Dnia 28 lipca 2011 roku w Niepokalanowie w wieku 87 lat zmarł brat Paweł Maria Józef Oszkiel, profes wieczysty Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Polsce Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, jubilat w Zakonie, przeżywszy 58 lat w Zakonie.
Urodził się 19 marca 1924 r. we wsi Iwowe koło Stoczka Łukowskiego,
powiat Mińsk Mazowiecki, parafia Latowicz, w ówczesnej archidiecezji
warszawskiej (obecnie diecezja warszawsko-praska) w rodzinie rolniczej, z
rodziców Wiktora i
Marianny z domu Świątek, jako trzeci z pięciu synów, z których
młodszy o 13 lat Mie- czysław (w Zakonie o. Kamil, zmarły w 2002 r.)
został także franciszkaninem.
W siódmym roku życia Józef Oszkiel rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej w
Seroczynie, którą ukończył w czerwcu 1939 roku. W dziewiątym roku życia przystąpił
do Pierwszej Komunii Świętej, zaś jako piętnastoletni młodzieniec do Sakramentu
Bierzmowania. Zawierucha wojenna przekreśliła jego plany życiowe podjęcia dalszej
nauki w szkole średniej. W czasie okupacji hitlerowskiej pomagał schorowanemu ojcu
w prowadzeniu gospodarstwa. Po śmierci ojca w 1949 r. Józef – jak podaje w napisanym przez siebie życiorysie (z dnia 12 lipca 1951 r.) – zaczyna zastanawiać się nad życiem ziemskim i postanawia swoje życie poświęcić przez Niepokalaną na służbę Bogu.
Pisze w nim: „Stanęła mi jasno przed oczyma marność tego świata i zobaczyłem jak ludzie gonią za szczęściem, ale tu go nie znajdują. Myśl nurtująca we mnie już od dłuższego czasu teraz zaczyna dojrzewać. Zastanawiałem się często nad sobą i stwierdziłem,
że wzrasta we mnie miłość do Boga i Matki Najświętszej. W tym też okresie czasopisma
i książki religijne budziły we mnie ogromne zainteresowanie. Rozczytywałem się w «Rycerzu Niepokalanej». Przez lekturę religijną i częste Msze Św. zbliżałem się do Boga i
kochałem coraz goręcej Matkę Najświętszą. Po dłuższej refleksji zgodnie z głosem we-
wnętrznym zdecydowałem oddać się bez zastrzeżeń Matce Najświętszej, do której mia-
łem szczególne nabożeństwo, aby za pośrednictwem Matki służyć Synowi. Postanowiłem
ofiarować się Bogu jako biedny syn Świętego Franciszka i modlić się za pośrednictwem
Matki Najświętszej, aby dusze zbłąkane znalazły źródło wiecznego szczęścia – Boga".
Dnia 12 lipca 1951 r. kieruje do Prowincjała OO. Franciszkanów prośbę o przyjęcie
do Zakonu, w której pisze: „Idąc zgodnie z głosem wewnętrznym gorąco pragnę oddać
się Bogu i jako brat zakonny pełnić jego świętą wolę".
Furtę klasztoru w Niepokalanowie przekroczył dnia 15 sierpnia 1951 roku, rozpo-
czynając jednocześnie czas aspirantury do Zakonu. Z dniem 31 maja 1952 roku rozpo-
czyna postulat, zaś dnia 7 grudnia 1952 r. z momentem przywdziania habitu zakonnego
i nadaniem nowego imienia brat Paweł rozpoczyna roczną formację nowicjacką. Pierw-
szą profesję zakonną złożył w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia N.M.P. dnia 8
grudnia 1953 roku w Niepokalanowie.
Po pełniejszym zapoznaniu się z życiem zakonnym w Niepokalanowie, brat Paweł
dnia 6 października 1956 roku składa podanie o dopuszczenie go do profesji uroczystej,
pisząc: „Podczas tych trzech lat bardziej poznałem wartość życia zakonnego, które bardzo mi się podoba, dlatego pragnę na całe życie poświęcić się służbie Niepokalanej w
Zakonie franciszkańskim. Zdaję sobie sprawę, do czego zobowiązuję się poprzez złożenie ślubów solemnych, jednak ufam, że przy pomocy Niepokalanej zachowam to wszystko przez całe życie i osiągnę upragniony cel życia zakonnego". Upragnioną profesję
wieczystą składa w Niepokalanowie dnia 8 grudnia 1956 roku.
W klasztorze niepokalanowskim pracował w dziale mechanicznym (czasowo od
17.08.1951 r. i w pełnym wymiarze od 1957 r.). W latach 1958-1959 odbywa w Warszawie kurs kreśleń technicznych przy Naczelnej Organizacji Technicznej, otrzymując
świadectwo jego ukończenia z dnia 5 lutego 1959 roku, które uprawniało go do spełniania czynności kreślarza technicznego. Przez wiele lat pracował jako galwanizator –
złotnik (od 1962 r.), zaś u schyłku swego życia, kiedy jeszcze miał dość sił, obsługiwał
niepokalanowską Panoramę Tysiąclecia.
W 1971 roku dane mu było uczestniczyć w uroczystościach beatyfikacyjnych o.
Maksymiliana Marii Kolbego w Rzymie. Dnia 8 grudnia 2003 roku brat Paweł obchodził złoty jubileusz złożenia pierwszej profesji zakonnej.
Podczas swego ziemskiego pielgrzymowania brat Paweł, tak jak tego zapragnął za
natchnieniem Bożym, wiernie służył Chrystusowi, modląc się i na koniec ofiarowując
swoje cierpienia przez Niepokalaną, której się szczególnie zawierzył, dlatego też ufamy,
że Ona wyjedna mu wstęp do krainy życia wiecznego.
Pogrzeb Ś.P. brata Pawła Marii Józefa Oszkiela odbył się dnia 1 sierpnia 2011 roku o
godz. 10.45 w Niepokalanowie. Kondukt żałobny z kaplicy św. Maksymiliana do bazy-
liki poprowadził o. Stanisław Maria Piętka, gwardian Niepokalanowa, okolicznościową
homilię podczas Mszy św. wygłosił o. Ryszard Szkopowiec z Niepokalanowa. Mszy
św. przewodniczył wikariusz prowincji o. Wiesław Pyzio. Kondukt żałobny na cmentarz klasztorny poprowadził i przewodniczył modlitwom przy grobie wikariusz klasztoru Niepokalanów i proboszcz o. Andrzej Kuśmierski.
Red.
