Drodzy Współbracia!
W uroczystość Chrystusa Króla cisną się na usta zazwyczaj dwa słowa: „służba” i „władza”. Słowa te uczą, że podobnie jak Jezus, mamy wystrzegać się pokusy przekształcenia posługi w struktury władzy. Ponieważ tegoroczna uroczystość Chrystusa Króla przychodzi do nas jako swoistego rodzaju „przedmowa” i „posłowie” do dwóch ważnych dla całego Kościoła wydarzeń – rozpoczynającego się już za tydzień Roku Życia Konsekrowanego oraz niedawno zakończonego nadzwyczajnego Synodu Biskupów poświęconego rodzinie – chciałbym razem z Wami spojrzeć na te oba kościelne wydarzenia w świetle tejże uroczystości.
1. Zwiastun Roku Życia Konsekrowanego
Zwiastun to zapowiedź wydarzenia, a jednocześnie jego reklamówka. Jakim zwiastunem dla Roku Życia Konsekrowanego jest uroczystość Chrystusa Króla? Albo inaczej: na co uroczystość ta zwraca uwagę pallotyna wkraczającego w Rok Życia Konsekrowanego?
Chcąc odpowiedzieć na to pytanie, warto zapytać najpierw dlaczego papież Franciszek zdecydował się, by poświęcić rok 2015 życiu konsekrowanemu. Otóż, w opusculum „Radujcie się” – będącym zapowiedzią Roku Życia Konsekrowanego, Franciszek pyta:
„Czy jestem zaniepokojony o Boga, o głoszenie Go, o to, by był poznany? Czy też absorbuje mnie ta światowa duchowość, która popycha do robienia wszystkiego z miłości do siebie samego”?
Jest to niewątpliwie, tak drogie dla Pallottiego i pallotyna, pytanie o ducha służby, czyli jedno z sześciu naszych przyrzeczeń.
„Przykład Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć, określa postawę Stowarzyszenia i poszczególnych członków we wzajemnych stosunkach i w posługiwaniu – czytamy w naszym Prawie. – Dlatego unikamy wszelkich przejawów podkreślania czy też żądzy władzy, a staramy się pielęgnować stale ducha służby z miłości Chrystusowej w pełnieniu powierzonych nam obowiązków w Stowarzyszeniu czy też poza nim” (por. Prawo SAC, nr 40).
Wprawdzie święty Wincenty Pallotti nie zredagował traktatu na temat „ducha służby”, jak to próbował uczynić w wypadku posłuszeństwa (por. OOCC X, 140-145), całe jednak jego życie świadczy o tym, że nie można wyobrazić sobie Apostolstwa Katolickiego bez daru z siebie w prostej i bezinteresownej służbie. W konsekwencji tego, każdy pallotyn, który otrzymuje dar powołania do Apostolstwa Katolickiego, ale nie realizuje go na drodze służby, staje się człowiekiem bez siły, bezpłodnym, smutnym i sfrustrowanym.
Niech zatem Rok Życia Konsekrowanego, który rozpoczynamy w pierwszą niedzielę Adwentu, będzie dla nas szczególną okazją do ćwiczenia się w pallotyńskim przyrzeczeniu ducha służby.
2. Posłowie do nadzwyczajnego Synodu Biskupów o rodzinie
Kilka miesięcy temu, zwołując pierwszy w nowej kadencji Zjazd rektorów, proboszczów, sekretarzy i dyrektorów dzieł pallotyńskich, tak do Was pisałem:
„W związku z tym, że jest to pierwszy Zjazd doradczy w nowej kadencji Zarządu Prowincjalnego, stąd jego dynamika skupi się zasadniczo na sposobie realizacji linii przewodniej na kolejne trzylecie, a mianowicie szeroko pojętej trosce o rodzinę. Wizja ta zbieżną jest z wysiłkiem Kościoła powszechnego, który przygotowuje się do Synodu o wyzwaniach duszpasterskich dotyczących rodziny w kontekście nowej ewangelizacji (5-19 października 2014 r.), oraz pragnieniem całej Rodziny Pallotyńskiej, która na ostatnim spotkaniu Generalnej Rady Koordynacyjnej Zjednoczenia (maj 2013 r.) wybrała rodzinę jako jeden z najważniejszych obszarów realizacji naszego pallotyńskiego charyzmatu. W kluczu współpracy i współodpowiedzialności proszę już dziś czcigodnych współbraci, o dokonanie refleksji wspólnotowej dotyczącej sposobów realizacji, zarówno ad intra jak i ad extra, tego wspólnego kierunku apostolsko-duchowego dla Prowincji Chrystusa Króla na najbliższe trzylecie, tak, aby wszystkie nasze apostolskie wysiłki i inicjatywy stały się odpowiednim kanałem do realizacji tej wizji.”
Ostatni Zjazd jesienny był kolejnym krokiem na drodze wspólnych poszukiwań ku realizacji tejże wizji. Dziś wypada zapytać: na ile angażujemy się w realizację tego duchowo-apostolskiego programu? Na ile jesteśmy systematyczni, gorliwi i wytrwali w jego realizacji? Czy jesteśmy gotowi towarzyszyć rodzinom, zwłaszcza tym najbardziej potrzebującym, w drodze do Boga, modlić się za nie i z nimi? Duch służby – tak bardzo uwypuklany w uroczystość Chrystusa Króla – doskonale współbrzmi z apostolskim zaangażowaniem całej Prowincji „w troskę o rodzinę”. Więcej, to on wyposaża nasze apostolstwo w motywacje i spójność, co znajduje między innymi wyraz w pallotyńskiej wrażliwości na znaki czasu i apostolskiej dyspozycyjności.
Wraz z zakończeniem nadzwyczajnego Synodu Biskupów o rodzinie weszliśmy w bardzo ciekawy okres. Z burzliwych dyskusji synodalnych nie narodziły się jeszcze gotowe rozwiązania, ale ewidentnym jest kierunek, który papież Franciszek ujął w trzech słowach: miłosierdzie, towarzyszenie i nawrócenie. Podobnie rzecz się ma na naszym pallotyńskim podwórku. Nie dysponujemy jeszcze gotowymi programami, ale mamy jasny kierunek, którego słowami kluczowymi są: „Ożywiać wiarę i rozpalać miłość z rodziną”; „Razem w trosce o rodzinę”; „Zjednoczeni w trosce o rodzinę” albo po prostu: „Pallotyni dla rodziny”.
Drodzy Współbracia!
W naszym życiu musimy bardzo walczyć z pokusami, które dążą do oddalenia nas od postawy służby. Lenistwo prowadzi do wygodnictwa: służby jedynie w połowie! Tzw. „przejęcie kontroli nad sytuacją”, prowadzi do arogancji, pychy, złego traktowania ludzi, czucia się ważnymi czyli niebezpieczeństwa stania się ze sługi panem! Prośmy Chrystusa Króla o dwie łaski: pokorę w służbie, abyśmy mogli uczciwie mówić tak jak to czynimy w każdy piątek wieczorem: „Stajemy przed Tobą jako nieużyteczni słudzy, którzy wciąż przyjmują twe boskie dary” (por. Modlitwy SAC, s. 83); i pokój duchowy, abyśmy z nadzieją oczekiwali na chwilę, kiedy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale, by powiedzieć nam: „Pójdźcie błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata”. A Rok Życia Konsekrowanego i pallotyńska troska o rodzinę niech staną się tymi przestrzeniami, w których ćwiczyć się będziemy mogli w przyrzeczeniu ducha służby.
Ks. Józef Lasak SAC
Przełożony Prowincjalny
Warszawa, 21 listopada 2014 r.
