Przed pięciu laty – 9 marca 2009 roku ukazal się pierwszy numer Biuletynu Tygodniowego CIZ. Cel jego powstania był prosty: dotrzeć z informacją co dzieje się w życiu konsekrowanym w Polsce i na świecie do zakonników, korzystając z informacji zbieranych przez redakcję www.zyciezakonne.pl z zakonnych portali internetowych w Polsce. Pragnę dziś podziękować wielu osobom życzliwym, dzięki którym Biuletyn ciagle jest. Szczególnie zaś Siostrom I Braciom, którzy nadsyłają informacje o tym, co dzieje się w ich wspólnotach i chcą dzielić się tym dobrym słowem z innymi. Nie mogę tez zapomnieć o tych wszystkich, którzy po każdym numerze mają swoje obserwacje, uwagi i dobre życzenia. Dzieki Wam Biuletyn się zmienia, a jego redaktor ma poczucie sensu tego, co robi.
Pięc lat temu napisałem: Mam też nadzieję, iż serwis przesyłany drogą mailową pozwoli zapoznać się z informacjami o działalności poszczególnych zgromadzeń zakonnych, a także o wspólnych inicjatywach podejmowanych przez zakony w Polsce tym Współbra- ciom, którzy z internetu nie korzystają. Można przecież te kilka stron wydrukować i położyć w zakonnej rekreacji lub czytelni.
Gdy rozpoczynaliśmy wysylanie Biuletynu” docierał do około 100 odbiorców. Dzisiaj w bazie adresowej jest ponad 5.300 adresów mai- lowych w Polsce i zagranicą na które jest wysyłany Biuletyn. Mam nadzieję, że spełnia on swoją misję – budowania jedności wśród osób konsekrowanych, wywodzących się z naszej Ojczyzny.
O. Kazimierz Malinowski OFMConv, redaktor Biuletynu
SŁOWO OD PRZEWODNICZĄCEGO KWPZM – Różnorodni i podobni w jedynym Kościele
Mija pięć lat od ukazania się pierwszego numeru Biuletynu Tygodniowego CIZ. Opowiada o naszym codziennym życiu, o jego bogactwie i różnorodności, dlatego też cieszy się tak dużym zainteresowaniem. Gratulacje i wdzięczność należą się o. Kazimierzowi Malinowskiemu, sekretarzowi generalnemu KWPZM – za pomysł i rzetelne, systematyczne realizowanie go przez lata. Podziękowania należą się też wszystkim, którzy widzą sens i potrzebę dzielenia się wiadomościami o wydarzeniach z własnych jurysdykcji.
Przeglądając kolejne wydania Biuletynu, przychodzą mi na myśl słowa sw. Bernarda z Clairvaux, który patrząc na różne zgromadzenia zakonne, mówił: „Podziwiam je wszystkie. Pod względem obserwancji jestem członkiem jednego z nich, ale w miłości należę do wszystkich. Wszyscy potrzebujemy siebie nawzajem: duchowe dobro, którego nie posiadam, otrzymuje od innych. (…) Tutaj, na ziemi wygnania, Kościół jest jeszcze w drodze i — jeśli można tak powiedzieć — wciąż jest wieloraki: jest jednolita wielością i wieloraka jednością. I wszystkie nasze odmienności, które objawiają bogactwo darów Bożych, będą istnieć także w jedynym domu Ojca, gdzie jest mieszkań wiele. Teraz istnieje podział łask: wówczas będziemy odróżnieni w chwale. Istota jedności — zarówno tutaj, jak i tam — jest ta sama miłość” (Apologia do Wilhelma z Saint Thierry IV 8: PL 182, 903-904).
Nasze wspólnoty zakonne to zgromadzenia mężczyzn, którzy nie urodzili się braćmi, ale co dnia nimi mają się stawać. Trwałość naszych braterskich relacji nie jest wynikiem współbrzmienia ludzkich emocji i podzielanych opinii, lecz pochodzi z zakorzenienia w więzi z Jezusem Zmartwychwstałym.
Zachwyt Jezusem, który zaprosił każdego z nas do kroczenia za Nim, zatroskanie o ludzi, do których On nas posyła, doświadczenie życia we wspólnocie, konsekracja zakonna, umiłowanie charyzmatu i zakonnej tradycji to najważniejsze elementy braterskiej jedności między nami i naszymi instytutami zakonnymi. Jest ona znakiem niezmiernie cennym dla ludzi poszukujących trwałych więzi w swoim życiu, poszukujących sensu i wartości, dla których warto żyć.
Nasze powołanie i misja obejmują również trud codziennych zmagań – nie uciekamy wszak ani od ludzi, ani od powszednich spraw i zdarzeń. Dociera do nas syreni śpiew współczesności, nęci możliwość bycia popularnym, słyszymy wołanie o naszą pluszową obecność dopasowaną do oczekiwań. Sól musi jednakże zachować swój smak, aby być przydatną, by nieść wartość świadectwa. Naszą siłą jest braterska jedność, naszym zadaniem wierność Słowom Jezusa i Kościołowi.
Bogu niech będą dzięki za tak liczne świadectwa jedności, komunii, dzielenia się, wzajemnej odpowiedzialności.
Niech Duch Święty udziela nam swojego światła i mądrości.
O. Janusz Sok CSsR
Przewodniczący KWPZM
