Urodził się 12 stycznia 1926 r. w rodzinie rolniczej Jana i Anny zd. Pleń w Dobrej na terenie diecezji tarnowskiej. Chrzest otrzymał w miejscowym kościele parafialnym pw. Matki Bożej Szkaplerznej. Parafia Dobra należy do jednej z najstarszych w rejonie Limanowej, powstała w 1361 r. Z tej wspólnoty wyszło wielu kapłanów i osób zakonnych. Oprócz ks. Zbigniewa Ranosza do Zgromadzenia Salwatorianów wstąpili brat Błażej Jan Ranosz (1904 – 1977), brat Piotr Józef Mycoń (1924 – 1991) i ks. Józef Kubowicz (1933 – 1991).
podstawową rozpoczął w miejscowej szkole im. św. Jana Kantego, którą
ukończył w 1940 r. podczas okupacji niemieckiej. Po półrocznym pobycie w
domu rodzinnym, z obawy przed wywiezieniem na przymusowe roboty do
Niemiec, rozpoczął naukę w Górskiej Szkole Rolniczej w Łososinie Górnej,
gdzie uczył się do 1944 r. Jego kolegą kursowym był biskup Józef
Pazdur, biskup pomocniczy we Wrocławiu. Wiosną 1944 r. podjął dalszą
naukę na tajnych kompletach, prowadzonych od 1943 r. przez salwatorianów
w Krakowie na Zakrzówku. Gdy nadeszła wolność uczniowie tajnych
kompletów zostali przyjęci do prywatnego gimnazjum męskiego im. gen.
Władysława Sikorskiego, prowadzonego przez salwatorianów w Krakowie.
Idąc za przykładem innych kolegów dnia 7 września 1946 r. przyjął Józef
Ranosz w Trzebini habit zakonny i nowe imię Zbigniewa, by dwa dni
później przenieść się do domu nowicjatu w Bagnie. Dom wymagał
uporządkowania. Przez pierwsze miesiące we wsi nie było prądu, brakowało
polskiej biblioteki oraz sprzętu mechanicznego niezbędnego do
prowadzenia gospodarstwa, które stanowiło źródło utrzymania wspólnoty
zakonnej. Mimo tych i wielu innych braków nowicjusze mieli świadomość,
że ich obecność wtedy na zachodzie Polski, bardzo wiele znaczyła dla
repolonizacji tych ziem. Dnia 8 września 1947 r. kleryk Zbigniew Ranosz
złożył pierwsze śluby zakonne, a wieczyste w 1950 r. Kontynuował studia w
zakresie szkoły średniej, a po zdaniu matury rozpoczął studia na
wydziale teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W wigilię
uroczystości św. Apostołów Piotra i Pawła 28 czerwca 1953 r. przyjął z
rąk bpa Franciszka Jopa w Krakowie święcenia kapłańskie.
W czasie 57 lat działalności kapłańskiej ks. Zbigniew pracował w wielu
parafiach w charakterze wikariusza, katechety, kapelana szpitala i domu
zakonnego sióstr boromeuszek w Mikołowie. Najdłużej, bo przez 24 lata,
pracował przy kościele NSPJ oraz w sanktuarium fatimskim w Trzebini.
Tutaj też Pan odwołał go do wieczności. Przez 15 lat pracował w
Dobroszycach, a po pięć lat w Obornikach Śl. i Widuchowej. Pomagał też w
okolicznych parafiach diecezjalnych. Przez jeden rok był wikariuszem i
katechetą w nowo utworzonej w 1962 r. parafii pw. Matki Boskiej
Częstochowskiej w Drygałach (1966 – 1967) na terenie diecezji
olsztyńskiej (dziś diec. ełckiej). Ks. Zbigniew zmarł w Trzebini 25
marca 2010 r.
Ks. Zbigniew Ranosz wyniósł z domu rodzinnego
zamiłowanie do pracy na gospodarstwie rolnym. Posługując w parafii w
Bagnie (1955 – 1956) obok duszpasterstwa chętnie pomagał nowicjuszom i
klerykom w pracy na polu, zwłaszcza w okresie żniw. Jego zaangażowanie w
pracę gospodarczą zawsze rozumieliśmy jako troskę o dobro wspólnoty, a
także jako umiłowanie zgromadzenia. W okresie pojawiających się
pierwszych szans wyjazdu na misje na Wschód, marzył o działalności
duszpasterskiej na terenie byłych Republik Radzieckich, a nawet na
własną rękę rozpoczął starania o wyjazd.
Dzisiaj wolno nam powiedzieć, że zmarły ks. Zbigniew kochał Kościół i
chciał służyć Bogu i ludziom jak potrafił, i jak mu na to pozwalały jego
naturalne przymioty. Nie będzie przesadą jeżeli o powiemy, że
benedyktyńska zasada „ora et labora” była też jego dewizą życia.
Żegnamy dziś jednego z seniorów naszej prowincji, którego Bóg odwołał w
84 roku życia. Należał On do grona współbraci w naszej prowincji, którym
przyszło pokonywać wiele trudności. Czynili to ofiarnie i z miłości do
Boga i ludzi, aby dzieło Czcigodnego Sługi Bożego Ojca Franciszka od
Krzyża Jordana mogło się owocnie rozwijać w naszej ojczyźnie i wielu
krajach, do których udają się salwatorianie.
Ceremonie pogrzebowe odbyły się w kościele, w którym ks. Zbigniew
posługiwał najdłużej. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył ks. bp Józef
Guzdek, biskup pomocniczy Archidiecezji Krakowskiej, a homilię wygłosił
ks. prowincjał Piotr Filas. Ciało Zmarłego zostało złożone w grobowcu
salwatorianów przy miejscowym kościele obok pionierów naszej prowincji.
Niech dobry Bóg przyjmie zmarłego ks. Zbigniewa do Swojej
Chwały.
ks. Antoni Kiełbasa SDS
Za: www.sds.pl.
