Jan Paweł II
DWIE KORONY. ROZWAŻANIE PRZED MODLITWĄ ANIOŁ PAŃSKI PO KANONIZACJI MAKSYMILIANA KOLBEGO
Rzym, 10 października 1982 r.
Oto nadeszła godzina odmówienia „Anioł Pański”, tej modlitwy, w której wspominamy tajemnicę Wcielenia Słowa w najczystszym łonie Maryi.
Uczyńmy to, mając w pamięci natchnione zdania nowego Świętego, Maksymiliana Marii Kolbego, niestrudzonego apostoła nabożeństwa do Niepokalanej: „Gdy czas przyjścia Chrystusa się wypełnił, stwarza Bóg w Trójcy Świętej Jedyny dla siebie wyłącznie Dziewicę Niepokalaną, łaską Ją napełnia i w Niej zamieszkuje («Pan z Tobą»). I ta Najświętsza Dziewica tak pokorą swoją zachwyca Jego Serce, że Bóg Ojciec daje Jej swego Jednorodzonego Syna za syna, Bóg Duch Święty kształtuje w nim ciało przenajświętsze Boga-Człowieka. I Słowo stało się ciałem jako owoc miłości Boga i Niepokalanej”.
Maryja jest przedziwnym darem Chrystusa dla Kościoła i ludzkości. „By dusze miłością do siebie pociągnąć i przemienić w siebie, okazał Chrystus Pan swą bezgraniczną miłość, swe Serce płonące miłością dusz, które kazało Mu wstąpić na krzyż, pozostać z nami w Eucharystii i wstępować do naszych dusz, i dać nam w testamencie swą własną Matkę za matkę”.
Skierujmy więc z dziecięcą ufnością nasz wzrok ku Maryi i mówmy: „Anioł Pański …”
Pragnę teraz serdecznie pozdrowić moich Rodaków tak licznie obecnych na placu św. Piotra i u jego grobu, którzy przybyli zarówno z Ojczyzny, jak i z całego świata. Przez was pozdrawiam wszystkich synów i córki polskiej ziemi, i tych, którzy czują się z nią związani.
Dzisiaj Kościół wypełnił niejako młodzieńcze marzenie Maksymiliana o dwóch koronach – białej i czerwonej. Radujemy się tym dojrzałym owocem świętości polskiego Kościoła, dziękujemy zań i ofiarujemy go na nowo Bogu. Razem z nim i w nim składamy przez Niepokalaną Najlepszemu Ojcu trudne sprawy, które nas bolą, które tak bardzo leżą nam obecnie na sercu, i modlimy się, by w naszej Ojczyźnie i na całym świecie zwyciężały te wartości, za które Święty Maksymilian oddał życie.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Za: Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t.15, Modlitwy i rozważania, cz. I Niedzielna modlitwa maryjna 1978-1992, Kraków 2009, s. 274
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
