W Krakowie zakończyły się Warsztaty oraz Festiwal Muzyki Niezwykłej. Czas na podsumowanie.
Przez tydzień, trzysta pięćdziesiąt osób w Krakowie brało udział w Warsztatach Muzyki Niezwykłej. Śpiewając pieśni, które większości kojarzą się z liturgią przygotowywaną w klasztorach dominikańskich, uczestnicy z całej Polski, uczyli się celebrować piękno Boga.
Wśród prowadzących warsztatów nie zabrakło wielu autorytetów nieustannie pracujących nad zrozumieniem liturgii, zwłaszcza śpiewu jej towarzyszącego w Polsce oraz za granicą. Należy w tym miejscu wspomnieć chociażby Piotra Pałkę – kompozytora i dyrygenta, Elżbietę Wtorkowską – profesor sztuki w dyscyplinie artystycznej dyrygentura, czy o. Dawida Kusza OP – kompozytora i dyrygenta znanego chociażby z dyrygowania chórem Światowych Dni Młodzieży odbywających się w 2016 roku w Krakowie.
Niezwykle interesującą inicjatywą warsztatów były lekcje mistrzowskie prowadzone przez Tomasza Orlowa i Divnę Ljubojević. Ceniony polski organista, improwizator, pedagog, organolog i organmistrz uczył improwizacji organowych. Wskazując na chęć poznawania sztuki spontanicznej kompozycji poprzez bezpośredni kontakt z instrumentem uczynił swoje zajęcia kreatywnymi, uczulającymi na wrażliwość i subtelność muzyki liturgicznej. Serbska wokalistka, dyrygentka, kompozytorka i aranżerka w czasie swoich zajęć czuwała nad tym, aby ich uczestnicy poznali w praktyce kluczową rolę tekstu i jego wymowę w wykonawstwie muzyki sakralnej oraz zbadali związki tekstu i melodii w tym repertuarze. Efekt pracy grupy można było usłyszeć w czasie sobotniego koncertu w bazylice Trójcy Świętej.
Uczestnicy przez cały tydzień swoim śpiewem uświetniali Mszę świętą konwentualną, w której udział brali bracia oraz wierni na co dzień uczestniczący w liturgiach sprawowanych w dominikańskim kościele. Doświadczenie wspólnoty, którego centrum była Eucharystia, rozpoczynało się w czasie porannych jutrzni. Wieczorem gromadzono się na nieszporach, gdzie korzystając z motywów śpiewu gregoriańskiego, starano się zgłębić piękno tej tradycji śpiewu liturgicznego.
Nad świadomością teologiczną uczestników czuwał o. Tomasz Grabowski OP, niegdyś dyrektor Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny a obecnie prezes dominikańskiego wydawnictwa „W drodze”. Wgłębiając się w zagadnienia związane ze sprawowaniem Eucharystii, tłumaczył sens liturgii Najświętszej Ofiary. Dzięki temu uczestnicy warsztatów mogli odnaleźć sens wykonywanych przez siebie pieśni w samym źródle ich pochodzenia i znaczenia.
Wierna modlitwa, o której mówił w kazaniu na Mszy kończącej dominikańską inicjatywę o. Dominik Jurczak OP, prezes Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny, a którą jest śpiew wykonywany w czasie liturgii, wspierana była przez muzykę wykonywaną w czasie koncertów Festiwalu Muzyki Niezwykłej. Pierwszy raz, obok warsztatów, zdecydowano się stworzyć festiwal, w którym będzie można poznać różne tradycje śpiewu, także liturgicznego. Wśród znamienitych gości pojawiły się takie zespoły, jak belgijski Graindelavoix, działający w Wielkiej Brytanii Alamire, estoński Linnamuusikud, serbski chór Melódi wraz ze swoją dyrygentką – śpiewaczką Divną Ljubojević, polskie Perfugium i Floripari oraz dominikańska Sankta Trinitas, które co prawda kończąc warsztaty, w niczym nie odstępowało grupom festiwalowym.
Każda z tradycji śpiewu, które zostały zaprezentowane w wyśmienity sposób pokazały jak piękne i duże jest bogactwo dźwięków oraz subtelności je łączących. Słuchacze koncertów nie mogli wyjść z podziwu nad precyzją wykonywanych utworów oraz dbałością o przekazywaną treś. Wykonawcy wznosili się, zabierając ze sobą widownię, na wyżyny piękna i harmonii. Niewątpliwie, wszystkie spotkania okazały się skuteczną bramą do świata, o którym opowiedzieć chcieli ich autorzy.
Genialna organizacja oraz ogromne zaangażowanie twórców warsztatów i festiwalu, kompetencje prowadzących, szlachetność uczestników, ich dociekliwość oraz chęć poznawania i czerpania od swoich mistrzów, festiwalowe gwiazdy dające ze siebie wszystko sprawiły, że to tygodniowe wydarzenie okazało się fenomenalnym doświadczeniem wspólnoty. Piękno liturgii oparte na niezwykłych ludziach wykonujących niezwykłą muzykę niezwykłemu Bogu pozostanie niezwykłym na zawsze, tak jak niezwykła jest owa liturgia.
