Jan Paweł II
SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ WSPOMOŻYCIELKI W TURYNIE. ROZWAŻANIE PRZED MODLITWĄ ANIOŁ PAŃSKI
Turyn, 4 września 1988 r.
Znajdujemy się w Turynie-Valdocco przed sanktuarium Matki Bożej Wspomożycielki, które powstało za sprawą miłości i odwagi Świętego.
Zanim rozpoczęła się budowa sanktuarium, ksiądz Bosco powiedział: „Matka Boża chce, abyśmy Ją czcili pod imieniem Wspomożycielki. Dzisiejsze czasy są tak bolesne, że odczuwamy ogromną potrzebę pomocy ze strony Najświętszej Panny w zachowywaniu i bronieniu wiary „chrześcijańskiej”.
A po inauguracji świątyni napisał: „Doświadczenie ostatnich osiemnastu stuleci ukazało nam najwyraźniej, że Maryja przebywając w niebie, kontynuuje z powodzeniem swoją misję Matki Kościoła i Wspomożycielki chrześcijan, którą rozpoczęła na ziemi”. Święty zachęca nas więc do tego, byśmy widzieli w obecności Maryi skuteczną obronę i pomoc, wstawiennictwo i pełną miłości służbę.
II Sobór Watykański ukazuje Maryję jako wzór Kościoła ze względu na właściwe Jej bogactwo łaski, na Jej niezłomne świadectwo wiary, Jej macierzyństwo i troskę o zbawienie ludzi. Tym, czym Maryja jest w sposób osobisty i pełny w swoim specyficznym związku z Chrystusem i w komunii z pierwszą wspólnotą Apostołów, jest także Kościół w swojej pielgrzymce przez dzieje, będący Mistycznym Ciałem Chrystusa we wszystkich stronach świata.
Kościół ukazuje swoje maryjne oblicze wtedy zwłaszcza, gdy przyczynia się do narodzin Chrystusa w sercu wierzących i gdy troszczy się o ich wzrastanie w wierze. Kościół prawdziwie jest Matką, gdyż rodzi do wiary i wychowuje w wierze swoje dzieci.
Macierzyństwo Kościoła urzeczywistnia się dzięki ludziom świętym, otwartym i rozmodlonym, takim jak ksiądz Bosco, zwłaszcza gdy w grę wchodzi wychowanie w wierze młodzieży.
Z tego maryjnego sanktuarium, tak wymownego zwłaszcza dla młodych, zwracam się z apelem do rodziców, do duchownych, do osób konsekrowanych i do wszystkich wychowawców, przypominając im, że ich powołaniem jest urzeczywistnianie – poprzez wspaniałomyślne oddanie siebie – macierzyństwa Kościoła, tak aby w sercach młodych ludzi rodziła się i wzrastała wiara. Ileż trudności napotyka dziś młodzież na tym polu! Jest to budzące troskę wyzwanie, jedno z najpilniejszych, z najbardziej delikatnych i złożonych. Zadanie to nie jest łatwe, ale bezwzględnie potrzebne.
Dlatego zachęcam was, abyście patrzyli na Maryję, mocną ostoję i Matkę, przewodniczkę tych, którzy wychowują w wierze.
Jeśli naprawdę oddamy się Jej w opiekę, poczujemy, że wzrasta w nas uczucie ufności, że rosną w nas umiejętności pedagogiczne, a zarazem wielka i pełna wdzięczności miłość, odwzajemniająca Jej troskę o młodzież. Prowadzeni przez „Tę, która uwierzyła”, uświadomimy sobie z większą siłą nasze zadanie wychowania w wierze i odkryjemy w sposób bardziej wyraźny, że działanie Kościoła w świecie jest przedłużeniem macierzyństwa Najświętszej Panny pełnej łaski.
W ten sposób uczestnictwo w misji Kościoła wyrazi się w miłości do Maryi, Gwiazdy ewangelizacji, i we wdzięczności za Jej macierzyńską pomoc.
Za: Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t.15, Modlitwy i rozważania, cz. I Niedzielna modlitwa maryjna 1978-1992, Kraków 2009, s. 588-589
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
