W ramach trwającego Roku Życia Konsekrowanego w Centrum Wystawienniczo-Konferencyjnym Archidiecezji Białostockiej spotkali się księża, siostry zakonne oraz świeccy na konferencji naukowej poświęconej życiu konsekrowanemu. Podczas spotkania dobyła się prezentacja polskiego wydania książki ks. prof. Libero Gerosy z Fakultetu Teologicznego w Lugano w Szwajcarii pt. „Ósmego dnia”.
Przybyłych na konferencję, zwłaszcza osoby konsekrowane posługujące na terenie Archidiecezji Białostockiej powitał ks. dr hab. Andrzej Proniewski, rektor Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku i kierownik Katedry Teologii Katolickiej Uniwersytetu w Białymstoku.
Wprowadzając w temat konferencji, Bp Henryk Ciereszko stwierdził, że „życie konsekrowane jest rzeczywistością złożoną: jest pełne łaski, ale i grzeszności”. Zachęcał, aby w tym kończącym się roku, który zbiega się z Rokiem Miłosierdzia, z całą mocą pokazać światu, ile w osobach poświęconych Bogu jest świętości i żywotności, ukrytej w domach zakonnych, klasztorach, „ale przez to nie mniej owocnej, która sprawia, że konsekrowani są żywymi ikonami Boga”.
W pierwszym referacie pt. Misterium życia konsekrowanego – wyzwania i nadzieje naszych czasów”, s. prof. Teresa Paszkowska z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego podkreślała, ze konsekracja życia jest doświadczeniem własnym Jezusa Chrystusa, Kościoła, i osobistego doświadczenia człowieka, który do takiego życia został powołany. „Poświęcenie Syna Bożego jest pierwsze wobec każdego innego poświecenia, objawia odkupieńczą miłość i miłosierdzie Boga” – mówiła.
Prelegentka przypominała, że wszyscy w Kościele są konsekrowani na mocy sakramentów chrztu i bierzmowania. Wymieniała rozwijające się w historii Kościoła różne formy konsekracji, począwszy od monastycyzmu, po współczesne instytuty świeckie i stowarzyszenia życia konsekrowanego i wyjaśniała, ze różni je nie odmienna konsekracja, ale różna forma profesji, czyli składanych ślubów i pełniony charyzmat.
Prof. Paszkowska mówiła o trzech etapach konsekracji życia poprzez profesję rad ewangelicznych. Wymieniła powołanie, czyli wezwanie Boga; poświęcenie, czyli odpowiedź człowieka i uświęcenie, czyli włączenie tego ofiarowania się Bogu w liturgię Kościoła, choć sama profesja nie ma charakteru sakramentu. Podkreślała, że celem życia konsekrowanego jest „chrystoformizacja całej przestrzeni życia”. „Zadaniem osób konsekrowanych jest pokazywanie światu życia przemienionego przez Boga. Nie wystarczy zreformować instytucji, zakonnych konstytucji, trzeba zrewidować własne życie (…), które nie może być usytuowane na innym korzeniu niż Chrystus” – zaznaczyła.
Kolejny prelegent, o. dr Aleksander Jacyniak SJ, dawał wskazówki do poszukiwania tożsamości zakonnej we współczesnym świecie. Wyjaśniał, że w relacji człowieka do Boga, życie zakonne może uczyć „wznoszenia się ponad to, co ziemskie”, w relacji człowieka do ziemskiego życia i czasu – właściwego jego przeżywania. Jako niezbędne do osiągnięcia tej tożsamości wymieniał: dążenie do samotności bardziej niż do „targowiska świata”; umiejętność przechodzenia przez doświadczenie „milczenia” Boga; wyzwalanie się z pokusy indywidualizmu; stawanie się zwiastunem życia wiecznego oraz stawanie się znakiem sprzeciwu wobec bałwochwalczego „kultu mamony”.
„Życie konsekrowane pokazuje, że Bóg jest jedynym bogactwem ludzkiego serca. Obecna sytuacja życia konsekrowanego może jawić się jako kataklizm lub jako nowy punkt wyjścia. Z pewnością jest jednak zaproszeniem do nowych poszukiwań, z których współczesny świat może skorzystać” – mówił.
Po przerwie głos zabrał ks. prof. Libero Gerosa z Fakultetu Teologicznego w Lugano w Szwajcarii. Zaprezentował swoją książkę o duchowości chrześcijańskiej pt. „Ottavo giorno”, która po ośmiu latach od pierwszego włoskiego wydania, nakładem Archidiecezjalnego Wydawnictwa św. Jerzego w Białymstoku, ukazała się w języku polskim.
Publikacja jest zapisem homilii i medytacji wygłoszonych przez autora do szwajcarskich sióstr karmelitanek. Autor podkreślał, że droga do dojrzewania do duchowości chrześcijańskiej, opisana w książce, przebiega dwoma torami: jest drogą odkrywania godności synostwa Bożego i drogą doświadczenia Bożego miłosierdzia.
Ks. Gerosa, słowami papieża Franciszka, życzył wszystkim mieszkańcom Archidiecezji Białostockiej, aby dostrzegli „ciepło miłości Chrystusa, który bierze nas na swe ramiona, aby nas doprowadzić z powrotem do domu Ojca. Rok, w którym możemy być dotknięci przez Pana Jezusa i przemienieni Jego miłosierdziem”.
Podsumowując konferencję, Abp Edward Ozorowski podkreślił, że „doświadczenie grzeszności człowieka i Bożego miłosierdzia w sposób szczególny spotykają się splatają się ze sobą w życiu konsekrowanym”. Zachęcał osoby życia konsekrowanego, by „pośród licznych posług, obowiązków i prac, które spełniają na co dzień, nigdy nie zapominały, że są przede wszystkim oblubieńcami i oblubienicami Chrystusa”.
Na zakończenie podziękował prelegentom za wystąpienia, zaproszonym gościom za obecność, a wszystkich prosił, aby „to, co usłyszeli na konferencji, przyniosło obfite owoce w ich życiu”. Po wspólnej modlitwie, udzielił wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.
O zaprezentowanej książce ks. prof. Gerosy niezwykle ciekawie we wstępnie do niej napisał kard. Angelo Comastri: „Refleksje ks. Libero Gerosy zanurzają się w intuicji św. Teresy z Lisieux, pogłębiają ją o logikę teologiczną i oddają w nasze ręce tak, aby stała się w naszym życiu zaczynem nawrócenia”.
„Autor jest teologiem, który nie ogranicza się do „rozmyślania o Bogu”, ale Go kocha, modli się do Niego i głosi o Nim z pasją, na jaką tylko Bóg zasługuje. Strony te powinny być „skonsumowane” jak chleb zdrowy i pożywny. Ja zaś gorąco dziękuję Autorowi i życzę mu, aby kontynuował siew nadziei za pośrednictwem teologii ukierunkowanej na życie duchowe i pracę duszpasterską” – napisał kardynał.
Teresa Margańska
Za: www.archibial.pl
