Od 28 grudnia 2013 r. do 1 stycznia 2014 w Strasbourgu odbywało się 36 Europejskie Spotkanie Młodzieży zorganizowane przez ekumeniczną wspólnotę braci z Taizé. Na to spotkanie przybyło około trzydzieści tysięcy młodych pielgrzymów z całej Europy oraz delegacje z Ameryki Północnej. Największą grupę, bo aż 4,5 tysiąca osób stanowili Polacy. Przez sześć dni stolica Alzacji stała się miejscem niezwykłej modlitwy i ciszy, które są stałym punktem corocznych Pielgrzymek Zaufania przez Ziemię. Na ten czas mieszkańcy Strasbourga i okolic po stronie francuskiej i niemieckiej otworzyli swoje domy, by ugościć tych, którzy przybyli by modlić się o pokój na świecie.
W spotkaniu wzięła również udział grupa ludzi młodych z Torunia należących lub sympatyzujących z Duszpasterstwem Młodzieży „Wyspa” wraz z duszpasterzami: o. Markiem Krzyżkowski i o. Mariuszem Hetnarem. Nasza grupa toruńska trafiła na noclegi w rodzinach francuskich
Codziennie odbywały się wspólne modlitwy południowe oraz wieczorne w halach przy Wacken oraz w katedrach: rzymsko-katolickiej i protestanckiej.
Każdego dnia do południa odbywały się spotkania w grupach międzynarodowych, którym przewodził temat: „co zrobić, żeby komunia między ludźmi kochającymi Chrystusa stała się dostrzegalna”.
W niedzielę oraz 1 stycznia uczestniczyliśmy w Eucharystii w lokalnym kościele, która sprawowana była w języku francuskim. W ostatnim dniu roku wszystkie grupy polskie spotkały się na wspólnej modlitwie i dzieleniu się świadectwami. Mszy Św. przewodniczył ks. bp. Henryk Tomasik, odpowiedzialny na duszpasterstwo młodzieży w Polsce z ramienia Konferencji Episkopatu.
Ważnym wydarzeniem była wspólna modlitwa o pokój na przełomie 2013 i 2014 roku, która odbywała się w poszczególnych parafiach gdzie pielgrzymi byli goszczeni. Po modlitwie rozpoczęliśmy Święto Narodów podczas którego przedstawiciele różnych przedstawiali zabawy i zwyczaje charakterystyczne dla ich regionu.
1 stycznia stał się dniem wyjazdów do swoich krajów i domów. Spotkamy się już za niecały rok w Pradze, gdzie będą nas gościć czescy przyjaciele.
W tym miejscu chciałbym podziękować wszystkim, którzy zaangażowali się w organizację i pomoc w czasie pielgrzymki. Szczególne podziękowania kieruję w stronę ludzi dobrej woli, którzy pomogli wyjechać wielu młodym poprzez sfinansowanie.
o. Marek Krzyżkowski CSsR
Kilka świadectw uczestników:
Europejskie Spotkanie Młodych w Strasbourgu ? BARDZO UDANE. Był to mój drugi wyjazd na Taize i na pewno nie ostatni. Jest to niesamowita okazja do poznania wielu osób z różnych państw, ich kultur, religii i sposobu przeżywania wiary. W tym roku wszyscy mieliśmy noclegi w rodzinach, co również jest genialnym doświadczeniem. To niesamowite, że przez te pare dni można tak bardzo zżyć się z osobami, które nas goszczą.
Najbardziej zapadła mi w pamięć modlitwa wieczorna z dnia 30.12, kiedy cała hala (w której odbywała się modlitwa) została oświetlona przez niezliczone płomienie świec. Zapalaliśmy je jedni od drugich. Zawiązaliśmy niezwykłą rodzinę, gdzie nie liczy się pochodzenie, kolor skóry czy religia.
Wszystkim tym, którzy zastanawiają się nad wyjazdem na kolejne spotkanie mówię zdecydowane: SPRÓBUJCIE ! Mogę zagwarantować, że po powrocie do domu będziecie z niecierpliwością czekali na następne. Do zobaczenia !
Inga
Wyjazd do Strasburga był moją druga wyprawą na Europejskie Dni Młodzieży, specyfika tego wyjazdu na pierwszy rzut oka pokazywała mi wszystko w czarnych barwach. W Strasburgu przywitał nas deszcz który niemiłosiernie dawał się we znaki i chyba każdemu psuł nastrój. Później nie było lepiej, trafiłem na parafie oddalona godzinę drogi od centrum miasta, żeby tego było mało przydzielono mnie wraz z kolegą do rodziny mówiącej tylko i wyłącznie po Francusku i Niemiecku, Czy mogło być gorzej ? Oczywiście, że tak większość naszych znajomych z którymi jechaliśmy na Taize trafiła kilka ładnych kilometrów od naszego miejsca zamieszkania co skutkowało tym, że mogliśmy rozmawiać przed modlitwami albo w drodze do centrum. W tym wszystkim jednak objawił się Boży plan, z początku trudno było go dostrzec, ale każdy dzień wyprawy stawiał przed nami kolejne wyzwania jak i pokazywał cała prawdę zawartą w Ewangelii, dzięki temu że nie mogliśmy „ zamknąć” się we własnym gronie poznałem wspaniałe osoby, które zmieniły moje spojrzenie na wiarę jak i na katolików. Z każdym dniem wzrastaliśmy na modlitwie, w ciszy własnych serc oraz przy dźwięku instrumentów i wspaniałego śpiewu można było dostrzec Boga, ale Bóg nie ukazywał się tylko na modlitwie tkwił w każdej osobie dzięki której mieliśmy co jeść i gdzie mieszkać, w osobach które próbowały zrozumieć nasz nieskładny niemiecki albo ze spokojem czekały aż narysujemy im to o co nam dokładnie chodzi. W tych dniach najpełniej było widać przykazanie miłości ” kochaj bliźniego swego jak siebie samego” bez tej miłości oraz Bożej łaski nie przeżyli byśmy tych dni tak pełnie jak mieliśmy okazje. Momentem, który najbardziej zapadł mi w pamięć była msza w języku polskim, która odbywała się na hali sportowej nic tak nie oddało słów Jana Pawła II: Wy jesteście przyszłością świata! Wy jesteście nadzieją Kościoła! Wy jesteście moją nadzieją!, jak wspólne kolędowanie kilku tysięcy młodych Polaków. Na koniec roku kalendarzowego jak to w zwyczaju Taize bywa, przygotowywaliśmy się do święta narodów które polega na krótkim przedstawieniu kultury własnego narodu przez te kilka godzin poznawania zwyczajów i zabaw ludzi z całego świata można było uświadomić sobie fakt że pomimo różnic dzielących nas jak i barier językowych to i tak jesteśmy tacy sami jesteśmy w końcu dziećmi jednego Ojca, jesteśmy KATOLIKAMI. Zwieńczeniem wyjazdu były łzy w oczach żegnających nas rodzin, każdy odjeżdżając już czuł tęsknotę w sercu ale także radość płynącą z faktu że mógł to wszystko przeżyć.
Patryk
Jadąc na ESM nie myśli się o nawróceniu. Przeciwnie – wydajemy się sobie tak nawróceni, że już bardziej się nie da. Nic bardziej mylnego – droga do Boga nie ma końca. Przynajmniej nie na tym świecie. W Strasbourgu spotkaliśmy wielu niezwykłych ludzi, którzy obdarowali nas zaufaniem, rozmową, świadectwem. Wzięliśmy udział w wielu wspólnych modlitwach. Uczestniczyliśmy też w Mszy świętej sprawowanej w języku francuskim. Oczywiście Ewangelia została przetłumaczona, ale poza nią jedynym zrozumiałym słowem było imię Jezusa. I nagle przychodzi moment, gdy człowiek zdaje sobie sprawę, że to wystarczy. Z pozoru nie zdarzyło się nic wielkiego, a jednak nowy rok przyniósł postanowienia inne niż dotychczas. Zamiast schudnąć – być błogosławionym.
Asia
Za: www.redemptor.pl
