Wdzięczność Benedyktowi XVI za ogłoszenie Roku Wiary wyraził Franciszek podczas Mszy zamykającej ten szczególny okres w życiu Kościoła.
Papież zaznaczył, że inicjatywa ta pozwoliła na nowo odkryć piękno drogi wiary, rozpoczynającej się sakramentem Chrztu, a zmierzającej ku spotkaniu z Bogiem w wieczności.
Na tej drodze stajemy się dziećmi Bożymi i braćmi w Kościele, którego jedność zaznaczyła podczas tej liturgii na Placu św. Piotra obecność patriarchów Kościołów wschodnich. Franciszek wyraził uznanie dla tych wspólnot wiernych, które „wyznały imię Chrystusa z przykładną wiernością, za którą często musiały drogo zapłacić”. Pozdrowił przy tym wschodnich chrześcijan, szczególnie z Ziemi Świętej i Syrii.
Papieska homilia skupiła się na centralności Jezusa, jaka wyłania się z czytań liturgicznych dzisiejszej uroczystości Chrystusa Króla Wszechświata. Mówi o tym szczególnie Pawłowy hymn z Listu do Kolosan, który ukazuje Zbawiciela jako centrum stworzenia.
„Z tego względu człowiek wierzący, jeśli takim pragnie być, musi uznać i przyjąć w swym życiu owo centralne miejsce Jezusa Chrystusa, w myśli, słowie i czynie. W ten sposób nasze myśli będą myślami chrześcijańskimi, myślami Chrystusa. Nasze czyny będą chrześcijańskie, czyli czynami Chrystusa. I nasze słowa będą słowami chrześcijańskimi, słowami Chrystusa. Natomiast gdy gubi się owo centralne miejsce, bo jest ono zastępowane czymś innym, wynikają z tego jedynie szkody dla otaczającego nas środowiska i dla samego człowieka” – powiedział Papież.
Chrystus jest także centrum ludu Bożego. Wskazuje na to zawarta w Drugiej Księdze Samuela intuicja pokoleń izraelskich, by poszukując dla siebie idealnego władcy, brać za wzór samego Boga stojącego blisko człowieka.
„Chrystus, potomek króla Dawida, jest właśnie «bratem», wokół którego tworzy się lud, który troszczy się o swój lud, nas wszystkich, za cenę swego życia. W Nim jesteśmy jedno, zjednoczeni z Nim dzielimy tę samą drogę, ten sam los. Tylko w Nim, jako centrum, mamy swą tożsamość jako lud” – powiedział Papież.
Chrystus jest wreszcie centrum historii ludzkości i każdego człowieka. Ukazuje to ewangeliczna scena z dobrym łotrem, dla którego Jezus staje się nadzieją nawet w tak rozpaczliwej sytuacji, jak ukrzyżowanie.
„Jezus wypowiada jedynie słowo przebaczenia, a nie potępienia. Kiedy zaś człowiek znajduje odwagę, by o to przebaczenie poprosić, Pan nigdy nie dopuszcza, aby taka prośba została odrzucona. Dziś możemy pomyśleć o naszej historii, o naszej drodze. Każdy z nas ma swoje dzieje, z ich błędami, grzechami, chwilami szczęśliwymi i momentami ciemności. Dobrze w taki dzień pomyśleć o naszej historii, spojrzeć na Jezusa i z serca powtórzyć Mu wielokrotnie w milczeniu: «Wspomnij na mnie, Panie, gdy jesteś teraz w swoim Królestwie! Jezu, wspomnij na mnie, bo chcę być dobry, ale nie mam siły, nie mogę, bo jestem grzeszny! Ale wspomnij na mnie, Jezu. Ty możesz wspomnieć na mnie, bo jesteś w centrum, Ty właśnie jesteś w Królestwie!». Jakże to piękne! Uczyńmy tak wszyscy, każdy w swoim sercu wiele razy. «Wspomnij na mnie, Panie, który jesteś w centrum, który jesteś w swoim Królestwie!»” – powiedział Franciszek.
tc/ rv
