Każdy, kto interesuje się sztuką, wie doskonale, że autorem części polichromii i witraży w Bazylice Franciszkanów w Krakowie jest Stanisław Wyspiański. Ale już nie każdy wie, że autorem drugiej części polichromii i witraży jest uczeń Jana Matejki – Tadeusz Popiel.
W piątek minęła właśnie 100. rocznica śmierci artysty. Franciszkanie i wierni modlili się o życie wieczne dla niego.
Na początku mszy św. wikariusz klasztoru o. Piotr Bielenin przypomniał, że Tadeusz Popiel zmarł 22 lutego 1913 roku w Krakowie w pełni sił twórczych, mając zaledwie 50 lat. Że po uroczystym nabożeństwie żałobnym odprawionym w Bazylice franciszkanów, został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
„Dziś, sto lat później w tej samej świątyni franciszkańskiej gromadzimy się na Mszy świętej, aby w duchu wdzięczności za jego pracę, którą możemy nadal podziwiać, modlić się za niego do Boga, któremu z taką pasją i talentem malarskim służył. Modlitwą chcemy objąć także jego córkę Annę, która zmarła 23 lutego 1982 r.” – mówił franciszkanin.
„Dzieła geniusza i rąk ludzkich sprawiają, że nawet po śmierci ich twórców nie ginie pamięć o tych, którzy je wykonali” – dodał.
O. Bielenin przybliżył wiernym sylwetkę zasłużonego, nie tylko dla franciszkanów, artysty.
Tadeusz Popiel herbu Sulima urodził się w roku 1863 w Szczucinie. Był wychowankiem Krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych i uczniem Jana Matejki. Studiował także w Wiedniu i Monachium.
W swoich pracach poruszał tematykę religijną i historyczną, malował sceny rodzajowe, portrety i pejzaże. Zajmował się również malarstwem ściennym i witrażami.
Był współautorem kilku panoram, m.in. najbardziej znanej Panoramy Racławickiej. Przyozdobił kilkadziesiąt kościołów i instytucji w Polsce i za granicą, wykonując lub projektując polichromie, freski czy witraże. Malarsko udekorował m.in. katedry we Lwowie i w Przemyślu, wykonał dekoracje teatru we Lwowie.
Uczestniczył w wielu wystawach, otrzymał złoty medal w Paryżu w 1890 r. za obraz Mojżesz na Górze Synaj. W roku 1893 obraz Tadeusza Popiela „Po burzy”, wystawiony w dziale polskim Wystawy Światowej w San Francisco uzyskał złoty medal, a następnie wielkie złote medale na wystawach w Chicago i Filadelfii, wreszcie zakupiony został przez muzeum w St. Louis.
W roku 1899 wygrał konkurs na dekorację malarską kaplicy polskiej św. Stanisława w Bazylice świętego Antoniego w Padwie. Zgodnie z warunkami konkursu, przed rozpoczęciem prac, spędził rok we Włoszech, w Akademii Florenckiej, Rzymie, Wenecji i Loreto, gdzie doskonalił umiejętność malarstwa freskowego.
W Wenecji poznał patriarchę miasta kardynała Giuseppe Sarto, późniejszego papieża Piusa X, którego portretował i który odznaczył go w roku 1905 godnością szambelana papieskiego.
W Krakowie ozdobił drugą część nawy głównej Bazyliki Franciszkanów i projektował mozaikę św. Franciszka na jej absydzie od Placu Wszystkich Świętych, a jego monumentalna Golgota jest wystawiana okresowo w kościele Bernardynów.
Aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym, zakładał szkoły rysunku i stowarzyszenia: Młoda Sztuka we Lwowie i Stowarzyszenie Artystów w Poznaniu. Tadeusz Popiel osiągnął znaczną popularność za życia, odznaczał się pracowitością i różnorodnością zainteresowań.
jms/pb
Za: Redakcja.
