Paweł VI
PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNICZEK KAPITUŁY GENERALNEJ SIÓSTR MIŁOSIERDZIA ŚW. WINCENTEGO A PAULO. SŁUŻBA UBOGIM
Rzym, 19 maja 1965 r.
Obecnie, w czasie Soboru, gdy cały Kościół dąży do głębszego poznania samego siebie, aby się odnowić i nawiązać nowy dialog zbawienia ze światem, zrozumiałyście i wy, że nie możecie pozostać poza nawiasem tego wielkiego ruchu, natchnionego przez Ducha Świętego, ale że trzeba, byście w nim uczestniczyły z entuzjazmem,, z całym żarem waszej gorliwości apostolskiej.
Córki Boga i córki Kościoła! Pragniecie pozostać wierne waszemu powołaniu do służby Chrystusowi w ubogich, ubogich zarówno pod względem duchowym jak fizycznym. Aby to wypełnić, odczuwacie bardziej niż kiedykolwiek konieczność „przyobleczenia się w ducha Chrystusowego” i „przeżywania Chrystusa w Jego tajemnicach”. Ta właśnie wierność i ta troska wasza o to, by dawać ubogim przekonujące świadectwo miłosierdzia Kościoła skłaniają was dziś do rewizji waszego zwyczajnika i do przystosowania waszych struktur i metod wychowania sióstr.
Winszujemy wam tego z całego serca i zachęcamy do koniecznego przystosowania się, które pozwoli wszystkim córkom świętego Wincentego — niezależnie od ich pochodzenia i od środowiska i form ich apostołowania — żyć pełnią swego oddania Chrystusowi i powołania do świadczenia miłosierdzia w obecnej dobie.
Współczesnemu światu, bardziej niż kiedykolwiek, potrzebne jest poznanie prawdziwego oblicza miłości Chrystusowej i ewangelicznego posłannictwa Kościoła. Ukazując ubogim Boga, dajecie tym samym świadectwo wspaniałe i nie powinnyście zaniedbać niczego, by świadectwo to mogło dotrzeć do wszystkich.
W tym zawarta jest istota waszej wierności, gdyż tego właśnie pragnęli święty Wincenty a Paulo i święta Ludwika de Marillac. Za przykładem waszych świętych Założycieli, służcie nadal ubogim, współczując z nimi w ich cierpieniach, bądźcie gotowe odpowiedzieć na każde ich wezwanie, nawet jeśli niekiedy przeszkadzałoby to trochę porządkowi waszego życia wspólnotowego. Wszak po to żyjecie w waszej wspólnocie, aby być do dyspozycji tych, którzy was potrzebują i którzy dzięki wam poznają, do jakiego stopnia miłuje ich Chrystus; gdyż to On jest źródłem waszej miłości i to On daje wam siłę zapomnienia o sobie, aby pełnić najbardziej zaszczytną służbę.
Drogie córki, gdy po zakończeniu waszych obrad rozjedziecie się do waszych apostolskich placówek, powiedzcie wszystkim waszym siostrom, że wasz wspólny Ojciec błogosławi z całego serca ich pokorne i pełne miłości życie, że je zachęca, aby nadal niosły całemu światu świadectwo miłości Chrystusowej, świadectwo przeżywane z radosną wiernością i że uprasza dla ich życia wewnętrznego i dla ich działalności na polu miłosierdzia obfitość łask Bożych.
Cristo nella Chiesa, 108—110
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
