacji i świadectw o br. Innocentym, przybliżył rycerską postawę tego skromnego braciszka z Niepokalanowa. „Br. Innocenty odczuwał miłość Niepokalanej bardzo wyraźnie, z ogromną wrażliwością i radością – zauważył prelegent. – Dla niego wyrażenie: «Maryja cię kocha» nie ma wydźwięku katechizmowego czy kaznodziejskiego, ale rzeczywistego, pewnego i pełnego radosnej, nieraz odkrywczej dla człowieka, prawdy”.
W dalszej części referatu o. Ryszard ustosunkował się do młodzieńczej miłości br. Innocentego do Matki Bożej. Tej miłości nauczył się w rodzinnym domu. Jako mały chłopiec wypisał sobie sentencję, którą starał się praktykować: „Póki żyję, niech Maryję wielbi dusza moja”.
Powołanie zakonne było kolejnym momentem pogłębienia miłości do Matki Bożej. Oddając się Niepokalanej, wszystko oddał Matce Bożej. „Br. Innocenty znalazł się przy boku, a raczej przy sercu Ojca Maksymiliana – mówił o. Ryszard – i będzie razem z nim pracował, żył i poświęcał się jednej, jedynej miłości swego życia: Niepokalanej. Tutaj w Niepokalanowie wszystko, co czynił, było aktem miłości Niepokalanej i dla Jej chwały. Wiedział jednak, jak na to zwracał uwagę Ojciec Maksymilian, że najcenniejszym skarbem Maryi są bracia i ich świętość. Dlatego też uświęcenie stało się codziennym zadaniem także br. Innocentego, którego dusza nie zapominała wielbić Maryję, jak deklarował to w swej młodości. Przekonany był bowiem, że tylko świętość daje podstawę do najdoskonalszej miłości, którą pragnął obdarzać Niepokalaną i że przez świętość najbardziej Ją uczci i rozsławi”.
O. Ryszard przypomniał, że br. Innocenty widział w MI i przez MI możliwość osiągnięcia „najwyższej i najbardziej owocnej dla dusz miłości do Niepokalanej”. Prelegent omówił cechy miłości do Niepokalanej, którymi charakteryzował się bohater referatu. Na uwagę zasługuje serdeczność, wielkoduszność, dobroć, czułość, troskliwość czy wyrozumiałość. Te cechy miłości do Niepokalanej br. Innocenty dostrzegał w św. Maksymilianie i o nich wielokrotnie pisał do rycerzy.
W ostatniej części referatu o. Ryszard ukazał, jaka powinna być nasza miłość do Niepokalanej. Sam Brat Innocentego odnośnie do naszego umiłowania i miłowania Maryi pisał: „Oddanie się Niepokalanej – to największa miłość ku Niej, miłość nie ograniczająca się do jakiejś tylko praktyki lub odmówienia modlitw, ale poświęcająca Jej na własność całe swoje jestestwo, a więc: ciało i duszę ze wszystkimi ich władzami, czas, dobra materialne i duchowe, słowem: wszystko, co dotychczas nazywaliśmy swoim”. Dla Brata Innocentego oddanie się Niepokalanej, czyli miłość do Niej, jest ciągłym procesem, który należy przeżywać w radości i pokoju. „Rycerstwo Niepokalanej – zauważył prelegent – ma w br. Innocentym, oprócz św. Maksymiliana, wspaniałego nauczyciela życia dla Niepokalanej i miłości do Niej. […] Następujący apel br. Innocentego niech i dla nas pozostanie wezwaniem i dopomoże w rachunku sumienna z naszej rycerskości: «Szczerze możemy sobie powiedzieć, że za mało jeszcze do Niepokalanej zwracaliśmy się. Jak daleko nam jeszcze do takiego życia ciągłego z Niepokalaną, żeby Ona nas opanowała, żeby nie było ani jednego zakamarka w naszej duszy, który by do Niepokalanej nie należał. Żeby była całkowicie naszą Panią. Do tego potrzebna jest koniecznie modlitwa, szczera modlitwa i jeszcze raz modlitwa, aby Ją poznać, kochać Ją tak, jak kochać powinniśmy». Obyśmy i my zasłużyli na słowa uznania Brata Innocentego, które skierował w 1984 r. do rycerza w Krzeszowie: «Bardzo się ucieszyłem z tego co robicie, jak staracie się kochać Niepokalaną, a przez Nią Jezusa i ludzi»”.
Asystent Narodowy MI i Gwardian Niepokalanowa o. Grzegorz M. Szymanik, przypomniał, że Jezus Chrystus jest najlepszym Pasterzem, który zawsze szuka swoich owiec, także tych, które Go odrzucają, Nim pogardzają, czy Go krzyżują. Nawiązując do aktów profanacji wizerunku Matki Bożej, które w ostatnim czasie miały miejsce w naszej Ojczyźnie, wezwał miłujących Królową Polski, aby dążyli do tego, by nawet „te zagubione owce doświadczyły miłości Boga i Jego Matki”. „Ten bowiem – kontynuował o. Grzegorz – kto doświadczy miłości Matki, nigdy nie wystąpi przeciw Niej”. Na koniec Eucharystii zachęcił rycerzy, aby całym sercem ponowienia swój akt oddania się Niepokalanej.
Wiosenne spotkanie zgromadziło ponad stu prezesów i animatorów MI z całej Polski. O potrzebne łaski uczestnicy zjazdu modlili się podczas sprawowanych Eucharystii, które koncelebrowali przybyli asystenci kościelni MI z diecezji białostockiej, bielsko-żywieckiej oraz polskich prowincji franciszkańskich. Program formacji duchowej ubogacony był nabożeństwami majowymi, podczas których rozważaniom tajemnic różańcowych towarzyszyły słowa z listów Brata Innocentego, pisanych do rycerzy Niepokalanej.
W spotkaniu prezesów i animatorów MI brał udział także bratanek br. Innocentego mjr Włodzimierz Wójcik, który podzielił się świadectwem miłości Innocentego do Niepokalanej. „Gdy pewnego razu wiozłem br. Innocentego, zasnął on na tylnym siedzeniu. Nagle na drodze napotkaliśmy wypadek i musiałem raptownie zahamować. Br. Innocenty osunął się z siedzenia, ale cały czas powtarzał w półśnie Zdrowaś Maryjo… To było dla mnie niesamowite świadectwo dziecięcej miłości i prostej modlitwy do Matki Bożej”.
Tradycyjnie, po obiedzie liderzy MI na cmentarzu klasztornym przy grobie br. Innocentego odmówili Koronkę do Bożego Miłosierdzia, w sposób szczególny wspominając i polecając Bożemu miłosierdziu zmarłych rycerzy Niepokalanej w ubiegłym roku.
Podczas popołudniowych obrad Wiceprezes MI wprowadził zebranych liderów do pracy w grupach. Wybrał on kilka fragmentów wypowiedzi br. Innocentego, które miały posłużyć jako pomoc w krytycznym spojrzeniu na siebie i wspólnoty MI. Pokazał też, jak bardzo aktualne są wskazania świątobliwego ucznia i świadka życia św. Maksymiliana.
Liderzy MI, podczas podsumowania pracy w grupach, podzielili się rycerskim życiem i apostolstwem wspólnot MI oraz sposobami radzenia sobie z trudnościami.
Spotkanie liderów MI zostało poprzedzone obradami Zarządu Narodowego MI, podczas którego ustalono kalendarium najważniejszych wydarzeń MI w latach 2019 i 2020, a także omówiono działalność MI w poszczególnych regionach Polski.
Spotkania prezesów i animatorów MI odbywają się dwa razy w roku, wiosną i jesienią, w Centrum Narodowym Rycerstwa Niepokalanej w Niepokalanowie.
Notka biograficzna
Eugeniusz Wójcik urodził się 30 listopada 1918 w Słaboszowie, woj. kieleckie. Do zakonu został przyjęty 24 maja 1935 r. Nowicjat rozpoczął 1 sierpnia 1936 r., a śluby zakonne złożył 2 sierpnia 1937 r. W zakonie przyjął imię Innocenty Maria. Całe swoje życie zakonne spędził w Niepokalanowie. Przez 16 lat pracował w ekspedycji miesięczników oraz „Małego Dziennika”, następnie w dziale figurkowym, w magazynie ogólnym, na furcie, w redakcji książek. Najdłużej, bo aż 40 lat, był archiwistą. To jemu zawdzięczamy zgromadzenie i przechowywanie dokumentów o św. Maksymilianie Kolbem oraz wiele innych dotyczących Niepokalanowa i Rycerstwa Niepokalanej. Zmarł 18 listopada 1994 r. w szpitalu w Sochaczewie. Prezesi i Animatorzy Stowarzyszenia „Rycerstwo Niepokalanej” w Polsce 13 października 2002 r. zgłosili wniosek do prowincji warszawskiej franciszkanów o podjęcie starań o wyniesienie na ołtarze br. Innocentego Marii Wójcika.
Teresa M. Michałek OV, rzecznik prasowy Stowarzyszenia „Rycerstwo Niepokalanej” w Polsce
