W Bazylice Maryi Wspomożycielki w Turynie, z której Ks. Bosko w dniu 11 listopada 1875 r. wysłał pierwszą grupę misjonarzy do Patagonii, Przełożony Generalny, ks. Pascual Chávez Villanueva, wręczył krzyże misyjne uczestnikom 140. salezjańskiej wyprawy misyjnej. W kontekście obchodów 150. rocznicy założenia ZgromadzeniaSalezjańskiego ta wyprawa salezjańska nabiera szczególnego znaczenia.
XX Harambée, spotkanie zorganizowane przez Animację Misyjną Włoch we
współpracy z Międzynarodowym Wolontariatem na rzecz Rozwoju (VIS).
Wyjeżdżający misjonarze, zakonnicy i świeccy wolontariusze są, jak to
przypomniał ks. Chávez, jak ta grupa młodych, którzy 18 grudnia 1859 r.
postanowili pójść za snem Ks. Bosko. “Bycie misjonarzem/misjonarką jest
darem Ducha Świętego, który nieustannie wzywa wszystkich chrześcijan do
bycia uczniami, świadkami i apostołami Ukrzyżowanego i
Zmartwychwstałego Pana; do pójścia wszędzie, by głosić zbawienie, które
Bóg nam ofiarował w swoim Umiłowanym Synu; i do przekładania go na
zaangażowanie na rzecz czynienia bardziej ludzkim życia wszystkich
poprzez oddanie swojego życia na polu ewangelizacji, wychowania,
promocji osoby ludzkiej i zaangażowania społecznego”.
Ks. Chávez przypomniał, że misjonarze salezjańscy właśnie dlatego, że
są “znakami i nosicielami miłości Boga”, są wezwani do czynienia
widzialnymi orędzia i świadectwa obecności Ojca. Komentując czytania z
XXVI Niedzieli Zwykłej, Przełożony Generalny wskazał na niektóre
postawy, którymi misjonarze powinni żyć w epoce, w której całkowicie
zmienił się sposób bycia misjonarzem. Dialog międzyreligijny, ekumenizm
i inkulturacja stwarzają nowe warunki do głoszenia Ewangelii.
Nawiązując do I czytania i stawiając je obok pierwszej części
niedzielnej Ewangelii, ks. Chávez powiedział: “Cudowna jest ta
odpowiedź Mojżesza na pytanie młodego Jozue: nie można krępować Ducha”.
Z tym łączą się dwa grzechy: “Pierwszy przeciwko Bogu, nad którym
chciałoby się mieć kontrolę, a który jedynie jest w najwyższym stopniu
‘wolny’! Drugi – przeciwko braciom, którym chcemy wyznaczać miarę
zdolności do dania odpowiedzi na inicjatywy Boga według kanonów przez
nas wyznaczonych, prawie jakbyśmy byli ‘panującymi’, a nie ‘sługami’
innych”. Cytując “Lumen Gentium”, stwierdził: “Sobór Watykański II
odkrył na nowo fundamentalne powołanie ‘prorockie’ całego ludu
chrześcijańskiego na bazie jednej wiary i jednego chrztu”.
Jezus uczył apostołów, by nie uważali się za posiadaczy prawdy, lecz
jej poszukiwaczami wraz wszystkimi innymi, “w taki sposób można się
stać automatycznie ‘otwrtymi’ na wszystkich tych, którzy mają coś z
nami wspólnego: a przynajmniej tak jak my są ludźmi, a jeżeli wierzą w
Chrystusa, także dużą część prawd wiary”. “Jezus z wyprzedzeniem
położył fundament pod dialog międzyreligijny między ludźmi i ekomenizmu
– między chrześcijanami, do którego Kościół wrócił w pełnym blasku w
tych ostatnich czasach”. Tak więc działalność misyjna domaga się
szacunku, dialogu, otwarcia na innych i stopniowości”.
Kończąc, IX następca Ks. Bosko przypomniał wyjeżdżającym misjonarzom,
że “chrześcijaństwo nie jest etykietą, ale praktyką życia”.
Po kazaniu misjonarze, wezwani po imieniu i nazwisku, czemu
towarzyszyło przypomnienie miejsca ich przeznaczeni, otrzymali krzyże
misyjne. Wraz z ks Chávezem wręczała je Matka Yvonne Reungoat,
Przełożona Generalna Córek Maryi Wspomożycielki. Uroczystość zakończyła
się przy bocznym ołtarzu Bazyliki, gdzie jest przechowywana urna ze
śmiertelnymi szczątkami Ks. Bosko. Tutaj, po krótkiej chwili ciszy,
Przełożony Generalny udzielił końcowego błogosławieństwa.
Kazanie po włosku i angielsku dostępne jest na stronie sdb.org
