Ci bracia, którzy pragną wieść życie zakonne w pustelniach, niech będą we trzech, a najwyżej we czterech. Dwaj z nich niech będą matkami i niech mają dwóch synów lub przynajmniej jednego. Ci dwaj, którzy są matkami, niech wiodą życie Marty, a dwaj synowie niech wiodą życie Marii (por. Łk 10, 38-42) i niech mają wspólne miejsce zamknięte, w którym każdy miałby swoją celę, modliłby się w niej i sypiał.
Fragment Reguły dla pustelni św. Franciszka z Asyżu
Piękny i rześki dzień 15 września 2017 roku zostanie z pewnością w pamięci wielu braci kapucynów, a także mieszkańców Zagórza i Dęborzyna. Po kilku latach przygotowań i budowy, dokonano oficjalnego poświęcenia nowego eremu.
O godzinie 18.00 w kaplicy rektoralnej pw. Niepokalanego Serca Matki Bożej sprawowaliśmy Eucharystię dziękczynną, której przewodniczył br. Tomasz Żak – Minister Prowincjalny. Podczas homilii, br. Tomasz Protasiewicz – Wikariusz Prowincjalny mówił do zebranych w świątyni osób: Dlatego bracia, cieszę się, że mamy to miejsce, że gromadzi nas dziś tutaj, w Zagórzu, okazja poświęcenia drugiego eremu. Oczywiście nie chodzi o budynek, o ściany z drewna, ale o rzeczywistość. Potrzeba tego miejsca – Domu Modlitwy rodziła się i dojrzewała w braciach naszej Prowincji przez wiele lat. Po kilkunastu latach istnienia tego domu, okazało się, że dla wielu braci chęć pielęgnowania ducha modlitwy, ogromne pragnienie by zatrzymać się i zamyślić przed Panem jest tak duże, że nie może temu sprostać ta struktura. Stąd powstał pomysł by zbudować drugi domek – erem przeznaczony dla braci, na ich osobistą modlitwę.
Msza święta zgromadziła braci z Polski, Ukrainy i Litwy, lokalne duchowieństwo oraz wielu mieszkańców Zagórza, Dęborzyna i okolic. Po Eucharystii przeszliśmy do nowego eremu, gdzie br. Tomasz Żak dokonał poświęcenia obiektu na chwałę Bożą oraz pożytek ludzi.
Krótka historia Domu Modlitwy w Zagórzu:
W łonie Krakowskiej Prowincji Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów od wielu lat podejmowano oddolne starania, aby powołać do życia Dom Modlitwy. Starania te zaowocowały w roku 2003, kiedy to ówczesny Minister Prowincjalny br. Jacek Waligóra udał się z wizytą do ówczesnego biskupa tarnowskiego, Wiktora Skworca, aby powiadomić go o podejmowanych poszukiwaniach przez Krakowską Prowincję Braci Mniejszych Kapucynów i poprosić o zgodę na ewentualną przyszłą fundację. Wówczas biskup zaproponował braciom osiedlenie się w miejscowości Zagórze, na terenie parafii Przeczyca.
Wiosną 2003 roku rozpoczęto pierwszy etap prac adaptacyjnych, a 1 lipca tegoż roku dom i kaplica rektoralna zostały oficjalnie przekazane w użytkowanie braciom kapucynom. Drugi etap prac adaptacyjnych podjęła już nowa wspólnota braterska powołana do życia w tym miejscu. Pierwszym gwardianem domu i rektorem kaplicy był br. Jacek Kania. 2 sierpnia 2003 roku, w święto Matki Bożej Anielskiej z Porcjunkuli, po zakończeniu prac malarskich i porządkowych, odbyła się pierwsza kapituła domowa, która zapoczątkowała tą próbę życia w oparciu o Regułę dla pustelni św. Franciszka.
Reguła dla pustelni zachęca braci, aby starali się zachowywać milczenie, wskazując również czas jego przerywania podczas posiłków oraz chwil, kiedy któryś z braci, odczuwa potrzebę rozmowy. Aby chronić życie w milczeniu nie mamy telewizji, radia oraz internetu.
Niezwykle istotnym charyzmatem niemal wszystkich domów modlitwy w zakonie jest gościnność względem tych wszystkich, którzy szukają dobrego miejsca i czasu na modlitwę.
Osią życia w pustelni jest wspólnotowa celebracja liturgii godzin oraz modlitwa myślna, której bracia poświęcają minimum dwie godziny w ciągu każdego dnia. Codzienna Eucharystia, celebrowana w kaplicy domowej, pozwala na doświadczenie komunii z Jezusem, Kościołem i wzajemnie między sobą.
Biuro Prasowe Kapucynów – Prowincja Krakowska
Za: kapucyni.pl.
