Europie potrzebni są „wiarygodni posłańcy wiary” – uważa austriacki kardynał i dominikanin Christoph Schönborn.
Na łamach włoskiej agencji katolickiej SIR metropolita Wiednia dokonał bilansu ostatnich dziesięciu lat jakie minęły od ukazania się adhortacji apostolskiej Jana Pawła II „Ecclesia in Europa” (o Kościele w Europie). Hierarcha twierdzi, że Europie potrzebna jest refleksja na temat podstawowych wartości, w które istotny wkład wniosło chrześcijaństwo.
Jego zdaniem, wielki projekt pokojowy, jakim jest Europa, nie może się udać, jeśli będzie się kierował wyłącznie pragmatyzmem. Europie, potrzebni są „wiarygodni posłańcy wiary, w których życiu odbija się piękno Ewangelii” – zaznaczył kard. Schönborn.
Przewodniczący austriackiego Episkopatu nawiązał w ten sposób do punktu 49 papieskiej adhortacji z 2003 roku stwierdzającego, że „świadomość misyjna w każdym chrześcijaninie jest dziś potrzebna bardziej niż kiedykolwiek dotąd”.
Według arcybiskupa Wiednia, należy wspierać i rozwijać przechodzenie od wiary ugruntowanej zwyczajami społecznymi do wiary osobistej, dojrzałej, mocnej i opartej na refleksji. Dlatego – jak podkreśla kard. Schönborn – chrześcijanie są wezwani do tego, by „kultywować wiarę, która pozwoli im na krytyczny dialog ze współczesną kulturą” – tak, aby móc skutecznie wpływać na kulturę, gospodarkę, społeczeństwo i politykę.
Taką „udaną syntezą prawdziwej służby Ewangelii nadziei, będącą jednocześnie konkretnym potencjałem nadziei dla Europy, jest konkretnie działająca miłość: działalność charytatywna chrześcijan” – stwierdził kard. Schönborn. Dodał, że Kościół powinien patrzeć na Europę z sympatią, która nie zamyka oczu przed tym, co nie jest zgodne z Ewangelią, ale jednocześnie „docenia każdy pozytywny element”.
Trwałe znaczenie w analizie sytuacji Kościoła w Europie ma, zdaniem arcybiskupa Wiednia, ta część papieskiego dokumentu, która mówi o zatroskaniu sytuacją demograficzną Starego Kontynentu.
Zmniejszenie się liczby urodzin jest w dalszym ciągu „oznaką zakłóconego stosunku do własnej przyszłości”, czytelnym wyrazem „braku nadziei” i „znakiem »kultury śmierci«, widocznym we współczesnym społeczeństwie” – uznał kard. Schönborn.
Dlatego też – jak zwrócił uwagę – było ze wszech miar na czasie zwołanie w październiku 1999 roku specjalnego Synodu Biskupów na temat „Jezus Chrystus, żyjący w swoim Kościele – źródłem nadziei dla Europy”, którego „podsumowaniem” była ogłoszona 28 czerwca 2003 roku adhortacja apostolska „Ecclesia in Europa”.
W Zgromadzeniu Specjalnym Synodu Biskupów, który obradował w Watykanie w dniach do 1 do 23 października 1999 roku, Kościół w Polsce reprezentowało 15 osób. Powołaną przez Konferencję Episkopatu Polski delegację tworzyli: prymas Polski, kard. Józef Glemp, arcybiskupi-metropolici: Henryk Muszyński z Gniezna, Józef Michalik z Przemyśla i Tadeusz Gocłowski z Gdańska oraz biskupi: Alfons Nossol z Opola, Andrzej Suski z Torunia i Adam Lepa z Łodzi.
Ojcami synodalnymi byli także mianowani osobiście przez Ojca Świętego kard. Franciszek Macharski z Krakowa, a także metropolita lubelski, abp Józef Życiński oraz przełożony Polskiej Prowincji Dominikanów, o. Maciej Zięba.
