Jan Paweł II
LIST DO PROWINCJAŁA FRANCISZKANÓW W WARSZAWIE Z OKAZJI 75-LECIA ISTNIENIA «RYCERZA NIEPOKALANEJ»
Watykan, 6 stycznia 1997 r.
Przewielebny O. Józef Łapiński OFMConv.
Prowincjał Ojców Franciszkanów
Drogi Ojcze Prowincjale!
Bardzo dziękuję za list, w którym informuje Ojciec o przypadającym w styczniu br. Jubileuszu 75-lecia istnienia «Rycerza Niepokalanej». Z tej okazji składam serdeczne gratulacje całej Rodzinie Świętego Franciszka z Asyżu, a w szczególności Wspólnocie w Niepokalanowie.
«Rycerza Niepokalanej» powołał do życia św. Maksymilian Maria Kolbe, aby — jak sam napisał — «pod wodzą Dziewicy Maryi bronić zagrożonej wiary i do Kościoła garnąć dusze zbłąkane i nieszczęśliwe». Pismo to zrodziło się z wielkiej odpowiedzialności za Kościół, z głębokiej żarliwości o zbawienie dusz i gorącej miłości do człowieka. Stało się skutecznym narzędziem apostolskiej działalności św. Maksymiliana, a później całego Zakonu Franciszkańskiego. Św. Maksymilian Maria Kolbe w pracy ewangelizacyjnej podkreślił w sposób szczególny rolę Maryi, wskazując na Niepokalaną jako wzór wiary i znak niezawodnej nadziei i pociechy dla pielgrzymującego Ludu Bożego (por. Lumen gentium, 68). Cel, jaki postawił «Rycerzowi», to szerzenie dziecięcej miłości i ufności ku Niepokalanej, aby mogła zakrólować w sercach wszystkich i każdego z osobna.
«Rycerz Niepokalanej» ukazywał się w Polsce w setkach tysięcy egzemplarzy, z wyjątkiem drugiej wojny światowej i trudnych czasów komunistycznych rządów. Wydawanie «Rycerza» zostało wówczas zabronione przez okres niemalże trzydziestu lat. Był to jeden z objawów niesprawiedliwej i bolesnej walki totalitarnego systemu z Kościołem w Polsce. Należy wspomnieć z wielkim uznaniem, że Pismo to stało się także narzędziem misyjnej działalności św. Maksymiliana i jego Współbraci na Dalekim Wschodzie wśród japońskiego ludu.
Jubileusz ten staje się więc okazją do złożenia Bogu dziękczynienia za wielkie dobro duchowe, jakie dokonało się i ciągle się dokonuje w sercach ludzkich za pośrednictwem «Rycerza Niepokalanej». Pragnę tutaj podkreślić wkład Pisma w dzieło ewangelizacji świata, w rozwój i pogłębienie wiary, w formację religijną dzieci, młodzieży i starszych oraz w budowanie cywilizacji opartej na prawdzie i miłości. Za światło Ewangelii niesione człowiekowi, za krzepienie serc nauką Chrystusa i umacnianie słabnących na drodze do Ojca — Bogu niech będą dzięki. Proszę przyjąć również moje życzenia, aby Pismo to mogło nadal rozwijać się i realizować apostolskie plany, jakie postawił przed nim siedemdziesiąt pięć lat temu św. Maksymilian Maria Kolbe.
Redakcji «Rycerza Niepokalanej», wszystkim jego Czytelnikom oraz Ojcom Franciszkanom w Niepokalanowie z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa.
Watykan, dnia 6 stycznia 1997 r.
JAN PAWEŁ II, PAPIEŻ
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1997, nr 1 (189) s. 51
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
