14 września 2009 r., w święto Podwyższenia Krzyża Świętego, miała miejsca inauguracja szóstej edycji dwuletniej Szkoły Wychowawców Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych 2009-2011. W uroczystości uczestniczył arcybiskup Damian Zimoń, metropolita katowicki i członek Komisji Episkopatu Polski ds. Duchowieństwa, która obejmuje patronatem tę inicjatywę.
Trzy i pół miesiąca czasu minęło od zakończenia piątej edycji Szkoły Wychowawców. 29 maja 2009 r. w kaplicy Centrum Formacji Duchowej w Krakowie wybrzmiały słowa kard. Stanisława Dziwisza skierowane do kończących dwuletnią formację w salwatoriańskim centrum wychowawców seminaryjnych: „Nie do pomyślenia jest prowadzenie innych, gdy samemu się nie jest prowadzonym przez Słowo Boże, przez jego czytanie, medytację lub lectio divina”. Przewodniczący Komisji Episkopatu Polski ds. Duchowieństwa podkreślił wówczas, że wychowawcy seminaryjni i formatorzy zakonni stają na najważniejszym odcinku pracy Kościoła: „Od was w ogromnym stopniu zależy przyszłość konkretnych ludzi, którzy zostaną wam powierzeni, ale także Kościoła za kilka, kilkanaście i kilkadziesiąt lat”.
Trzy i pół miesiąca później, w kaplicy krakowskiego ośrodka formacyjnego, w bardzo podobnych słowach zwrócił się uczestników liturgii eucharystycznej – tym razem rozpoczynającej kolejną, szóstą, edycję Szkoły – arcybiskup Damian Zimoń: „W Roku Kapłańskim ogłoszonym przez Benedykta XVI jeszcze bardziej sobie uświadamiamy wagę formacji formatorów diecezjalnych i zakonnych. Bardzo ważna sprawa! Od formacji kapłanów i od ich posługi w poważnym stopniu zależy przyszłość Kościoła nie tylko na polskiej ziemi”. Metropolita katowicki przewodniczył Mszy św. inaugurującej zajęcia Szkoły Wychowawców Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych 2009-2011 i wygłosił homilię.
Odwołując się do nauczania zawartego w adhortacji apostolskiej „Pastores dabo vobis” z 1992 roku arcybiskup Zimoń przypomniał, że formacja proponowana wychowawcom seminaryjnym w salwatoriańskim ośrodku czerpie mądrość i inspiracje z tego właśnie dokumentu, będącego owocem Synodu Biskupów, który odbył się w 1990 roku. Formacja ta ma charakter integralny, tak by ogarniała całą osobę, we wszystkich jej wymiarach i sferach, a wszystkie zajęcia spaja codzienna modlitwa Słowem Bożym według metody lectio divina.
Hierarcha należący do Komisji Episkopatu Polski ds. Duchowieństwa, sprawującej patronat nad Szkołą, przypomniał, że dla formacji seminaryjnej najważniejsze jest samo środowisko wyższego seminarium duchownego. Mówił: „Seminarium to określony czas i miejsce, ale to przede wszystkim wspólnota wychowawcza w drodze. (…) to wspólnota uczniów Chrystusa, w której sprawuje się tę samą liturgię, napełniającą życie duchem modlitwy. To wspólnota formowania każdego dnia przez rozważanie Słowa Bożego, sakrament Eucharystii, czynną miłość braterską i sprawiedliwość. To wspólnota, w której przez doskonalenie się życia wspólnego i życia każdego z jej członków promieniuje Światłość Ducha Chrystusowego i miłość Kościoła”.
Reflektując nad bieżącą sytuacją i kondycją kandydatów do kapłaństwa zauważył: „kandydaci do kapłaństwa, zgłaszający się do seminarium duchownego, przychodzą często z niedostatkami w zakresie wiary. Ich wiara bywa krucha i bezradna w obliczu przeciwności życiowych. Ci chłopcy żyją często w społeczeństwie przyjemności. Brakuje im cnoty wiary i nadziei…”. Z wyczuciem duszpasterza metropolita z Katowic podkreślił konieczność przygotowywania nie tylko kandydatów do kapłaństwa, ale również i najpierw przygotowania kandydatów do seminarium. Hierarcha z Górnego Śląska z jednej strony przypomniał powtarzany od wielu lat postulat wprowadzenia w seminariach duchownych roku propedeutycznego, z drugiej pytał: „czy jeden rok propedeutyczny wystarczy, by nadrobić wszystkie ‘zaległości’ w wierze?”. Zwrócił uwagę na potrzebę większej troski duszpasterskiej o rodzinę i o parafię, jako środowiska wzrostu kandydatów do seminarium i do kapłaństwa, o pogłębianie wiary dzieci i młodzieży poprzez pracę w parafialnych zespołach i ruchach, jak np. grupy ministrantów czy Ruchu Światło-Życie.
Wychodząc od obserwacji, że we fragmencie Ewangelii odczytywanym w święto Podwyższenia Krzyża Świętego czterokrotnie pojawia się słowo ‘świat’ zauważył: „Umiłowany i stworzony przez Boga świat potrzebuje zbawienia, potrzebuje świadków i głosicieli Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Świat nie może być zostawiony sam sobie. Potrzebuje Chrystusa, choć o tym nie wie. Potrzebuje kapłanów wiernych, duchowo pogłębionych i pobożnych, otwartych na człowieka bardzo umęczonego i zagubionego”.
Eucharystię inaugurującą szóstą edycję
Witając przybyłych do Centrum Formacji Duchowej Salwatorianów w Krakowie formatorów z różnych domów formacyjnych w Polce i w krajach Europy Wschodniej (w zajęciach uczestniczą formatorzy z Białorusi, Czech, Słowacji, Ukrainy i Rosji) dyrektor krakowskiego CFD wprowadził w dynamikę Szkoły Wychowawców odwołując się do tajemnicy dnia przesłania Liturgii Słowa święta Podwyższenia Krzyża Świętego:
„Pierwsza stronica w kalendarzu naszej Szkoły Wychowawców w sposób wymowny zbiega się z dzisiejszą stronicą kalendarza liturgicznego. Rozpoczynamy dwuletnie zajęcia od Podwyższenia Krzyża Świętego. U początku naszej drogi formacyjnej Jezus mówi do nas: ‘Potrzeba, aby wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy kto w Niego wierzy miał życie wieczne’. Gromadzimy się więc wokół Jego Osoby i to jest pierwsze wydarzenie tej Szkoły. Wyznajemy tym samym, że to On nas formuje, i że jak obiecał, wywyższony, przyciągnie nas wszystkich do siebie. Chce wejść w każdy wymiar naszej egzystencji, naszego powołania. Chce być wywyższony tam, gdzie nie ma w nas życia, gdzie wyżej od Niego stoją inne sprawy, nasze plany, programy, ludzie. Ukrzyżowany i Zmartwychwstały chce odnaleźć serce naszej formacji. Tylko On może uporządkować, scalić i wypełnić życie. Dlatego chcemy podwyższyć Krzyż Święty w naszym życiu.…” – to pierwsze słowa, które wybrzmiały w czasie uroczystej Eucharystii o godz. 11.00, która zainaugurowała szóstą edycję Szkoły Wychowawców Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych.
W czasie popołudniowej sesji uczestnicy wysłuchali wykładu inauguracyjnego. Wygłosił go doświadczony formator o. prof. dr hab. Józef Augustyn SJ. W referacie dotyczącym weryfikacji treści i metod formacji seminaryjnej podjął kwestie związane z modlitwą w środowisku seminaryjnym, doświadczeniem rekolekcji przeżywanych we wspólnocie seminaryjnej, kierownictwem duchowym, wychowaniem do celibatu, życiem wspólnotowym alumnów, korzystaniem z nowych technologii, rozeznaniem powołania, kryteriami dopuszczania do posług czy święceń czy postawami wychowawców i przełożonych.
W czasie wieczornego spotkania z celem, charakterem i dynamiką formacji w Szkole Wychowawców w wykładzie programowym zapoznał uczestników ks. dr Krzysztof Wons SDS, dyrektor Szkoły. Tekst wykładu oraz więcej informacji: www.cfd.sds.pl.
ks. Piotr Szyrszeń SDS
