Parlament Paragwaju, zgromadzony na uroczystej sesji w Sali Dwuizbowej Kongresu, uhonorował ks. Giuseppe Zanardiniego, salezjanina, za pracę, jaką realizuje na polu edukacji ludności tubylczej z regionu Chaco. Wyróżnienie to jest wyrazem uznania za zaangażowanie salezjanów z Paragwaju, które stanowi znaczący wkład w promulgację niektórych ustaw na rzecz wspólnot tubylczych.
Salezjanie przybyli do Paragwaju w 1896 r., zakładając pierwsze dzieło – składające się z kościoła, oratorium ora warsztatów rzemieślniczych i zawodowych – w stolicy Asunción, w pobliżu portu na rzece Paraguay. Troska misyjna popchnęła ich, od pierwszych lat, do przekroczenia rzeki i pójścia na północ, aby założyć tam misje wśród tubylców. W 1948 r. został erygowany Wikariat Apostolski w Chaco, który został powierzony salezjanom w osobie bpa Ángela Muzzolóna, salezjanina.
Na obszarze Wikariatu znajduje się 9 różnych grup etnicznych, z odmiennymi językami i kulturami. Na początku założone placówki misyjne działały w oparciu o tradycyjny schemat, ale po Soborze Watykańskim II i dzięki wkładowi nauk antropologicznych, praca duszpasterska i kulturowa wśród ludności tubylczej została odnowiona w celu dostosowania jej do nowych wymogów. Poprzez tę pracę, obejmującą różne pola, starano się pomóc przeżyć tym ludom, przez wiele wieków marginalizowanym i upakarzanym.
Na początku lat ’80 we wspólnotach salezjańskich miało miejsce rozbudzenie prawno-pedagogiczne, gdy chodzi o pracę duszpasterską, które doprowadziło do solidnej współpracy z innymi instytucjami duszpasterskimi i specjalistami zajmującymi się kulturami tubylczymi. Zostały podjęte różne inicjatywy: odzyskiwanie pierwotnych terenów, docenienie wyrazów kulturowych i duchowych każdej grupy etnicznej, wsparcie zrównoważonego rozwoju, promocja wewnętrznej “leadership” i promulgacja ustaw broniących ludność tubylczą.
W 1981 r. została przyjęta ustawa 904: “Statut Wspólnot Tubylczych”, która dotąd obowiązuje. W 1992 r. Konstytucja Narodowa, po raz pierwszy w historii kraju, w szerokim zakresie uznała wszystkie prawa osobiste i kolektywne narodów tubylczych do ich terenów, języków, tradycji, zwyczajów oraz systemów politycznych, edukacyjnych i administracyjnych. Poza tym ks. Zanardini współpracował w opracowaniu Ustawy 3231 z 2007 r. dotyczącej oświaty tubylców i Ustawy 4251 dotyczącej języków tubylczych.
Ks. Giuseppe Zanardini urodził się 6 września 1942 r. w mieście Brescia, we Włoszech. Został wyświęcony na kapłana 28 maja 1975 r. w Chiari, w 1978 r. dociera do Paragwaju, gdzie realizuje swoją pracę apostolską. W latach 1985-1991 był odpowiedzialny za Misję dla Tubylców Puerto M.A. Chaco. Obecnie jest wykładowcą antropologii na Uniwersytecie Katolickim i jest zapraszany do różnych krajów Ameryki, Europy i Azji z prelekcjami na temat tubylców, kultury, międzykulturowości i rewitalizacji języków jako narzędzia wzmocnienia tożsamości. Od 2008 r. jest stałym doradcą przy Ministerstwie Edukacji i Kultury, angażującym się w opracowanie nowych programów dla szkół dla tubylców, odpowiadających ich potrzebom.
Aktualnie w Paragwaju jest około 25 000 uczniów w szkołach dla tubylców, których uczy blisko 1500 nauczycieli, w większości także tubylców; prawie 500 szkół dla tubylców, znajdujących się na terenie kraju, ma zapewnione wsparcie ze strony państwa.
ANS – Asunción
Za: www.infoans.org
