Wybuch II wojny światowej zastał go we Lwowie. Jesienią 1940 r., na własna prośbę, za zgodą swoich przełożonych, udał się na Wołyń, gdzie na rozległym terenie pozbawionym posługi duszpasterskiej kapłanów, w trudnych i niebezpiecznych warunkach służył tamtejszej wspólnocie wiernych. W 1958 r. otrzymał od władz miasta Równe na Wołyniu administracyjny zakaz wypełniania funkcji kapłańskich.
O. Serafin nie zgodził się z krzywdzącą decyzją władz, dlatego rozpoczął ukrytą, w pojęciu sowieckich władz – nielegalną pracę apostolską. Z narażeniem się na utratę wolności, a nawet życia, odwiedzał wiernych, głosił im Ewangelię, udzielał sakramentów świętych. Ścigany przez władze, szkalowany w prasie, pozbawiony prawa stałego zamieszkania, do 1963 r., jako wędrowny apostoł, służył wiernym od rozległych terenach Związku Radzieckiego.
Nieustannie ścigany przez wrogów religii, udał się jesienią 1963 r. do Kazachstanu, gdzie pełnił dalej swoje obowiązki, stając się wędrownym duszpasterzem dla tamtejszych katolików. Również tam nie zaznał spokoju – został bowiem aresztowany, skazany na wygnanie, a następnie zamknięty w zakładzie odosobnienia, skąd uciekł, aby dalej pełnić swoją posługę. W swojej pracy duszpasterskiej poświęcał się całkowicie bliźnim.
W 1969 r. przyjechał do Polski, odwiedził współbraci zakonnych i rodzinę, podleczył się i rok później wrócił do Kazachstanu. Umęczony pracą i chorobami zmarł we Lwowie 20 września 1977 r. i został pochowany na Cmentarzu Janowskim. Na jego grobie wypisano słowa św. Pawła Apostoła, które streszczają całe jego życie: "Stałem się wszystkim dla wszystkich".
Szczegółowy plan sesji naukowej – pdf
Zobacz galerię zdjęć o. Serafina Kaszuby
Przeczytaj artykuły na naszej stronie o Słudze Bożym Serafinie Kaszubie