S. Teresa urodziła się 12 stycznia 1943 r. w Rozwadowie, parafia Ulan jako jedenaste dziecko Stanisławy i Józefa Górskich. Wychowywała się w rodzinie religijnej i patriotycznej. Jeden z braci s. Teresy został kapłanem a w czerwcu b.r. syn siostrzenicy otrzymał diakonat. S. Teresa ukończyła Liceum im. Tadeusza Kościuszki w Łukowie – matura 1961, dwuletnią Szkołę Pielęgniarską (1961-1963); studia magisterskie z filologii polskiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie (mgr 1972) i Instytut Wyższej Kultury Religijnej przy KUL’u. W latach 1980/81 oraz 1982/83 uczęszczała na Prymasowskie Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie. W roku 1981/82 była w Lublinie na studium doktoranckim. W latach 1993 – 1995, studiowała na Pontificia Universitá Gregoriana i otrzymała dyplom z teologii duchowości.
W Zgromadzeniu Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu S. Teresa G. jest od 1961 r. Po złożeniu ślubów wieczystych w dniu 26 sierpnia 1970 r. i uzyskaniu magisterium z filologii polskiej w 1972 r. pracowała jako nauczycielka języka polskiego Prywatnego Liceum Ogólnokształcącego Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu w Warszawie. W latach 1983 – 1992 jako dyrektorka wyżej wymienionej szkoły, po usilnych staraniach i otrzymaniu zgody na odzyskanie budynku szkoły i zabranych po II wojnie światowej pomieszczeń, przyczyniła się do przystosowania ich na potrzeby klas i pracowni. Wcześniej od 1980 – 1986 należała do zarządu prowincjalnego jako radna odpowiedzialna za apostolstwo. Zgromadzenie wysyłało siostrę za granicę do Anglii na naukę języka angielskiego: 1974, 1976 (The Cambridge School of English), 1979 (Berlitz School of English), 1984 (St. Patrick’s International School).
Brała udział w Kongresie Rodzin w 1989 w Niemczech (Bonn) i w 1991 w Austrii (Wiedeń). W Rosji (Kaliningrad) była na Sympozjum z duchowości, z referatem o duchowości nazaretańskiej (2007). Brała również udział w kapitułach generalnych Zgromadzenia w: 1980, 1983, 1992, 1997, 2001 roku. W roku 1992 została wybrana do zarządu generalnego zgromadzenia i pracowała w Rzymie jako radna generalna (1992- 2001).
Zajmowała się wraz z innymi siostrami publikacją „Pism” bł. Franciszki Siedliskiej i prac o niej, a także o Jedenastu Nazaretankach, Męczennicach z Nowogródka. Siostra pisała i zamieszczała artykuły: w „Przeglądzie Katolickim”, „Via Consecrata”, „Kronice Rzymskiej”, L’Osservatore Romano”, „Inspiracjach”, „Miejscach Świętych”, „Niedzieli”, „Życiu Konsekrowanym”.
Jako radna generalna zarządu generalnego brała udział w: konferencji w Anglii (Enfield 1994), w obchodach 100-lecia Pierwszej kapituły generalnej w roku 1895 w Chaville pod Paryżem, (Monaco – Francja 1995), w konferencji generalnej w Teksasie, 1998 – po niej wyjechała do Filadelfii na język angielski (dyplom American Lounguage and Culture), uczestniczyła w otwarciu szkoły [dedication] na Filipinach i odwiedziła domy Zgromadzenia w Australii (2001 – styczeń).
Po powrocie do Polski od 2001 pracowała w archiwum prowincjalnym jako archiwistka. Przez trzy lata pełniła posługę jako przełożona wspólnoty szkolnej (2003 – 2006) w Warszawie. W roku 2008 S. Teresa G. ukończyła Podyplomowe Studium Archiwistyki w Toruniu (UMK). Zdobyta wiedza, pracowitość, odważne zabieganie o przystosowanie odpowiednich pomieszczeń i zatroskanie o spełnianie wymogów dotyczących porządkowania i przechowywania materiałów archiwalnych służyły jako wzór i pomoc dla innych archiwistek i zgromadzeń.
Teresa otrzymała od Boga piękny dar wyrażania wewnętrznych doświadczeń, przeżyć duchowych, mistycznych w wydanych tomikach wierszy. Do tej pory ukazały się: ”Bliski i daleki”, Warszawa 2000; „Nutami spadających liści”, Filadelfia 2002; Poezje, Warszawa 2014, Wiersze pierwsze i ostatnie, Warszawa 2015. W roku 2016 wyszła płyta z poezją śpiewaną przez Julię i Grzegorza Kopalów.
Zdaniem S. Teresy: „Tworzenie poezji wypływa zwykle z wewnętrznej potrzeby i często dzieje sięrównolegle do codziennej pracy czy jakiegoś życiowego zaangażowania. Poezja, jak malarstwo, muzyka i wszelka inna twórczość, wypływa ze sfery duchowej i na nią oddziałuje. Jest sposobem mówienia o niej. Lecz jest też widzeniem rzeczywistości postrzegalnej zmysłami inaczej – głębiej. Jednak zawsze (choćby bardzo powściągliwie i dyskretnie) powinna stawiać pytania uniwersalne: o sens życia, o istotę zmian, które się w nim dokonują, o samą wieczność. Poetami są też ci, którzy nie piszą wierszy, ale lubią poezję i ją czytają.”
Wiersze S. Teresy można znaleźć także w czasopismach i antologiach: „A Duch wieje kędy chce …”. Almanach poezji religijnej, Lublin 1998 i „Pochwyć mnie Światło rzeką swoich ramion”. Antologia poezji, Warszawa – Verbinum 2008.
Z okazji 100-lecia Domu Zwiastowania NMP Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu w Grodnie (1908 – 2008) ukazał się w t. 111 „Nasza Przeszłość” artykuł S. Teresy G. poświęcony temu zagadnieniu.
Siostra jest też autorką „Archiwum Prowincji Najświętszego Imienia Jezus Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu w Warszawie”, „Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne”, t. 92, 29 (2009), s. 99 – 128.
W 2017 r. w Słowniku biograficznym polskich archiwistów kościelnych, t.1 pod redakcją Józefa Mareckiego ukazał się artykuł S.Teresy G. dotyczący życia i działalności S. Noeli – Janiny Martusewicz, archiwistki Prowincji Najświętszego Imienia Jezus i jednocześnie poprzedniczki S. Teresy.
Przypadający w tym roku Jubileusz 100 – lecia pobytu sióstr nazaretanek w Archidiecezji Warszawskiej został także ubogacony poprzez obszerną i wnikliwą pracę S. Teresy – Mirosławy Czesławy Górskiej. Dzięki bogatej wiedzy a zarazem doświadczeniu życiowemu S. Teresy, umiejętności i znajomości wielu faktów w okresie stuletniej posługi nazaretanek mamy możliwość odbycia swoistej pielgrzymki (pomocne są tutaj także trafnie dobrane zdjęcia) od momentu przybycia pierwszych sióstr na ziemię warszawską poprzez odkrywanie Tajemnic Bożego prowadzenia w służbie drugiemu człowiekowi, rodzinom, kościołowi, Ojczyźnie. Opracowane zagadnienie z historii „Domu Prowincjalnego Najświętszego Imienia Jezus 1918-2018”oraz przeprowadzone przez S. Teresę G. rozmowy ze świadkami i uczestnikami minionych wydarzeń, są cennymi źródłami ocalenia pamięci i oddaniem czci wobec tych, którzy ją tworzyli i tworzą. Wyżej wymienioną pozycję książkową udało się s. Teresie szczęśliwie ukończyć przed 10 lipca b.r. i tego dnia mogła pojechać na zaplanowany wcześniej wypoczynek do Wrocławia do swojej siostry Barbary i Jej rodziny. Przez kilka dni cieszyła się ze spędzonego czasu z najbliższymi Jej osobami, wspólnie z Barbarą i Jej Mężem Witoldem dziękowali Bogu za ich 61 lat Małżeństwa. W czwartek 19 lipca źle się poczuła i rodzina zawiozła s. Teresę do szpitala we Wrocławiu. Następnego dnia – piątek –dzień, gdy w sposób szczególny przeżywamy mękę i śmierć Pana Jezusa, On wyszedł s. Teresie na spotkanie. Bóg spełnił Swoje pragnienie, które s. Teresa wyraziła przed rokiem w jednym ze swoich wierszy:
Dbajmy o krzyż rodzinny, o ten znak zbawienia
troszcz się o ten drogowskaz, o ten znak cierpienia …
i znak Miłości Twego Zbawiciela
Który się rodzi, Ciało twe przywdziewa
żyje jak człowiek, Bóg marzenia miewa
pragnie Cię unieść ku niebu, ku górze …
Bóg jest obecny w sercu Twym, nie w chmurze …
masz tu na ziemi drogę do przebycia …
i masz zadanie także do odkrycia:
droga się skończy, kiedy czas nastanie
pamiętaj także: twoja Ojcowizna
Bóg, Honor i Ojczyzna!
Wielkanoc 2017
Siostra Teresa zmarła we Wrocławiu w dniu Patrona Archidiecezji Wrocławskiej bł. Czesława i Jej Patrona od Chrztu św.
Pogrzeb śp. S. Teresy Górskiej będzie w środę 25 lipca w Domu Prowincjalnym w Warszawie: o godz. 10.30 różaniec, 11.00 Eucharystia po czym nastąpi wyprowadzenie na cmentarz. S. Tereso. Odpoczywaj w pokoju!
oprac. s. Józefa Gabriela Kobiela CSFN
