W Dębicy 24 maja 2016 r., zakończyła ziemską pielgrzymkę śp. Matka Celina Czechowska, która trwale wpisała się w historię Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej, pełniąc posługę przełożonej generalnej przez trzy kadencje (1977-1995). Jej otwieranie się na znaki czasu i potrzeby Kościoła przyczyniło się do podejmowania wielu nowych wyzwań w kierunku duchowego rozwoju nie tylko własnego Zgromadzenia, ale i w skali Kościoła.
Janina Czechowska urodzona 27 marca 1935 r. w Zaborowie k. Brzeska (Diecezja Tarnowska) wstąpiła do Zgromadzenia w Dębicy 16 sierpnia 1948 r. Była najmłodszą kandydatką przyjętą do służebniczek – miała 13 lat. W Zgromadzeniu kontynuowała naukę w szkole średniej. W dniu obłóczyn 14 września 1954 r. otrzymała imię Celina, pierwszą profesję zakonną złożyła rok później, we wspomnienie Matki Bożej Bolesnej (15 IX 1955) a wieczystą 22 sierpnia 1961 r. Pierwszą jej placówką była Dębica, gdzie katechizowała w parafii Matki Bożej Anielskiej. Po zdaniu matury została posłana do pracy w księgowości w Kurii Diecezjalnej w Tarnowie w 1959 r. Posługę tę przerwała jej choroba płuc, dlatego też wyjechała do Krynicy Zdroju, gdzie pracowała jako księgowa (1961 – 1970). Następnie odbyła studia teologiczne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1970-1975) i uzyskała tytuł magistra teologii. Po powrocie z Lublina podjęła zadania referentki powołaniowej w Zgromadzeniu.
W latach 1975-1977 pełniła obowiązki mistrzyni junioratu. Dnia 25 maja 1977 r. Kapituła Generalna wybrała ją na przełożoną generalną.
W okresie posługi Matki Celiny nastąpił znaczny rozwój liczebny i terytorialny Zgromadzenia. Służebniczki podjęły działalność misyjną w Boliwii oraz otworzyły placówki w Rzymie, w Niemczech i na Białorusi.
W latach 1986-1995 była członkinią Konsulty Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych i z jej ramienia była odpowiedzialna za prace Komisji Formacyjnej. Była inicjatorką i współorganizatorką pierwszej w Polsce Szkoły dla Formatorek Zakonnych, którą prowadzili Księża Jezuici.
Po zakończeniu posługi przełożonej generalnej, nadal włączała się w organizowanie spotkań formacyjnych dla mistrzyń różnych stopni, jako członkini Zakonnej Komisji Formacyjnej. Pełniła ponadto funkcję przełożonej wspólnoty domu prowincjalnego w Tarnowie do roku 2002 oraz była referentką diecezjalną aż do momentu choroby w 2006 roku.
Ostatni etap życia Matki Celiny był znaczony stygmatem choroby i cierpienia składanego Bogu w ofierze za Zgromadzenie i cały Kościół. W 2014 r. otrzymała Medal Prymasowski „Za zasługi dla Kościoła i Narodu” z rąk Ks. Arcybiskupa Józefa Kowalczyka, ówczesnego Prymasa Polski.
Zmarła w otoczeniu sióstr po ponad 10 latach choroby. Jej złączenie z misją Jezusa pokazywało nam, służebniczkom, dojrzewanie do pełni Chrystusowej misji.
Dziękujemy Bogu, Miłosiernemu Ojcu, za wielki dar posługi naszej Matki Celiny – za czas, w którym urzeczywistniała misję Chrystusa Sługi poprzez bardzo czynne życie, przez wielopłaszczyznowe zaangażowanie w życie Zgromadzenia i Kościoła. Jednak najbardziej szczególny i wymowny był i jest dla nas ostatni etap Jej życia przeżywanego na „ołtarzu” cierpienia, które przychodziło w różnych formach ogołocenia. W przyjęciu tego daru uczy nas wierności misji i powołaniu do końca, „we wszystkich okolicznościach życia”. Jej ulubioną modlitwą w ostatnim etapie życia – tuż przed chorobą – był tekst: „Niepokalana Matko Słowa Wcielonego, naucz nas wyrażania zgody na każdy przejaw woli Bożej we wszystkich okolicznościach życia”.
