3 stycznia 2017 r. w godzinach południowych zmarł w Sandl w Austrii o. Kryspin Zygmunt Kacprzak, kapłan Zakonu Braci Mniejszych – Franciszkanów, wikariusz parafialny, katecheta, wykładowca katechetyki, sekretarz Sekcji Wykładowców Katechetyki, duszpasterz wiernych języka niemieckiego w katedrze wiedeńskiej, w Archidiecezji Wiedeńskiej i w Diecezji Linz.
Urodził się 10 VII 1937 r. w Jedlcu w woj. wielkopolskim jako syn Stanisława i Anieli zd. Darowna. W latach 1945-1950 uczęszczał do szkoły Podstawowej w Gołuchowie. Lata 1950-1952 r. spędził w internacie i prywatnej szkole średniej prowadzonej przez franciszkanów w Jarocinie. Na skutek tego, że Szkołę w Jarocinie, Władze Państwowe zamknęły, we wrześniu 1952 r. wstąpił do nowicjatu Prowincji pw. Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych – Franciszkanów w Osiecznej k. Leszna.
Przyjął wtedy imię zakonne Kryspin. Po nowicjacie kontynuował przerwaną naukę w prywatnej szkole średniej prowadzonej przez zakon w Osiecznej i Rybniku, gdzie w 1955 r. otrzymał świadectwa dojrzałości. Maturę państwową zdał w I Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Katowicach w 1960 r. Dwa lata seminaryjnych studiów z zakresu filozofii odbył w latach 1955-1957 w zakonnym Seminarium Duchownym w Opolu. Studia seminaryjne z zakresu teologii odbył Katowicach-Panewnikach w latach 1957-1962.
Dnia 29 grudnia 1958 r. złożył profesję uroczystą. Święcenia prezbiteratu przyjął 11 maja 1962 r. Po święceniach kapłańskich od 1962 do 1963 r. pracował w Kobylinie i w Rybniku, a od 1963 do 1970 r. był wikariuszem parafialnym i katechetą parafii przyklasztornej w Katowicach-Panewnikach.
Studia specjalistyczne z zakresu katechetyki odbył w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie w latach 1970-1974. Po ich ukończeniu, w 1974 r. podjął wykłady z katechetyki i teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Katowicach-Panewnikach, a w 1975 r. z teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP (Bernardyni) w Kalwarii Zebrzydowskiej. Jednocześnie do r. 1980 pełnił obowiązki wikariusza parafii przyklasztornej w Katowicach-Panewnikach. Od 1984 do 1989 r. pełnił urząd wikarego klasztoru w Opolu. W tym czasie okresowo pomagał w duszpasterstwie szpitalnym we Wiedniu.
W 1991 r. wstąpił do nowoutworzonej Prowincji św. Franciszka z Asyżu. Od tego roku był jednym z kapelanów wiedeńskiego Szpitala Elżbietanek. W 1992 r. przejął obowiązki duszpasterskie w katedrze św. Stefana w Wiedniu. Służył także Archidiecezji podejmując, na prośbę Kurii Archidiecezjalnej, zastępstwa duszpasterskie w parafiach, gdzie brakowało księży. Doceniając zaangażowanie w pracy duszpasterskiej, arcybiskup Wiednia, kard. Christoph Schönborn, nadał mu godność radcy duchownego. Kiedy ówczesny prowincjał przedstawił kardynałowi projekt przeniesienia o. Kryspina z parafii Wildendürnbach do Vorarlbergu i przejęcia przez niego klasztoru w Dornbirn, arcybiskup Wiednia stwierdził, że jako dominikanin, rozumie i szanuje decyzje przełożonych zakonnych. Zauważył, że „Odwołanie o. Kryspina jest wielką stratą dla Archidiecezji, bo jest dla niej skarbem. O. Kryspin jest dyspozycyjnym jak straż pożarna, do podjęcia każdej pracy duszpasterskiej w Archidiecezji. Gdyby z jakichś powodów odwołanie o. Kryspina nie doszło do skutku, wtedy przyjmę go z pocałowaniem ręki z powrotem do Archidiecezji”.
W listopadzie 2004 r. o. Kryspin przejął obowiązki przełożonego, przejętego wtedy przez prowincję domu zakonnego w Dornbirn. Choroba nowotworowa przyczyniła się do rezygnacji z funkcji przełożonego domu. Odpowiadając na prośbę biskupa diecezjalnego w Linz (OÖ), ks. Ludwiga Schwarza, o. Kryspin podjął spokojniejszą pracę duszpasterską w jego diecezji. Najpierw od stycznia do sierpnia 2006 w parafii Weyer. Następnie od 2006 r. na stanowisku kooperatora parafii Sandl (OÖ).
Księża i mieszkańcy parafii cenili o. Kryspina jako gorliwego duszpasterza, który wykonywał swoją posługę kapłańską z dużym zaangażowaniem i przy tym ze zdrowym poczuciem humoru. Byli wdzięczni za otwartość i gotowość niesienia pomocy w innych parafiach dekanatu oraz w szpitalu we Freistadt. W uznaniu duszpasterskiej pracy, został powołany do gremium Konsystorza Biskupiego. Jednocześnie kontynuował zajęcia dydaktyczne w WSD we Wronkach. Przez wiele lat był sekretarzem Sekcji Wykładowców Katechetyki w Polsce. Brał czynny udział w spotkaniach Pastoralistów Europejskich organizowanych w rożnych krajach Europy. Przewodniczył trzem sesjom naukowym w Wejherowie. Napisał szereg artykułów o tematyce katechetyczno-pastoralnej. Do śmierci pracował w parafii Sandl należącej do Diecezji Linz. Był wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownego we Wronkach afiliowanego do Wydziału Teologicznego UAM.
Dobry Jezu, a nasz Panie, daj mu wieczne spoczywanie!
O. Benigny Zbig. Piechota OFM
