Dzisiaj w katedrze Wcielenia Syna Bożego w Maladze prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Giovanni Angelo Becciu ogłosi błogosławionym ks. Tyburcjusza Arnaiza Muñoza.
Tyburcjusz (Tiburcio) Arnáiz Muñoz urodził się 11 sierpnia 1865 w Valladolid w północno-środkowej Hiszpanii jako drugie z dwojga dzieci miejscowego ubogiego tkacza. Gdy nie miał jeszcze 5 lat, zmarł jego ojciec i wychowaniem dwójki dzieci oraz utrzymaniem domu musiała zająć się matka. W wieku 13 lat wstąpił do seminarium duchownego a aby choć trochę pomóc materialnie rodzinie i zapewnić samemu sobie naukę seminaryjną, pracował jako zakrystianin w pobliskim klasztorze sióstr dominikanek.
Święcenia kapłańskie przyjął 20 kwietnia 1890, po czym przez 3 lata był proboszczem w Villanueva de Duero – maleńkim miasteczku koło swego miasta rodzinnego. Miejscowi parafianie byli bardzo podzieleni i skłóceni między sobą, ale młodemu i niedoświadczonemu kapłanowi udało się przywrócić wśród nich pokój i zgodę.
W 1893 wygrał konkurs na proboszcza parafii w Poyales del Hoyo w diecezji Avila. Tu również zastał różne trudności i problemy głównie z powodu chłodnego przyjęcia przez parafian, ale też potrafił nie tylko przezwyciężyć ich niechęć, lecz także rozbudzić w nich życie praktyki i naprawić zrujnowany kościół. W tym czasie podjął też studia w Toledo, uwieńczone doktoratem z teologii 19 grudnia 1896.
Wielkim ciosem dla niego i jego siostry Gregorii była śmierć matki 4 marca 1899. Siostra została dominikanką w tym samym klasztorze, w którym ok. 10 lat wcześniej jej brat był zakrystianinem, on sam natomiast 30 marca 1902 wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Ponieważ był już kapłanem, jego formacja zakonna trwała tylko dwa lata w Grenadzie, a sam Tyburcjusz równolegle do tego prowadził misje ludowe w okolicy.
Ostatecznie pełnoprawnym jezuitą został we wrześniu 1909. Do 1911 pełnił z wielką ofiarnością i oddaniem posługę w Murcji (w płd.-wsch. Hiszpanii): głosił kazania, spowiadał, odwiedzał szkoły niedzielne, troszczył się o chorych i więźniów oraz pełnił dzieła miłosierdzia. Wzorem dla niego w tych działaniach był św. Franciszek Ksawery.
Na przełomie 1911 i 1912 pracował w rodzinnym mieście założyciela zakonu – Loyoli, skąd trafił do Malagi na południu kraju i tam pozostał do końca życia z roczną przerwą w 1916. Przełożeni wysłali go wówczas do Kadyksu, gdzie opiekował się chłopcami w prowadzonym przez jezuitów Domu Dzieciątka Jezus.
Po powrocie do Malagi natychmiast rozpoczął intensywną posługę duszpasterską, która szybko zyskała mu wielki autorytet i szacunek zarówno wśród wiernych, jak i jego współbraci zakonnych. Pracował wśród biednych w rejonach wiejskich i na peryferiach miasta, szczególnie wiele uwagi poświęcając chorym, więźniom, opuszczonym dzieciom i tym wszystkim, którzy wymagali największej troski.
Szybko do tych działań włączył grupę świeckich kobiet, których został przewodnikiem duchowym i z którymi prowadził przez trzy miesiące misje ludowe w najuboższych rejonach miasta, tzw. “corralones”. Było ich ok. 20 i w każdym z nich ks. Arnáiz zakładał małą szkołę, zwaną “miga” (okruch), prowadzoną przez jedną nauczycielkę, która przekazywała dzieciom najbardziej podstawową wiedzę ogólną i religijną.
W 1922 z tego grona swych najbliższych współpracownic utworzył – wraz z Marią Isabel González del Valle Sarandeses, obecnie kandydatką na ołtarze – wspólnotę życia apostolskiego, która otrzymała nazwę misjonarek katechizacji wiejskiej. Jej członkinie nie składały ślubów zakonnych, ale zobowiązywały się do głębokiego życia duchowego i apostolstwa. Oprócz tego jezuita prowadził misje ludowe i głosił rekolekcje (łącznie było ich ponad 70) w różnych wioskach i miasteczkach Andaluzji i innych regionów Hiszpanii.
Tak intensywny i wyczerpujący styl życia podkopał jego zdrowie i na polecenie przełożonych musiał nieco zwolnić swe działania, ale nie zaprzestał ich. Nie uchroniło go to jednak od zapadnięcia na zapalenie oskrzeli, gdy prowadził nowennę do Serca Jezusowego w Algodonales koło Kadyksu.
Dostał wysokiej gorączki i, mimo wysiłków lekarzy, ks. Tyburcjusz Arnáiz Muñoz zmarł w Maladze w opinii świętości 18 lipca 1926 w wieku niespełna 61 lat.
Jego proces beatyfikacyjny prowadzono w diecezji Malaga w latach 1990-95. 10 października 2016 Franciszek zatwierdził dekret o heroiczności cnót hiszpańskiego jezuity, który obecnie zostanie ogłoszony beatyfikowanym.
Za: www.deon.pl
