Ostatnią katechezę Benedykt XVI poświęcił odnowie Kościoła przeprowadzonej w XIII w. przez nowe zakony żebracze, mianowicie franciszkanów i dominikanów. Na wstępie Papież wyznał, że to właśnie poznaniu możliwych dróg odnowy służą również jego aktualne katechezy. Poznając bowiem historię chrześcijaństwa, widzimy, jak się ono rozwijało i jak może być odnowione – powiedział Benedykt XVI.
społeczeństwa są święci – mówił Papież. – Mistrzowie słowa i
świadkowie, potrafią przeprowadzić trwałą i głęboką odnowę, ponieważ
oni sami zostali dogłębnie odnowieni i pozostają w kontakcie z tym, co
jest prawdziwą nowością, a mianowicie z obecnością Boga w świecie.
Pocieszające jest to, że w każdym pokoleniu rodzą się nowi święci i
kreatywność odnowy towarzyszy stale dziejom Kościoła pośrodku różnych
smutków i negatywnych aspektów historii” – powiedział Ojciec Święty.
Benedykt XVI zauważył, że święci Dominik i Franciszek potrafili
właściwie odczytać wyzwania, przed którymi stał wówczas Kościół. Jednym
z nich były nowe ruchy wiernych, którzy chcieli żyć prawdziwie po
chrześcijańsku, ostatecznie jednak kończyli poza wspólnotą Kościoła.
Otwarcie sprzeciwiali się oni Kościołowi obfitującemu w piękno i dobra,
który rozwinął się m.in. dzięki rozkwitowi monastycyzmu. Przypominali,
że Chrystus narodził się w ubóstwie i dlatego również chrześcijanie
powinni być ubodzy. Pragnienie życia po chrześcijańsku doprowadziło ich
do konfliktu z Kościołem realnym. Ostatecznie sięgnęli też po dawne
herezje, jak pogarda dla świata materialnego, zanegowanie wolnej woli
czy dualizm. Cieszyli się dużą popularnością, ponieważ piętnowali też
rzeczywiste uchybienia ludzi Kościoła.
„Franciszkanie i
dominikanie idąc za przykładem swych założycieli pokazali natomiast, że
można żyć ubóstwem ewangelicznym, nie separując się jednak od Kościoła
– zauważył Papież. – Bo Kościół pozostaje miejscem, w którym
urzeczywistnia się Ewangelię. Co więcej, to właśnie z głębokiej więzi z
Kościołem i z papiestwem św. Franciszek i św. Dominik czerpali siłę
swego świadectwa. Członkowie tych zakonów nie tylko wyrzekali się dóbr
osobistych, tak jak to robili do tej pory mnisi, ale nie chcieli
również, by ich wspólnoty stawały się właścicielami ziem i
nieruchomości. W ten sposób pragnęli dać świadectwo radykalnej
prostoty, solidarności z ubogimi, zaufania do Opatrzności, ufnego
zdania się w Boże ręce” – powiedział Ojciec Święty.
Innym
wyzwaniem tamtych czasów, na które potrafiły odpowiedzieć nowe zakony,
był wzrost zainteresowania życiem duchowym. Dominikanie i franciszkanie
okazali się głównymi duszpasterzami średniowiecznych społeczeństw,
zwłaszcza w miastach. Byli gorliwymi kaznodziejami, jak św. Antoni z
Padwy, a także cenionymi spowiednikami. Drogę do świętości otworzyli
również przed świeckimi, tworząc dla nich tak zwane trzecie zakony.
Przeniknęli w końcu do kultury i na powstające wówczas uniwersytety. To
właśnie oni, jak Tomasz z Akwinu czy Bonawentura, tworzyli teologię
scholastyczną – zauważył Papież.
Po katechezie Benedykt XVI pozdrowił w różnych językach przybyłych do Auli Pawła VI wiernych.
bracia w okresie zwykłym, rozpoczętym w liturgii, kontynuując idee Roku
Kapłańskiego, waszej szczególnej modlitwie polecam wszystkich kapłanów.
Biorąc udział w niedzielnej Eucharystii, upraszajcie moralną
doskonałość ich życia i wierność apostolskiej posłudze. Niech będzie
pochwalony Jezus Chrystus”.
Po audiencji w jednej z sal
przylegających do Auli Pawła VI Benedykt XVI spotkał się Susanną
Maiolo, która targnęła się na Papieża w czasie ostatniej Pasterki.
25-letania kobieta przeprosiła za swoje zachowanie. Benedykt XVI
zapewnił ją o swym przebaczeniu i szczerym zatroskaniu jej sytuacją.
Życzył jej także powrotu do zdrowia. W spotkaniu uczestniczyli również
jej krewni. Jak poinformował watykański rzecznik prasowy ks. Federico
Lombardi SJ, sprawa Sussany Maiolo będzie kontynuowana i rozstrzygnięta
przez sąd Państwa Watykańskiego.
kb/ rv
