Rozpoczęta w maju renowacja ołtarza we franciszkańskim kościele św. Antoniego we Lwowie dobiega końca. Ten XVIII-wieczny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa nabrał nowego kształtu. Prace renowacyjne przeprowadziła Fundacja Dziedzictwo Kresowe ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
O tym, że kościół św. Antoniego zajmuje w sakralno-kulturowej przestrzeni Lwowa miejsce szczególne, wie każdy mieszkaniec miasta. Wystarczy przypomnieć, że jest to – obok Katedry Łacińskiej – jedyny lwowski kościół rzymskokatolicki, nieprzerwanie działający po 1945 roku, którego historia sięga korzeniami XVII wieku. Na zewnątrz kościół sprawia wrażenie skromnego i niepozornego. Jednak po przekroczeniu jego progu natrafiamy na prawdziwe skarby sztuki sakralnej – niezwykłe rzeźby, obrazy, figury. Perłą wśród nich jest ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Ołtarz jest drewniany z pozłacanymi obramowaniem i elementami ozdobnymi. Zdobią go dwie kolumny stylizowane na marmur, na których na górze ołtarza stoją figury św. Stanisława biskupa z Potrowinem i św. Krzysztofa z dzieciątkiem Jezus.
W centralnym miejscu ołtarza znajduje się figura Najświętszego Serca Jezusa stojąca w złotej arce. Arka z figurą Pana Jezusa jest zasłaniana obrazem objawienia się Pana Jezusa św. Małgorzacie Mari Alacoque. W górnej części ołtarz znajduje się obraz św. Mikołaja (XVIII w.). Z prawej strony ołtarza na półce znajduje się rokokowa figura króla Dawida w geście adoracji zwrócona w kierunku ołtarza głównego, wykonana przez architekta i rzeźbiarza S. Fesingera (XVIII w.).
W zwieńczeniu ołtarza znajduje się gloria podtrzymywana przez aniołów a jej centrum papieska tiara. Na gzymsie pomiędzy górną i dolną częścią znajduje się tablica z płaskorzeźbą łódzi a w niej postacie Pana Jezusa i św. Piotra, zarzucającego sieci. Tablica ta zwieńczona jest również tiarą papieską. Nad tablicą znajduje się napis: „Odtąd ludzi łowić będziesz”. W dole ołtarza znajduje się niewielki obraz św. Judy Tadeusza.
Celem przeprowadzonej rewitalizacji ołtarza było przede wszystkim przywrócenie jego dawnego wyglądu i ochrona tego zabytku przed postępującym zniszczeniem. Fundacja dokłada wszelkich starań, by ratować i przywracać dawny blask symbolicznym obiektom Lwowa, ważnym dla wielokulturowej społeczności miasta. Takie działania mają szczególny wymiar w kontekście obecnych wydarzeń na Ukrainie – uświadamiają bowiem, że w sytuacji napięć i konfliktów bardzo ważna jest pamięć o dziedzictwie kulturowym i przeszłości.
Tożsamość Lwowa jest wynikiem przecinania się różnych kultur, co znajduje odzwierciedlenie również w pejzażu architektonicznym miasta. Wyjątkowe miejsce zajmują tu obiekty sakralne – ich ochrona jest nie tylko zwykłą koniecznością, lecz też moralnym obowiązkiem.
Stanisław Pękala
