„Boża logika jest zupełnie inna od logiki świata. Nie ma tu znaczenia status społeczny czy sukces. Znaczenie ma jedynie miłość – taka, z jaką przez życie szła bł. Aniela Salawa” – mówił bp Damian Muskus w 25. rocznicę wyniesienia jej na ołtarze.
13 sierpnia, od samego rana, przy grobie Anieli Salawy w Kaplicy Męki Pańskiej u krakowskich franciszkanów gromadzili się wierni, aby uczcić Błogosławioną. O godz. 9.00 uroczystą Eucharystię sprawowali obok bpa Muskusa m.in. prowincjał franciszkanów o. Marian Gołąb i gwardian klasztoru o. Piotr Bielenin.
Ojciec Biskup zauważył, że życiorys bł. Anieli odbiega od kryteriów, którymi mierzymy karierę zawodową i osobiste szczęście. „Bo co może być atrakcyjnego w szarej codzienności, wypełnionej cierpieniem i często niewdzięczną pracą?” – pytał.
„A jednak to ten przykład postawił nam przed oczami Pan Bóg, jak drogowskaz na drodze do świętości, i dziś go znów przypomina” – mówił.
„Wybrała drogę, która nie mieści się w logice ludzkich wyborów i mentalności świata, bo wierzyła głęboko, że tylko w ten sposób może naśladować Jezusa, którego nazywała Mistrzem ukrytym. Wierzyła, że tylko służąc wiernie i poświęcając się dla innych może wyrazić Mu swoją miłość. W imię tej miłości przyjmowała codzienne cierpienia, chorobę i brak zrozumienia” – przekonywał kaznodzieja.
„Niech ta miłość wypełnia i nasze serca, i uzdalnia nas do podjęcia wezwania do świętości” – życzył.
„Aniela Salawa, służąca i mistyczka, nie tylko pobudza naszą wyobraźnię miłosierdzia, ale przypomina, że świętość nie jest zarezerwowana dla wybranych” – podkreślił bp Muskus.
Aniela Salawa urodziła się 9 września 1881 roku w podkrakowskiej wsi Siepraw. Za cel swego życia przyjęła rolę służącej.
W czasie I wojny światowej Aniela służyła w szpitalach rannym żołnierzom, jeńcom wojennym i chorym dzieciom. Zarobione pieniądze rozdawała potrzebującym.
Schorowana, niezdolna do pracy 12 marca 1922 r. odeszła z tego świata. Anielę Salawę pochowano na cmentarzu Rakowickim. Od tego momentu do „swojej świętej” zaczęły zwracać się jej byłe koleżanki, potem różni ludzie. Modlitwy te były wysłuchiwane. W krótkim czasie cześć Anieli nabrała charakteru kultu ogólnego.
Bezpośrednio po II wojnie światowej franciszkanin o. Joachim Bar zgromadził materiał do kościelnego procesu informacyjnego, który odbył się w Kurii Metropolitalnej w Krakowie. W 1949 roku odbyła się ekshumacja szczątków Anieli Salawy, które zostały przeniesione do jej ulubionej kaplicy Męki Pańskiej w Bazylice franciszkańskiej, gdzie spoczywają do dziś.
23 października 1987 roku Kongregacja ds. Świętych Stolicy Apostolskiej wydała dekret o heroiczności cnót Anieli Salawy. Dopiero jednak cud uzdrowienia 8-letniego chłopca Grzegorza Serafina (1990) stał się podstawą do beatyfikacji.
Uroczystość wyniesienia na ołtarze odbyła się na Rynku Głównym w Krakowie 13 sierpnia 1991 roku. Przewodniczył jej papież Jan Paweł II, który w okolicznościowym słowie powiedział m. in.: „Jest to dla mnie ogromna radość, że mogłem dzisiaj w Krakowie wynieść do chwały błogosławionych Anielę Salawę. Ile razy modliłem się przy jej relikwiach, jak głęboko zapadły mi w pamięć te [jej] słowa: «Panie! Żyję, bo każesz, umrę, kiedy chcesz, zbaw mnie, bo możesz»”.
Błogosławiona Aniela Salawa w 70. rocznicę śmierci (1992 r.) została patronką Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Polsce. Święto patronalne przypada 9 września (dzień urodzin Anieli).
jms
