O wkładzie mistyczek w rozwój teologii oraz w odnowę Kościoła mówił Benedykt XVI 8 września, rozważając myśl św. Hildegardy. Widzimy, że mogą one wnosić do teologii szczególny wkład – podkreślił Papież – potrafią bowiem mówić o Bogu i tajemnicach wiary z właściwą sobie inteligencją i wrażliwością.
Od dzieciństwa doświadczała obecności wewnętrznego światła, które było źródłem jej teologicznej wiedzy i profetycznego posłannictwa. Wizje dotyczące głównych wydarzeń w historii zbawienia opisuje ona językiem symboli, poezji, alegorii. W najbardziej znanym dziele zatytułowanym Scivias, czyli „Poznaj drogi Pańskie", św. Hildegarda relacjonuje wizję zdarzeń od stworzenia świata aż do czasów ostatecznych, mówi o przyszłości Kościoła i tajemnicy mistycznego związku Boga i człowieka, zaistniałego przez Wcielenie Bożego Syna. W pismach apokaliptycznych ukazuje kosmiczny dramat walki dobra ze złem, wizję kosmosu i człowieka w świetle Bożego objawienia, Osobę Słowa – Chrystusa, który nadaje sens i cel całemu dziełu stworzenia. Znane są również jej pisma z zakresu medycyny naturalnej, farmakologii, utwory poetyckie i muzyczne upowszechniane przez wspólnoty zakonne. Była osobą znaną i popularną. O naukę, porady zwracały się do niej wspólnoty monastyczne, duchowni, świeccy. Angażowała się w moralną odnowę duchowieństwa, wygłaszała przemówienia do kapłanów, zakonników i ludności na placach zebrań. Korespondowała z papieżem, cesarzem, biskupami, teologami. Jest przykładem świętych i odważnych kobiet, które dzięki Bożym darom przyczyniają się do duchowego wzrostu Kościoła.
Benedykt XVI zauważył, że historia św. Hildegardy, a także sytuacja klasztorów, w których była przełożoną, zadaje kłam stereotypowym wyobrażeniom o średniowiecznym monastycyzmie. Papież przypomniał również o zaangażowaniu świętej w rzeczywistą reformę Kościoła. „Wszyscy chętnie jej słuchali, również wtedy, gdy jej słowa były surowe – zauważy Ojciec Święty. – Widziano w niej posłanniczkę Boga. Apelowała przede wszystkim do wspólnot monastycznych i do duchowieństwa, aby prowadzili życie zgodne ze swym powołaniem. W sposób szczególny występowała przeciw niemieckim katarom, którzy domagali się radykalnej reformy Kościoła. Hildegarda przypominała im, że do prawdziwej odnowy wspólnoty kościelnej prowadzi nie tyle zmiana struktur, co raczej szczera postawa pokuty i trudna droga nawrócenia. O tym przesłaniu nigdy nie możemy zapomnieć".
