W powiązaniu z Uroczystością Wielkiej Nocy Przełożony Generalny przekazuje Zgromadzeniu nowy list okólny. „Powołanie i formacja: dar i zadanie”. Chce w niej ukazać piękno oraz wymogi związane z powołaniem i formacją salezjańską, a jednocześnie – obecną sytuację niestałości powołań. List składa się z dwóch zasadniczych części.
Trwałość i wierność powołaniu
Przełożony Generalny uwypukla konieczność pomocy młodym współbraciom w osiągnięciu stałości powołaniowej, jak i tym, którzy już dokonali definitywnych wyborów, decydując się żyć wiernością powołaniu. Słabość powołaniową odzwierciedlają w sposób szczególny dane statystyczne, z którymi Przełożony Generalny chce zapoznać całe Zgromadzenie, aby uświadomić mu problemy i w ten sposób pomóc przyjąć odpowiedzialność.
Zostały uwypuklone dwa komplementarne aspekty, podstawowe przyczyny braku trwałości i wierności powołaniu:
- błędna koncepcja powołania. To czasem jest utożsamiane z osobistym planem umotywowanym potrzebami samorealizacji. Podjęciu drogi salezjańskiego życia konsekrowanego towarzyszą często nieistotne i słabe, a niekiedy także nieświadome motywacje. Jeżeli nie uwzględni się prawdziwych motywacji, nieuchronnie będziemy mieć do czynienia z kruchością powołaniową i brakiem wierności.
- kultura, w której się żyje, a która oferuje możliwości i zagrożenia, jakie są z nią związane. A przede wszystkim wizja antropologiczna, która stanowi pewną możliwość, ale także i wyzwanie dla drogi powołaniowej. Chodzi tu o wymóg autentyczności, poczucia wolności, historyczności, stałego poszukiwania doświadczeń, docenienia relacji i uczuciowości, zmierzenia się z trudnościami związanymi z wyrzeczeniem i wiernością w kontekście postmodernizmu i wielokulturowości. Te aspekty antropologiczne, chociaż stanowią wyzwanie, nieodłącznie wiążą się z życiem konsekrowanym, które chce być w pełni ludzkie i przez to wiarygodne.
Powołanie i formacja
Powołanie leży u podstaw drogi formacyjnej, a formacja pozostaje w służbie pełnego rozwoju powołania. Oba te elementy są zarówna darem, jak i zadaniem.
Życie każdej osoby jest powołaniem. Tak więc życie jest odpowiedzią na wezwanie Boga. Powołanie nie jest głównie planem ludzkim, ale zamiarem Boga względem każdego: planem, który powinien być rozpoznany, przyjęty i przeżywany. Odkrycie powołania stoi u podstaw realizacji własnego życia; potrzebne jest życie, aby żyć powołaniem. Jest to wezwanie do misji, która została powierzona przez Boga; nie ma powołania bez misji.
Formacja jest stałym procesem utożsamiania się z otrzymanym powołaniem. Stąd list prezentuje tożsamość salezjańskiego powołania konsekrowanego i w odniesieniu do niego takie metody formacyjne, które zapewniają ów proces identyfikacji. Nabycie tożsamości jest celem formacji.
Ks. Chávez proponuje na nowo, jako cele, zasadnicze elementy salezjańskiej tożsamości powołaniowej: posłani do młodzieży (upodobnienie się do Chrystusa Dobrego Pasterza); stając się braćmi połączonymi jednym posłannictwem (życie wspólne miejscem i przedmiotem formacji); poświęceni Bogu (świadczyć o radykalności Ewangelii); dzielenie się powołaniem i posłannictwem (animować wspólnoty apostolskie w duchu Księdza Bosko); będąc w sercu Kościoła (przyczynić się do jego budowania); być otwartym na rzeczywistość, aby inkulturować charyzmat.
Aby umożliwić nabycie tej tożsamości, a więc i w celu ułatwienia tego procesu identyfikacji powołaniowej, Przełożony Generalny przypomina, że “Ratio” proponuje specyficzne i szczególne metody, które należy przyjąć z większą świadomością i zaangażowaniem. Chodzi tu o dotarcie do osoby w jej głębi, realizowanie jednolitego doświadczenia formacyjnego, zapewnienie środowiska formacyjnego i współodpowiedzialności wszystkich, nadanie odpowiedniej jakości codziennemu doświadczeniu, podniesienie poziomu formacyjnego towarzyszenia, zwrócenie uwagi na rozeznanie.
Na zakończenie listu Przełożony Generalny apeluje o to, aby formacja, początkowa i ciągła, stała się dla Zgromadzenia “żywotnym priorytetem w sensie absolutnym”, a Maryję prosi o to, aby, tak jak czyniła to od początku i w całej historii, towarzyszyła nadal Zgromadzeniu Salezjańskiemu.
List Przełożonego Generalnego, który rozpoczyna 416 numer Dokumentów Rady Generalnej, jest, pomijając komentarz do Wiązanki na rok 2014, ostatnim listem tematycznym, jaki kieruje ks. Chávez w czasie tej kadencji.
Pełna treść listu jest dostępna, na chwilę obecną, w języku włoskim i francuskim. Wkrótce będzie go można przeczytać także w innych językach.
ANS – Rzym
Za: www.infoans.org
