Tak jak osoby konsekrowane są potrzebne Kościołowi, światu i wiernym świeckim, tak świeccy są potrzebni osobom konsekrowanym w wypełnianiu ich misji – podkreślił abp Sławoj Leszek Głódź podczas Mszy św. sprawowanej 2 lutego, w dzień życia konsekrowanego, w klasztorze Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej i kościele pw. św. Józefa w Gdańsku.
Metropolita gdański przypomniał, że Dzień Życia Konsekrowanego, który obchodzony jest od 18 lat z woli św. Jana Pawła II w Święto Ofiarowania Pańskiego, wpisał się tym razem w ogłoszony przez papieża Franciszka Rok Życia Konsekrowanego, który „jest szansą i darem dla osób konsekrowanych, jak i dla całego Kościoła”. Rozpoczął się on w pierwszą niedzielę Adwentu i trwać będzie do 2 lutego 2016 r.
W homilii dziękował Bogu za to, że „wzbudził i nadal wzbudza w Kościele mocą Ducha Świętego, w sercach kobiet i mężczyzn ten rodzaj powołania” – „imitatio Christi”. – Jest ono realizacją konsekracji chrzcielnej, zmierza do radykalizmu wiary, całkowitego oddania siebie, bezkompromisowej odpowiedzi na łaskę Ducha Świętego – powiedział metropolita gdański.
Jak przypomniał, Magisterium Kościoła w dokumentach Soboru Watykańskiego II oraz w wypowiedziach papieży wyraźnie stwierdza, że nie sposób wyobrazić sobie Kościoła bez tego rodzaju życia oddanego bez reszty Bogu w służbie braciom i siostrom.
„Stąd nasza wdzięczność za powołania do życia konsekrowanego, za osoby zakonne, członków instytutów świeckich, instytutów życia apostolskiego, konsekrowane dziewice i wdowy. Nieoceniona jest ich modlitwa, ofiara, jakże potrzebne są prowadzone przez nich dzieła, parafie, sanktuaria, domy rekolekcyjne, różnorodne duszpasterstwa, posługa w konfesjonale, szkoły, media, służba ubogim, chorym, potrzebującym, oddanie dzieciom, młodzieży, rodzinie” – wyliczał abp Głódź.
Metropolita gdański podkreślił, że w liście pasterskim Episkopatu na tegoroczny dzień życia konsekrowanego została przypomniana wielka rola Prymasa Tysiąclecia w ratowaniu życia zakonnego w Polsce w czasach komunistycznej dyktatury. – W obliczu zagrożenia i ograniczania działalności zakonów w naszej Ojczyźnie ten Opatrznościowy Pasterz „umiejętnie włączał życie konsekrowane w całość życia Kościoła, szczególnie w duszpasterstwo parafialne, co okazało się dalekowzroczne, gdyż uniemożliwiało marginalizację zakonów. 'Jesteście z Kościoła i dla Kościoła’ – powtarzał Prymas osobom zakonnym w ciężkich latach 50-tych” – zacytował abp Głódź i dodał: „Wiemy z kolei, jak tragiczny los spotkał zakonny w innych krajach byłego bloku komunistycznego”.
Hierarcha przypomniał też, że wielka wdzięczność należy się św. Janowi Pawłowi II, który bardzo podkreślał znaczenie życia konsekrowanego dla Kościoła i świata, chętnie spotykał się z osobami konsekrowanymi.
Na naszej polskiej ziemi mamy też wielu świętych i błogosławionych zakonników i zakonnic – powiedział abp Głódź, ale – jak zauważył – sprawa świadectwa świętości nie dotyczy tylko przeszłości.
Za abp. Jose Rodriguezem Carballo powtórzył, że nie przez przypadek największa liczba męczenników w Kościele dzisiaj to osoby konsekrowane. Jest to zatem znakiem wielkiej witalności życia konsekrowanego i oznacza, że życie konsekrowane mówi coś w Kościele i do świata. „W dniu, w którym nie będzie męczenników, będzie to niedobry znak. Bo wtedy życie konsekrowane nie będzie nic mówić” – zacytował abp. Carballo metropolita gdański.
Dalej podkreślił, że dla papieża Franciszka to osoby konsekrowane są prorokami we współczesnym świecie, „przepowiadają Królestwo Boże, jak będzie ono wyglądać w swej doskonałości”. W Liście na Rok Życia Konsekrowanego papież zwraca uwagę na proroczy wymiar, jaki mają autentycznie przeżywane śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Świat jest dziś „spragniony Ewangelii popartej autentycznym świadectwem życia. Osoby konsekrowane muszą dziś wrócić do źródła swej konsekracji, do Osoby Jezusa Chrystusa, aby przeżywać ją z całym radykalizmem, aby stawać się żywą Ewangelią dla świata, aby ten świat móc ewangelizować, a nie być przez niego zewangelizowanym”.
Ponadto, wraz ze ślubami zakonnymi – powiedział abp Głódź – proroctwem dla świata jest również życie braterskie we wspólnocie. – Ile jest takich wspólnot, w których oddani braterskiej i siostrzanej miłości żyją osoby konsekrowane Bogu, wywodzące się nie tylko z jednej kultury, ale wielości kultur i języków? Ubogacone wspólnym charyzmatem powołania, dają świadectwo komunii – dodał.
Podkreślił też, że wspólnoty zakonne nie mogą być zamknięte w sobie, ale otwarte ku innym, gotowe na współpracę w ramach Kościołów lokalnych i innych wspólnot, zdolne do podejmowania misji, jak mówi papież Franciszek: „na obrzeżach Kościoła”, na „peryferiach egzystencjalnych”.
Tak jak osoby konsekrowane są potrzebne Kościołowi, światu i wiernym świeckim, podobnie świeccy są potrzebni osobom konsekrowanym w wypełnianiu ich misji. Dlatego potrzeba, aby świeccy dalej ich wspomagali, kiedy ci są w potrzebie, współpracowali w różnych dziełach, modlili się za osoby konsekrowane, a także „wypraszali i pielęgnowali dar nowych powołań do życia konsekrowanego” – powiedział abp Głódź.
KAI/ptsj
Za: www.deon.pl
