395
Dnia 31 grudnia 2009 roku o godzinie 12.00 w Niepokalanowie zmarł w wieku 73 lat brat Marian Julian Łabuz, profes wieczysty Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Polsce Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, jubilat w Zakonie, przeżywszy 53 lata w Zakonie. Pogrzeb ś.p. brata Mariana Juliana Łabuza odbył się dnia 4 stycznia 2010 roku o godz. 10.45 w Niepokalanowie. Kondukt żałobny z kaplicy św. Maksymiliana do bazyliki poprowadził o. Stanisław Maria Piętka, gwardian Niepokalanowa.
Mszy św. przewodniczył sekretarz prowincji o. Zbigniew Kopeć.
Okolicznościową homilię wygłosił wikariusz klasztoru Niepokalanów i
proboszcz o. Andrzej Kuśnierski, który również poprowadził kondukt
żałobny na cmentarz klasztorny i przewodniczył modlitwom przy grobie.
Dnia 31 grudnia 2009 roku o godzinie 12.00 w Niepokalanowie zmarł w wieku 73 lat brat Marian Julian Łabuz, profes wieczysty Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Polsce Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, jubilat w Zakonie, przeżywszy 53 lata w Zakonie. Pogrzeb ś.p. brata Mariana Juliana Łabuza odbył się dnia 4 stycznia 2010 roku o godz. 10.45 w Niepokalanowie. Kondukt żałobny z kaplicy św. Maksymiliana do bazyliki poprowadził o. Stanisław Maria Piętka, gwardian Niepokalanowa.
Mszy św. przewodniczył sekretarz prowincji o. Zbigniew Kopeć.
Okolicznościową homilię wygłosił wikariusz klasztoru Niepokalanów i
proboszcz o. Andrzej Kuśnierski, który również poprowadził kondukt
żałobny na cmentarz klasztorny i przewodniczył modlitwom przy grobie.
Urodził się 20 września 1936 r. w miejscowości Ludwików (parafia pod wezwaniem św. Zygmunta w Siennie koło Iłży, powiat Lipsko, woj. mazowieckie, diecezja radomska) w rodzinie rolniczej z rodziców Czesława i Genowefy z domu Pluta, otrzymując na Chrzcie Świętym imię Julian. Miał jednego brata.
Ukończył siedmioklasową Szkołę Powszechną w miejscowości Gozdowa, a następnie dwie klasy: VIII-mą i IX-tą Średniej Szkoły Zawodowej w Siennie, przysposabiające go do zawodu kamasznika.
Jako 16-letni młodzieniec, Julian pod datą 26 maja 1953 roku. skierował do Prowincjała OO. Franciszkanów swoją prośbę o przyjęcie do Zakonu, w której pisał: „czuję głos powołania Bożego i pragnąłbym z całego serca i ze wszystkich swoich zdolności, jako brat zakonny poświęcić się wzniosłej «Służbie Bożej»… Pragnę służyć Marii Niepokalanej, najdroższej Matuchnie, albowiem przyrzekłem za jej otrzymane dobrodziejstwa wstąpić do zakonu, pragnę też zwracać się do Niej jak dziecko do matki, a wierzę, że nigdy nie upadnę".
Do Zakonu w charakterze aspiranta Julian został przyjęty przez Prowincjała o. Hadriana Leduchowskiego. Wstępną formację jako aspirant, a następnie postulant rozpoczął w klasztorze w Gnieźnie dnia 12 września 1953 roku pod kierunkiem gwardiana o. Izydora Koźbiała. Podczas pobytu w Gnieźnie spełniał obowiązek furtiana oraz wykonywał różne prace porządkowe w klasztorze. Dnia 2 lutego 1954 roku otrzymał habit postulancki z rąk o. Izydora Koźbiała i zakonne imię Marian. Nowicjat rozpoczął w Niepokalanowie 8 grudnia 1954 roku pod kierunkiem magistra o. Zbysława Niebrzydowskiego. Profesję sympliczną brat Marian złożył dnia 8 kwietnia 1956 roku.
Po złożeniu profesji zostaje skierowany do Łodzi-Łagiewnik, gdzie pracuje jako ogrodnik, a następnie przy furcie i w kancelarii parafialnej. Dnia 5 listopada 1958 roku zostaje wysłany do Gniezna, gdzie pracuje przy furcie, sprząta oraz opiekuje się pokojami gościnnymi.
Po złożeniu profesji zostaje skierowany do Łodzi-Łagiewnik, gdzie pracuje jako ogrodnik, a następnie przy furcie i w kancelarii parafialnej. Dnia 5 listopada 1958 roku zostaje wysłany do Gniezna, gdzie pracuje przy furcie, sprząta oraz opiekuje się pokojami gościnnymi.
Po siedmioletnim pobycie w Zakonie brat Marian poprosił o dopuszczenie go do złożenia profesji solemnej, podkreślając w swoim podaniu: „Za łaskę powołania do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych Św. Franciszka jestem bardzo wdzięczny Panu Bogu przez Niepokalaną… Pragnę dążyć całym sercem do uświęcenia najpierw siebie, a potem przy pomocy Bożej chcę być zakonnikiem dążącym do świętości na chwałę Niepokalanej i pożytek Zakonu" (prośba z dnia 1 lutego 1960 roku). Profesję uroczystą brat Marian złożył dnia 8 lipca 1961 roku w Gnieźnie na ręce wikariusza konwentu o. Witolda Henryka Grala, delegata Prowincjała. Zobowiązując się na całe życie do zachowania franciszkańskiej formy życia, brat Marian deklarował: „starać się będę przyświecać innym dobrym przykładem, tak w czynie jak i słowie, aby wywiązując się z tak wielkiego obowiązku, stał się godnym otrzymać od Boga obiecaną nagrodę" (Deklaracja z dnia 8 lipca 1961 roku).
Po złożeniu profesji solemnej brat Marian jeszcze przez rok jako furtian posługiwał w Gnieźnie.
Po złożeniu profesji solemnej brat Marian jeszcze przez rok jako furtian posługiwał w Gnieźnie.
W latach 1962-1965 należał do klasztoru w Gdańsku, gdzie również pełnił obowiązek furtiana. Następnie został przeniesiony do Elbląga, gdzie w latach 1965-1969 pełnił obowiązki zakrystiana i ogrodnika. Od roku 1969-1974 przebywał w klasztorze w Warszawie, gdzie powierzono mu obowiązek zakrystiana. W roku 1974 zostaje przeniesiony do klasztoru w Gdyni, gdzie do 1982 roku pełni obowiązek zakrystiana.
Podczas pobytu w Gdyni brat Marian dnia 9 kwietnia 1981 roku obchodził jubileusz 25-lecia ślubów zakonnych. W relacji o. Kazimierza Kozłowskiego do „Wiadomości z Prowincji" czytamy: „Kim jest Br. Marian? Jest dobrym człowiekiem, zakonnikiem, zakrystianinem. Posiada osobowość franciszkańską. W każdy dzień o wczesnym poranku, kiedy jeszcze niektórzy śpią, on rozpoczyna pracę w świątyni. Jest to zajęcie trudne. Wymaga dobrej orientacji i organizacji… Jest pogodny, uśmiechnięty i bardzo życzliwy oraz kontaktowy. Zjednał sobie ludzi właśnie przez serdeczność i kulturę obcowania z parafianami. Można powiedzieć, że dobrze ich zna, jak dobra kancelaria".
Podczas pobytu w Gdyni brat Marian dnia 9 kwietnia 1981 roku obchodził jubileusz 25-lecia ślubów zakonnych. W relacji o. Kazimierza Kozłowskiego do „Wiadomości z Prowincji" czytamy: „Kim jest Br. Marian? Jest dobrym człowiekiem, zakonnikiem, zakrystianinem. Posiada osobowość franciszkańską. W każdy dzień o wczesnym poranku, kiedy jeszcze niektórzy śpią, on rozpoczyna pracę w świątyni. Jest to zajęcie trudne. Wymaga dobrej orientacji i organizacji… Jest pogodny, uśmiechnięty i bardzo życzliwy oraz kontaktowy. Zjednał sobie ludzi właśnie przez serdeczność i kulturę obcowania z parafianami. Można powiedzieć, że dobrze ich zna, jak dobra kancelaria".
Z dniem 15 stycznia 1982 roku brat Marian zostaje przeniesiony do klasztoru w Warszawie, gdzie do dnia swojego przeniesienia do Niepokalanowa ze względu na postępującą chorobę, czyli do 1 lipca 2004 roku z wielkim oddaniem pełnił obowiązek zakrystiana, gorliwie troszcząc się o utrzymanie porządku w kościele.
Czas pobytu w szpitaliku niepokalanowskim naznaczony został ofiarnym cierpieniem brata Mariana. Dnia 8 kwietnia 2006 roku złożony chorobą brat Marian z wdzięcznością obchodził jubileusz 50-lecia profesji zakonnej, którą złożył w Niepokalanowie. Z uśmiechem na ustach, nie mogąc już nic powiedzieć, z wiarą przyjmował codzienną Komunię Świętą. Poprzez ciche cierpienie nadal służył Bogu przez Niepokalaną w miejscu szczególnego apostolstwa, jak to zaznaczał założyciel Niepokalanowa św. Maksymilian Maria Kolbe.
Wiedząc, że przed najświętszym Bogiem nikt z ludzi nie jest bez winy, Dobremu i Miłosiernemu Bogu polecamy przez pośrednictwo Niepokalanej Maryi Dziewicy zmarłego brata Mariana, aby go wprowadził do krainy życia wiecznego.
Czas pobytu w szpitaliku niepokalanowskim naznaczony został ofiarnym cierpieniem brata Mariana. Dnia 8 kwietnia 2006 roku złożony chorobą brat Marian z wdzięcznością obchodził jubileusz 50-lecia profesji zakonnej, którą złożył w Niepokalanowie. Z uśmiechem na ustach, nie mogąc już nic powiedzieć, z wiarą przyjmował codzienną Komunię Świętą. Poprzez ciche cierpienie nadal służył Bogu przez Niepokalaną w miejscu szczególnego apostolstwa, jak to zaznaczał założyciel Niepokalanowa św. Maksymilian Maria Kolbe.
Wiedząc, że przed najświętszym Bogiem nikt z ludzi nie jest bez winy, Dobremu i Miłosiernemu Bogu polecamy przez pośrednictwo Niepokalanej Maryi Dziewicy zmarłego brata Mariana, aby go wprowadził do krainy życia wiecznego.
o.
Zbigniew Kopeć
Zbigniew Kopeć
Sekretarz
Prowincji
Prowincji
