Z żalem zawiadamiamy, że w dniu dzisiejszym, około południa w Gdańsku, zmarł nasz współbrat śp. O. Beniamin Stanisław Banaszuk (79 l; 61 lat w Zakonie). Naszego współbrata polecamy modlitwie. Jednocześnie pragniemy zaprosić na uroczystości pogrzebowe, które odbędą się w dniu 30 lipca 2011 r. w kościele franciszkanów na Wzgórzu Św. Maksymiliana w Gdyni (ul. Ujejskiego 40)
Wystawienie trumny z ciałem O. Beniamina nastąpi o godz. 10.00, następnie rozpocznie się wspólna modlitwa różańcowa. O godz. 11.00 rozpocznie się Eucharystia za śp. o. Beniamina pod przewodnictwem J.E. Abp. Tadeusza Gocłowskiego. Po Mszy św. nastąpi odprowadzenie śp. o. Beniamina na cmentarz komunalny na Witominie w Gdyni.
Za: www.franciszkanie.gdansk.pl
O. Beniamin Stanisław
Banaszuk – syn Kazimierza
i Leokadii zd. Skłodowska, urodził się 28 sierpnia 1932 roku we wsi
Grędzice, pow. Ostrów Mazowiecka. Sakrament chrztu św. przyjął w kościele
parafialnym w Zarębach Kościelnych, diecezja łomżyńska. Wychowywał się ze swoim
rodzeństwem – siostrami Janiną, Ireną i Haliną oraz braćmi Eugeniuszem i
Henrykiem. Naukę w szkole powszechnej rozpoczął w 1938 r. i pierwszą klasę
ukończył jeszcze przed wybuchem II wojny światowej. Dalsze 4 klasy szkoły
powszechnej kontynuował w latach 1940 – 1945 ucząc się częściowo w domu, a
częściowo w szkole prywatnej, na ile niespokojne czasy zawieruchy wojennej
pozwalały. Bardzo trudnym doświadczeniem dla niespełna 12-letniego Stanisława
była tragiczna śmierć mamy, która zginęła w 1944 r. zabita przez Niemców. Po
zakończeniu wojny Stanisław znalazł się pod opieką swojego wuja w miejscowości
Czyżew gdzie też dokończył edukację (szósta i siódma klasa) w ramach szkoły
powszechnej.
W roku 1947
Stanisław, czując wielką chęć służenia Bogu, wstąpił do Małego Seminarium w Niepokalanowie, które ukończył egzaminem
maturalnym w 1952 roku. Dnia 8 lipca 1949 r. po dwóch latach formacji w Małym Seminarium Stanisław zwrócił się z
prośbą do ówczesnego Prowincjała o. Hadriana Ledóchowskiego o przyjęcie go do
Nowicjatu. Pisał wtedy: „proszę o przyjęcie mnie do Nowicjatu, a tym samym
do Zakonu Franciszkanów, gdyż całym sercem pragnę zostać kapłanem w tym
Zakonie. Bardzo proszę Ojca Prowincjała by przychylnie rozpatrzył moją szczerą
prośbę. Choć wielu wezwanych, a mało wybranych ja jednak ufam, że nie będę
odrzucony". Próbę nowicjacką Stanisław, który w zakonie przyjmuje imię Beniamin,
ukończył pozytywnie złożeniem pierwszych ślubów zakonnych 31 sierpnia 1950 r.
Magister nowicjatu o. August Rosiński w swoim rocznym sprawozdaniu z formacji
nowicjackiej tak charakteryzował nowicjusza Beniamina Banaszuka: „To
młodzieniec cichy, spokojny, opanowany i zarazem obdarzony dużą pogodą ducha".
Ojciec August podkreślał także pobożność i pracowitość brata Beniamina.
Kolejnym
etapem formacji zakonnej o. Beniamina były studia filozoficzne, które odbył
w latach 1952 – 1954 w archidiecezjalnym seminarium w Gnieźnie. Po
ukończeniu filozofii rozpoczął studia teologiczne w naszym franciszkańskim
seminarium w Krakowie w latach 1954 – 1957. Profesję wieczystą złożył 4
października 1954 roku w Krakowie. Uwieńczeniem studiów teologicznych było
przyjęcie święceń kapłańskich 22 grudnia 1957 r. w Warszawie z rąk ks. Bp.
Wacława Majewskiego. Pierwszą placówką, do której po przyjęciu święceń zostaje
skierowany o. Beniamin, jest klasztor i parafia św. Antoniego w Gdyni. Tu jako
młody wikariusz i prefekt pracuje przez pięć lat (1958 – 1963). Od sierpnia
1963 roku o. Beniamin zostaje skierowany przez ówczesnego Prowincjał o. Tytusa
Strzelewicza do klasztoru w Warszawie i poproszony o opiekę nad diecezjalną
parafią w Tarchominie, gdzie przez rok pełni funkcję administratora parafii. W
sierpniu 1964 r. decyzją Prowincjała o. Beniamin zostaje posłany do naszego
klasztoru i parafii w Skarżysku Kamiennej, gdzie przez rok pełni posługę
wikariusza parafii i klasztoru oraz jako prefekt pracuje z dziećmi i młodzieżą.
W roku 1965 na kapitule prowincjalnej o. Beniamin zostaje wybrany na
przełożonego klasztoru Świętego Krzyża w Kołobrzegu, gdzie przez dwie kadencje
(6 lat) jest gwardianem i proboszczem. W roku 1971 decyzją kapituły
prowincjalnej o. Beniamin zostaje mianowany Gwardianem klasztoru w Radziejowie
i pełni tam posługę przełożeńską w latach 1971 – 1977. Decyzją Rady
Prowincjalnej Prowincji Matki Bożej Niepokalanej z dnia 20 czerwca 1977 roku
powierzony zostaje o. Beniaminowi obowiązek Magistra Postulatu i Junioratu
Braci Zakonnych w Niepokalanowie. Tym samym o. Beniamin przenosi się do
klasztoru niepokalnowskiego, by przez dwie kadencje pełnić funkcję wychowawcy.
W tym też czasie w latach 1978 – 1982 podejmuje studia zaoczne na Akademii Teologii
Katolickiej w Instytucie Małżeństwa i Rodziny w Warszawie. Uchwałą kapituły
prowincjalnej z dnia 17 sierpnia 1983 r. zostaje powierzony o. Beniaminowi
Banaszukowi obowiązek Gwardiana klasztoru p.w. Świętej Trójcy 4 w Gdańsku.
Urząd ten pełni przez okres kadencji do roku 1986. W chwili tworzenia nowej
prowincji Św. Maksymiliana Marii Kolbego w roku 1986 o. Beniamin zostaje
posłany do klasztoru w Poznaniu, by tu przez niecały rok pełnić posługę
rekolekcjonisty.
30 czerwca
1987 r. Prowincjał o. Leon Rawalski kieruje o. Beniamina do wspólnoty klasztoru
św. Antoniego w Gdyni. Tu przez kolejne 21 lat o. Beniamin aktywnie pracuje
jako katecheta, wikariusz parafii, ekonom klasztoru. Wierni z gdyńskiej parafii
poznają o. Beniamina jako kaznodzieję, spowiednika, tego, który śpieszy z
posługą sakramentalną do chorych. Poznają go jako gorliwego kapłana i
zakonnika, który z pogodą ducha przyjmuje często petentów w kancelarii
parafialnej ofiarowując swój czas i wsłuchując się w liczne sprawy parafian. Podczas
tego pobytu w Gdyni o. Beniamin obchodził swój złoty jubileusz kapłaństwa w
roku 2007.
W roku 2008
o. Jubilat Beniamin Banaszuk zostaje poproszony przez Ministra prowincjalnego o
podjęcie posługi spowiednika w naszym Sanktuarium Maryjnym i domu formacyjnym w
Gnieźnie. Mimo podeszłego wieku o. Beniamin wykazuje swoją zakonną
dyspozycyjność i odpowiadając zgodą na prośbę Prowincjała udaje się do
klasztoru w Gnieźnie. Tu przez prawie 2 lata służy penitentom swoim życiowym,
zakonnym i duchowym doświadczeniem jako gorliwy spowiednik. W grudniu 2010 roku
nagle daje o sobie znać choroba, która w gwałtowny sposób przerywa zakonną i
kapłańską aktywność o. Beniamina. Przebywa on najpierw w szpitalu w Gnieźnie, a
od maja 2011 roku w Hospicjum św. Józefa w Sopocie pod troskliwą opieką
medyczną i duchową tamtejszego zespołu medyczno opiekuńczego.
Droga
ziemskiego pielgrzymowania naszego Współbrata dobiegła końca dnia 26 lipca 2011
roku, w liturgiczne wspomnienie świętych Joachima i Anny rodziców Najświętszej
Maryi Panny. Odszedł od nas po nagrodę od Pana w 79. roku życia, w 61. roku
życia zakonnego i 54. roku kapłaństwa.
Opracował o. Mariusz Fałkowski
wikariusz prowincji
