W przyjętych dokumentach bracia przypomnieli o zapoczątkowanej w XIII wieku przez świętego Jacka misji Zakonu Dominikanów na terenach dzisiejszej Rosji i Ukrainy.
Podpisaniem akt zakończyła się 22 lutego w Krakowie kapituła Polskiej Prowincji Zakonu Kaznodziejskiego. Trzy tygodnie temu 49 uczestników kapituły – reprezentujących wszystkie polskie klasztory – wybrało prowincjałem o. Pawła Kozackiego.
Przez ostatnie dwa tygodnie natomiast kapituła obradowała w mniejszym gronie, tzw. definitorów – sześciu braci, którzy wraz z nowym prowincjałem podejmowali najważniejsze dla przyszłości polskich dominikanów decyzje.
Dom i pięć klasztorów
W sobotę o 10.30 kapituła zebrała się po raz ostatni w pełnym składzie, aby uroczyście przyjąć akta zawierające uchwalone zmiany w prawie i decyzje dotyczące najbliższych czterech lat. Zostaną one teraz przetłumaczone na język angielski i przesłane do generała Zakonu Kaznodziejskiego, o. Bruno Cadoré – aby je zatwierdził. Dopiero wówczas nabiorą mocy obowiązującej.
Najdonioślejszym z postanowień kapituły jest punkt, w którym bracia polskiej Prowincji rozpoczęli proces przejęcia odpowiedzialności za Wikariat Generalny Rosji i Ukrainy. Podlegał on dotychczas bezpośrednio Generałowi Zakonu. Jednakże obradująca w Rzymie przed czterema laty kapituła generalna dominikanów zaleciła, by od 2016 roku wikariaty generalne przestały być zarządzane wprost przez Generała Zakonu, ale usamodzielniły się jako wiceprowincje lub prowincje, bądź też stały się wikariatami konkretnej prowincji.
Wikariat Rosji i Ukrainy liczy 35 braci, z których większość stanowią polscy dominikanie. Do wikariatu należy też dwóch Francuzów, 12 Ukraińców i dwóch Rosjan. Prowadzą dom św. Katarzyny w Sankt Petersburgu na terenie Rosji oraz pięć klasztorów na Ukrainie: w Czortkowie, Fastowie, Jałcie, Lwowie i Kijowie.
Misja Świętego Jacka zobowiązuje
W przyjętych dokumentach bracia przypomnieli o zapoczątkowanej w XIII wieku przez św. Jacka misji Zakonu Dominikanów na terenach dzisiejszej Ukrainy i Rosji. Przypomnieli też o wysiłku braci, którzy od 1990 roku podejmowali tam na nowo swoją posługę. Zobowiązali się do podjęcia działań zmierzających do ustanowienia Wikariatu Prowincjalnego Ukrainy oraz przyjęcia domu św. Katarzyny w Petersburgu jako domu Prowincji Polskiej poza jej granicami.
Tym samym dominikanie w Polsce wyrażają gotowość wszechstronnej pomocy współbraciom pracującym na Ukrainie – tak aby w tym tak trudnym dla tego kraju czasie mogli oni wzmocnić tam swoją obecność i służyć pomocą wszystkim potrzebującym.
Kazanie z dedykacją
Po prezentacji i podpisaniu akt bracia modlili się na wspólnej mszy świętej w krakowskiej bazylice Świętej Trójcy. W kazaniu Ojciec Prowincjał mówił o tym, jak odpowiadać na pytanie zawarte w Ewangelii: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”
„Na pytanie to można odpowiadać poprawnie teologicznie: Uważam Jezusa za Syna Bożego, tak jak naucza Kościół katolicki. Ale można tez szukać odpowiedzi w osobistym spotkaniu z Jezusem Chrystusem, do którego On sam nas zaprasza” – przypomniał o. Kozacki.
„Obie te drogi nie są sobie przeciwstawne, ale mówią o tej samej rzeczywistości i o potrzebie wiary opartej na autorytecie wspólnoty i na osobistym spotkaniu” – dodał.
Braciom dominikanom Prowincjał zadedykował słowa z listu św. Piotra Apostoła: „Paście stado Boże, które jest przy was, nie pod przymusem, ale z własnej woli, tak jak Bóg chce; nie ze względu na niegodziwe zyski, ale z oddaniem; i nie jak ci, którzy ciemiężą gminy, ale jako żywe przykłady dla stada”.
