Z głębokim smutkiem informujemy, że w sobotę, 7 kwietnia zmarł na Jasnej Górze brat Zbigniew Kursa urodzony 1 września 1945 r. w Czasławie, par. Raciechowice, archidiec. krakowska.
Pierwszą profesję w Zakonie Paulinów złożył 21 kwietnia 1982. Profesję wieczystą złożył 20 kwietnia 1989 r. Służył w zakonie jako brat profes przez ponad 36 lat. Przeżył 73 lata.
Zbigniew Kursa, urodził się 1września 1945 roku we wsi Czasław w dawnym powiecie myślenickim, w wielodzietnej chłopskiej rodzinie, z rodziców Tadeusza i Ludwiki z domu Łabuz. Ochrzczony został w Kościele w Raciechowicach w następny dzień po narodzinach.
W rodzinnej wiosce wychował się i uczęszczał do szkoły podstawowej. Po jej ukończeniu podjął naukę w trzy letniej Przyzakładowej Szkole Gastronomicznej w Myślenicach, gdzie przez czas trwania nauki podejmował praktyki jako kelner. Po zakończonej edukacji rozpoczął pracę w wyuczonym zawodzie kelnera kolejno w restauracjach w Dobczycach, Katowicach, Szczecinie, Miasteczku Śląskim, Nowej Hucie i Częstochowie, do której powracał za pracą aż czterokrotnie.
W swoim życiorysie przedłożonym wraz z prośbą o przyjęcie do Zakonu Paulinów br. Zbigniew sam odczytał te wielokrotne powroty do Częstochowy, gdzie czuł się bezpieczny i spokojniejszy, jako głos powołania do Zakonu. Dlatego po ostatnim odejściu z pracy poprosił władze zakonu aby już na stałe mógł pozostać przy Obrazie Matki Bożej.W podaniu o przyjęcie do Zakonu tak napisał: „Prośbę swoją motywuję tym, że doznałem poczucia iż tam jest moje miejsce i Bóg daje mi do zrozumienia od dłuższego już okresu, że mam wiele do zrobienia. A zawsze prosiłem Boga aby pomógł mi żyć tak abym Go nie obrażał i nie czynił Mu przykrości. A w życiu świeckim to niemożliwe.”
Na Jasnej Górze na czas kandydatury przyjechał 4 listopada 1979 r. Nowicjat w Leśniowie rozpoczął 11 maja 1980 roku gdzie został obleczony w habit zakonny. Magister nowicjatu, O. Szczepan Kośnik tak charakteryzuje br. Zbigniewa przed złożeniem pierwszych ślubów zakonnych: „Pod koniec nowicjatu, z całą satysfakcją piszę niniejszą opinię o nim. Przez dwa lata pobytu w Leśniowie i pracy wewnętrznej pokazał, że chce całym sercem służyć Bogu. Swoją rzetelnością, szczerością, gorliwością, pracowitością – odznaczał się przez cały czas trwania nowicjatu.”
Pierwszą profesję zakonną złożył w klasztorze nowicjackim w Leśniowie na ręce O. Szczepana Kośnika w dniu 21 kwietnia1982 roku. Po nowicjacie zostaje posłany czasowo na Jasną Górę, celem przygotowania formalności przed wyjazdem do ówczesnego RFN. Na Jasnej Górze posługuje jako zakrystianin w Kaplicy Matki Bożej. Do Mainburga przyjeżdża w uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej 1982 r. Następnie na okres dwóch lat wyjeżdża do posługi w domu zakonnym przy Via dei Barbieri w Rzymie. 15 grudnia 1986 r. wraca do Mainburga, skąd we wrześniu 1987 r. zostaje posłany do klasztoru w Dauchingen. W marcu 1988 r. opuszcza Niemcy aby pełnić wolę bożą na Jasnej Górze, gdzie 20 kwietnia 1989 r. na ręce ówczesnego Przeora O. Rufina Abramka składa profesję wieczystą. Następnie mocą dekretu O. Generała brat Zbigniew zostaje w maju 1990 r. przeniesiony do wspólnoty paulińskiej w Mochowie. Po trzech latach posługi w tamtejszym klasztorze w listopadzie 1993 r. powraca na Jasną Górę, gdzie między innymi opiekuje się chorymi współbraćmi. Z dniem 26 czerwca 1998 r. zostaje przeniesiony do klasztoru w czeskiej Ostavie. Czechy opuszcza w dniu 4 lipca 2000 r. gdyż otrzymuje dekret kierujący go do posługi we Wrocławiu. Następnie 19 stycznia 2001 r. zostaje z Wrocławia przeniesiony do klasztoru w Leśnej Podlaskiej. Z dniem 1 kwietnia 2002 r. brat Zbigniew opuszcza klasztor w Leśnej Podlaskiej gdyż otrzymuje dekret przenoszący go do domu zakonnego w Żarkach Letnisko. 15 maja 2004 r. opuszcza Żarki Letnisko i powraca do klasztoru w Paulinach Mochowie. 4 grudnia tego samego roku, otrzymuje dekret przenoszący go na Jasną Górę. Z Jasnej Góry 4 sierpnia 2005 r. zostaje przeniesiony do klasztoru w Łukęcinie. 29 grudnia 2005 r. Z Łukęcina wraca do domu zakonnego w Żarkach Letnisko. 3 marca 2006 r. zostaje przeniesiony na Jasną Górę, która staje się jego ostatnim klasztorem w ziemskim pielgrzymowaniu do Domu Ojca.
W Sanktuarium jasnogórskim posługiwał jako cichy i szanowany brat zakonny. Od dłuższego czasu nieubłagana choroba, pomimo leczenia niszczyła jego organizm. Powoli gasło jego ziemskie życie. Nie skarżył się na dolegające mu słabości, chociaż bardzo cierpiał. Jako wierny syn Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika do końca starał się uczestniczyć we wspólnotowych ćwiczeniach duchowych konwentu. Pomimo trudności zdrowotnych brał udział w ostatniej liturgii triduum paschalnego w Bazylice jasnogórskiej. Zmarł 7 kwietnia br. w drodze do kaplicy zakonnej na modlitwy południowe jasnogórskiego konwentu.
Niech Najświętsza Maryja Panna, której służył przez całe życie, przeprowadzi swego sługę Brata Zbigniewa na miejsce przez Boga przeznaczone i ukarze mu Tego Jezusa, któremu służył z całych sił w Zakonie Paulińskim.
Ave Regina Caelorum! – Witaj, Niebios Królowo!
