W liturgiczne wspomnienie św. Marii Magdaleny wspólnota katolicka modliła się w Jerozolimie, w bazylice Anastasis, czyli Zmartwychwstania oraz nad Jeziorem Galilejskim. Uroczysta Eucharystia została odprawiona 22 lipca przy ołtarzu spotkania ze Zmartwychwstałym Panem w kaplicy franciszkańskiej obok Grobu Pana Jezusa. O czci, jaką od początku była otaczana Magdalena, najwierniejsza uczennica Jezusa i pierwszy świadek Jego zmartwychwstania, zaświadcza nam archeologia jej rodzinnego miasta, którego ruiny znajdują się kilka kilometrów na północ od Tyberiady.
była dyskretna, ale wcale nie marginalna. W Kościołach wschodnich
nazywa się ją „apostołką apostołów”. Dlatego pierwsi chrześcijanie
pieczołowicie przechowywali pamięć o niej i czcili w Magdali miejsce
jej cudownego uzdrowienia.
W 1889 r. franciszkanie zakupili
nieduży teren z ruinami w nadziei znalezienia pozostałości kościoła
wybudowanego na miejscu rodzinnego domu Marii Magdaleny. O tym
sanktuarium poświęconym pamięci przykładnej naśladowczyni Chrystusa
Pana mamy wzmianki w opisach pielgrzymów od VI wieku.
Wykopaliska
archeologiczne wydobyły na światło dzienne sieć ulic, place, wille oraz
klasztor bizantyński. Antyczny kościół nie został jednak do tej pory
odkryty i prawdopodobnie jego fundamenty znajdują się poza terenem
należącym do Kustodii Ziemi Świętej.
Magdala, położona na
rozległej równinie Jeziora Genezaret, była w I wieku dużym miastem
pełniącym rolę stolicy regionu. Posiadała port i znaczącą flotę
rybacką. Gospodarka opierała się na rybołówstwie i przetwórstwie ryb
oraz na produkcji rolnej. Bardzo ważnym czynnikiem dla rozwoju miasta
był główny trakt komercyjny znany jako Via Maris, czyli „Droga
Morska”. Łączyła ona dwie wielkie cywilizacje starożytności: Egipt i
Mezopotamię oraz trzy kontynenty: Afrykę, Europę i Azję.
J. Kraj OFM, Jerozolima
Za: Radio Watykańskie .
