W pamięci pozostanie jako wybitny znawca filozofii średniowiecznej, niezmordowany nauczyciel i wychowawca akademicki, prawdziwy mistrz, człowiek pełen powagi, wrażliwy i mądry, prawy i rzetelny, wymagający i życzliwy, a także jako gorliwy i pokorny syn św. Franciszka.
Na tę uroczystość zaproszono Rektora KUL, Senat, Radę Wydziału Filozofii, społeczność wydziałową i uniwersytecką, franciszkanów oraz Rodzinę zmarłego.
O. prof. Iwo Zieliński zmarał 20 lipca br. w Gdańsku. Był profesorem zwyczajnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, kierownikem Katedry Historii Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej, a następnie Katedry Wiedzy o Kulturze Średniowiecznej Wydziału Filozofii, wybitnym znawcą filozofii i kultury średniowiecznej, zwłaszcza myśli bł. Jana Dunsa Szkota, a także św. Bonawentury i św. Anzelma z Canterbury. Był jedną z najbardziej znaczących osobowości, kształtujących środowisko intelektualne Wydziału Filozofii KUL.
O. prof. Iwo Edward Zieliński urodził się 6 września 1939 roku w Kamionce koło Gniezna. W 1955 r. wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych prowincji warszawskiej Niepokalanego Poczęcia NMP. W latach1958-1964 studiował filozofię i teologię w seminarium duchownym franciszkanów w Łodzi-Łagiewnikach oraz Krakowie, gdzie 4 lipca 1964 roku przyjął święcenia kapłańskie.
Po święceniach studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uzyskując w 1967 roku magisterium na podstawie pracy "Kwestie wstępne do ‘Disputata in veterem artem’ według Benedykta Hesse". W latach 1968-1969 studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Doktorat uzyskał na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL w 1976 roku na podstawie rozprawy "Nieskończoność bytu Bożego w filozofii Jana Dunsa Szkota". Również na KUL otrzymał stopień doktora habilitowanego. W 2004 roku Prezydent RP nadał mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.
O. prof. Edward Zieliński od listopda 1990 do września 2009 roku kierował Katedrą Historii Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej, a później Katedrą Wiedzy o Kulturze Średniowiecznej. W latach 1990-1993 pełnił funkcję kierownika Sekcji Filozofii Teoretycznej Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej KUL.
Zainteresowania badawcze o. prof. Zielińskiego obejmują zarówno dzieje filozofii starożytnej jak i średniowiecznej, przede wszystkim jednak był on niewątpliwie najwybitniejszym w kraju i liczącym się w skali międzynarodowej znawcą myśli bł. Jana Dunsa Szkota. Miał m.in. swój udział w publikacji pierwszego polskiego tłumaczenia dzieła bł. Dunsa Szkota na język polski "Traktat o Pierwszej Zasadzie" (Warszawa 1988).
O. prof. Zieliński poświęcił również szereg ważnych prac innym znakomitym filozofom i teologom franciszkańskim: św. Bonawenturze i św. Anzelmowi z Canterbury.
Osobny rozdział pracy o. prof. Zielińskiego stanowi jego twórczość translatorska. Na pierwszym miejscu wymienić należy przekład monumentalnego dzieła "Historia filozofii starożytnej" Giovanniego Reale (t. 1-5, Lublin 1993-2002, Wydawnictwo KUL). Tłumaczenie to zdobyło tłumaczowi nagrodę Stowarzyszenia Wydawców Katolickich "Feniks 2003".
Po sugestii o. Zielińskiego, G. Reale sporządził skrót swego dzieła, który o. Zieliński spolszczył pod tytułem "Myśl starożytna" (Lublin 2003, Wydawnictwo KUL). Dzieło G. Reale w przekładzie ks. prof. Zielińskiego stało się uznanym podręcznikiem uniwersyteckim i wpływa znacząco na upowszechnienie i pogłębienie kultury filozoficznej wśród młodej polskiej inteligencji. O. prof. Zieliński przełożył także syntezę filozofii średniowiecznej Fernanda van Steenberghena "Filozofia w XIII wieku" (Lublin 2005, KUL).
Tuż przed śmiercią nakładem Wydawnictwa KUL ukazał się przekład pracy habilitacyjnej (Die Geschichtstheologie des heiligen Bonawentura, München-Zürich 1959) Josepha Ratzingera, obecnego papieża Benedykta XVI, pod tytułem "Bonawentury teologia historii" (Lublin 2010, Wydawnictwo KUL).
Oprócz pracy dydaktycznej na KUL, o. prof. Zieliński w latach wykładał historię filozofii w WSD oo. Franciszkanów w Łodzi. Prowadził wykłady w Instytucie Studiów Franciszkańskich w Krakowie oraz dla studentów eksternistów w Lewoczy na Słowacji, we Lwowie i Paryżu.
O. prof. Iwo Zieliński cieszył się niezmiennie uznaniem jako wybitny uczony i nietuzinkowy nauczyciel akademicki. Jego wysokie kompetencje, jasny umysł, rozległa wiedza, daleko wykraczająca poza dziedzinę, którą profesjonalnie się zajmował, pracowitość, rzetelność, jak również skromność, życzliwość i wyrozumiałość, sprawiały, że cieszył się szacunkiem wykraczającym daleko poza KUL i swój zakon. Wymagający i konsekwentny w sprawach zasadniczych, odznaczał się zawsze tolerancją w stosunku do ludzi o odmiennych poglądach.
ph / KUL / red.
