Prezentacja Zgromadzeń Zakonnych w Diecezji Sandomierskiej

Zgromadzenie Sióstr św. Dominika zostało założone w 1861 r. przez Sługę Bożą Matkę Kolumbę Różę Białecką (1838– 1887) w Tarnobrzegu-Wielowsi, parafii leżącej obecnie na terenie Diecezji Sandomierskiej.
Głoszenie prawdy ewangelicznej najbardziej potrzebującym – to cel, który wyznaczyła nam Matka Założycielka, a który realizujemy dziś w kraju i poza jego granicami, także na terenach misyjnych, poprzez:

•    nauczanie prawdy ewangelicznej (obecnie głównie poprzez katechizację, ale też podczas organizowanych przez nas rekolekcji, dni skupienia, czuwań modlitewnych. Coraz częściej  prowadzimy też rekolekcje wielkopostne dla dzieci i młodzieży).
•    podnoszenie oświaty środowiska (od początku istnienia prowadziłyśmy przy naszych klasztorach szkoły dla dzieci z ubogich środowisk. Tak było np. w Wielowsi, gdzie siostry nie tylko prowadziły szkołę, ale i wychodziły na pastwiska, gdzie mogły spotkać i nauczać dzieci i młodzież. Dziś prowadzimy przedszkola, żłobki, troszcząc się o wychowanie najmłodszych).
•    niesienie pomocy cierpiącym (to szczególny wymiar apostolstwa. Matka Kolumba uczyła nas dostrzegania Chrystusa w najbardziej bezbronnych. Sama pielęgnowała chorych mieszkańców Wielowsi i okolic w ich domach, a gdy była taka potrzeba, pomagała im przygotować się na spotkanie z Panem).
W duchowości dominikańskiej podkreśla się, iż apostolstwo powinno wypływać z kontemplacji Bożej Prawdy. Dlatego troszczymy się o osobistą zażyłość z Bogiem, uroczyste, wspólnotowe sprawowanie Liturgii, zarówno codziennej Mszy Świętej, jak też Liturgii Godzin, zgłębianie Słowa Bożego, kult Eucharystii i pogłębianie pobożności maryjnej, szczególnie poprzez codzienne rozważanie tajemnic różańca św.
Na terenie diecezji sandomierskiej są dwie wspólnoty naszego Zgromadzenia: Dom Macierzysty w Tarnobrzegu – Wielowsi i w Bielinach. Klasztor wielowiejski jest domem formacyjnym, gdzie siostry junioratu przez rok ścisłej formacji przygotowują się do złożenia profesji wieczystej. Posługujemy też w zakrystii, katechizujemy w okolicznych przedszkolach, prowadzimy grupy parafialne. W Bielinach pracujemy jako zakrystianki.
Matka Kolumba Białecka była wdzięczna Opatrzności Bożej za możliwość rozpoczęcia fundacji Zgromadzenia na tych ziemiach, kochała lud wielowiejski. W tutejszym klasztorze spędziła większą cześć swojego życia, tutaj zmarła w opinii świętości. Obecnie toczy się jej proces beatyfikacyjny (Dekret heroiczności cnót ogłoszono w 2004r.)
Do naszego domu w Wielowsi przybywają pielgrzymi, by u grobu Matki Kolumby wypraszać potrzebne łaski. Codziennie otaczamy modlitwą wszystkich, którzy modlą się przez Jej wstawiennictwo, a każdego 23 dnia miesiąca o godz. 7.00 odprawiana jest Msza św. w ich intencjach. Modlimy się o dar rychłej beatyfikacji naszej Założycielki. Zapraszamy również do zwiedzania zakonnej celi Matki Kolumby. 8 grudnia obchodzimy uroczystość odpustową w kaplicy pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP. W każdą I sobotę miesiąca przed wizerunkiem Maryi Niepokalanej we Mszy św. o godz.7.00 przedstawiamy Bogu za Jej pośrednictwem prośby tych, którzy proszą nas o modlitwę. Zapraszamy do wstąpienia w progi  naszego klasztoru, na chwilę modlitwy i zamyślenia, do duchowego spotkania z Matką Kolumbą, która tworzyła i uświęciła to miejsce swoją modlitwą i pracą.
Intencje modlitewne można też przesyłać na adres: dominikanki.wielowieś@gmail.com. Więcej informacji i naszym Zgromadzeniu znajdziesz na naszej stronie www.dominikanki.pl

Zgromadzenie Córek św. Franciszka Serafickiego, należące w Kościele do wielkiej rodziny zakonów franciszkańskich, powstało w Sandomierzu w latach dwudziestych ubiegłego stulecia. Założycielem Zgromadzenia jest bł. Antoni Rewera (1869-1942), kapłan diecezji sandomierskiej, zamordowany przez Niemców w obozie koncentracyjnym w Dachau w 1942 roku, beatyfikowany przez św. Jana Pawła II w Warszawie, 13 czerwca 1999 roku w gronie 108 męczenników II wojny światowej. W gronie tym został też beatyfikowany siostrzeniec ks. Rewery, kapelan marynarki wojennej, bł. komandor Władysław Miegoń.

Ks. Antoni Rewera ur. się 6 stycznia 1869 r. w Samborcu k. Sandomierza, święcenia kapłańskie przyjął w 1893 r w Sandomierzu. Od początku swojej kapłańskiej pracy związany był z franciszkańskimi tercjarzami. Zafascynowany ideałem ewangelicznego życia według myśli Św. Franciszka z Asyżu, krzewił te idee w swoim środowisku. Czas jego kapłańskiej posługi przypadł na czasy trudne dla Kościoła i dla naszej Ojczyzny, którą po synowsku miłował. Miłował też kapłaństwo i był wielkim przyjacielem ludzi, szczególnie tych najuboższych. Żadna ludzka bieda i ta duchowa, i ta materialna nie była mu obojętna, więc angażował się w różnoraką religijną i społeczną działalność. Miał też dar ochotnego gromadzenia ludzi wokół wspólnego dobra.

Bł. Antoni, opiekując się duszpastersko tercjarzami w Sandomierzu, dał początek naszemu Zgromadzeniu – Córek św. Franciszka Serafickiego. Przy współpracy Tercjarzy, w 1928 r. założył w Sandomierzu Schronisko dla samotnych, podeszłych w latach Tercjarek, a gdy przy Schronisku zaczęły gromadzić się wolontariuszki, młode dziewczęta chętne do modlitwy i opieki nad Rezydentkami w Schronisku, w 1933 r. otworzył dla nich nowicjat i napisał dla tej Wspólnoty zakonną Regułę Życia opartą na Regule III Zakonu św. Franciszka. Podjął też starania o zatwierdzenie Zgromadzenia przez władze kościelne. Niestety wybuch II wojny światowej, a potem aresztowanie i śmierć Ks. Rewery, przerwały działania zmierzające do kanonicznego erygowania Zgromadzenia. Po zakończeniu działań wojennych „osieroconą” Wspólnotą Ojca Rewery zaopiekował się ks. Wincenty Granat, obecnie Sługa Boży i dopiero w 1959 r. Bp Jan kanty Lorek zatwierdził Zgromadzenie Córek św. Franciszka Serafickiego na prawie diecezjalnym. Obecnie, od 8 grudnia 1999 r. Zgromadzenie posiada prawa papieskie.

Z woli Ojca Założyciela Zgromadzenie przyjęło duchowość opartą na Regule św. Franciszka z Asyżu. Główne rysy tej duchowości to tajemnica Krzyża i Chrystusowej Męki oraz cześć do Matki Najświętszej. Ojciec Założyciel pragnął, aby jego duchowe córki „podejmowały każdego dnia akty pokutne i wynagradzające Boskiemu Sercu Jezusa za wyrządzone zło i zniewagi” (z reguły). Każdego dnia zatem Siostry wynagradzają Bogu za niewdzięczności i wszelkie dziejące się na świecie zło. Kolejnym celem Zgromadzenia jest „wielbienie Boga w Trójcy Jedynego w Jego misterium odkupieńczej miłości na krzyżu i szerzenie Chrystusowego królestwa prawdy i miłości”.

Córki św. Franciszka Serafickiego są Zgromadzeniem habitowym, na prawie papieskim, oddanym modlitwie i czynnemu apostolstwu. Zawołanie Zgromadzenia brzmi: Ku Bogu w bliźnim. Siostry realizują je podejmując pracę w duszpasterstwie parafialnym, spełniając funkcję zakrystianek, organistek, kancelistek i kucharek. Siostry zajmują się też katechizacją dzieci i młodzieży, prowadzą domy rekolekcyjne oraz działalność charytatywną wobec tych, którzy potrzebują pomocy duchowej lub materialnej. Swoje oddanie Bogu siostry wyrażają w ślubowanych radach ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Do wieczystych zaślubin przygotowują się poprzez wielostopniową formację, która obejmuje kandydaturę, 1 rok postulatu, 2 lata nowicjatu i 6 lat junioratu. Po odbyciu formacji czasowej składają śluby wieczyste.

Śluby zakonne są przymierzem łączącym osobę zakonną w miłości z Bogiem, Kościołem i Zgromadzeniem. Jako Zgromadzenie powołane w Kościele i dla Kościoła, siostry polecają Bogu w modlitwie wszystkie intencje Kościoła, Ojca Św., biskupów i kapłanów, modlą się o nowe powołania do służby Bożej w Kościele i we wszystkich tych intencjach, o które proszą wierni oraz wszyscy potrzebujący duchowego wsparcia i zakonnej modlitwy. Z woli Ojca Antoniego dużo też siostry modlą się za katolickie małżeństwa i rodziny, co jest wielkim wyzwaniem naszej epoki.
Zgromadzenie Córek św. Franciszka Serafickiego, ul. Leszka Czarnego 9, 27 – 600 Sandomierz; tel. 15/832 43 17; e-mail [email protected]; www.franciszkanki.sandomierz.pl (strona w przygotowaniu). Zapraszamy!

Więcej na: www.diecezjasandomierska.pl