Jan Paweł II
ŚWIĘTOŚĆ NAJGŁĘBSZYM WYMIAREM MISYJNOŚCI KOŚCIOŁA. ROZWAŻANIE PRZED MODLITWĄ ANIOŁ PAŃSKI PO BEATYFIKACJI ENRIQUE DE OSSO Y CERVELLO
Rzym, 14 października 1979 r.
Do naszej południowej modlitwy niedzielnej na „Anioł Pański” pragniemy wnieść nową radość Kościoła płynącą z dzisiejszej beatyfikacji. Jeszcze raz Oblubienica Chrystusa owocuje na ziemi świętością syna ziemi hiszpańskiej.
Błogosławiony Enrique de Osso y Cervello stał się świadkiem Syna Bożego wobec swoich rodaków w ubiegłym stuleciu.
Jego córki duchowe rozprzestrzeniły dzieło swego wychowawcy również poza granice Hiszpanii. Zarówno w sercu Błogosławionego, jak też w sercach jego synów i córek odezwała się mocnym echem wielka duchowość św. Teresy z Avila. Ma też swoją wymowę fakt, że dzień beatyfikacji wypada w przeddzień jej uroczystości. Duchowość terezjańska to nade wszystko duchowość głębokiej modlitwy, która jest nieodzownym zaczynem wszelkiego apostolstwa. Tak też było w życiu naszego Błogosławionego. Modlitwa stała się duszą jego kapłaństwa i apostolstwa. Z niej zrodziła się jego działalność duszpasterska, pisarska i organizacyjna. Był wielkim miłośnikiem młodzieży i dzieci – a miłość ta wyrażała się nade wszystko w posłudze katechetycznej. Niech jego wyniesienie na ołtarze stanowi jeszcze jedno dopowiedzenie do tego wszystkiego, co wyraził ostatni Synod Biskupów, poświęcony katechezie dzieci i młodzieży. Niech heroiczna troska o duszę dziecka będzie aktem żywego zaangażowania duszpasterskiego Kościoła w sprawy dziecka i młodzieży.
Tak więc od dnia dzisiejszego nowe imię wchodzi w bogaty poczet błogosławionych i świętych Kościoła. A ponieważ dzieje się to niejako w przeddzień Niedzieli Misyjnej, niech nam wolno będzie tym bardziej się radować. Święci bowiem wyznaczają najgłębszy sens misji Kościoła. Stają się oni nie tylko najpłodniejszymi misjonarzami swoich czasów i swoich środowisk bądź we własnej ojczyźnie, bądź poza jej granicami. Oni przede wszystkim udzielają nam żywej odpowiedzi na pytanie: co jest misją Kościoła i dlaczego Kościół jest misyjny?
Oto bowiem ukryty w ich sercach skarb niezwykłej miłości i prawdy, owoc tajemnicy Odkupienia – ukazuje tę najwyższą miarę człowieczeństwa, tę przedziwną nobilitację ludzkiego ducha, której trzeba torować drogi wśród braci i sióstr, rodaków i obcych – wśród wszystkich. Kościół jest najbardziej misyjny przez swych świętych.
Zasada ta sprawdzała się w ciągu tylu pokoleń. Sprawdza się też w naszych czasach. Niech postać nowego Błogosławionego opromieni tegoroczną październikową Niedzielę Misyjną. W czasach, gdy wielu rezygnuje ze zdobywania szczytów człowieczeństwa, niech znowu oczom naszym zajaśnieje ktoś, kto na te szczyty się wspiął współpracując z Duchem Świętym, którego Chrystus udziela wszystkim swoim uczniom.
Niech będzie dla nas przykładem współpracy z Duchem Świętym i formowania na wzór Chrystusa Matka Najświętsza, którą w tych dniach czci się w sposób szczególny w Ojczyźnie nowego Błogosławionego w sanktuarium maryjnym w Pilar, gdzie zebrali się teolodzy i wierni na Międzynarodowym Kongresie Maryjnym i Mariologicznym.
W Saragossie, jak w tylu innych tak licznych sanktuariach maryjnych rozsianych w różnych częściach świata jako oazy medytacji i modlitwy, znajdziecie zawsze Maryję, która czeka z sercem matki, otwartym na wasze zwierzenia, troski, nadzieje i radości.
Ona pragnie ofiarować „wszystkie te wspomnienia”, które – jak pisze Ewangelista św. Łukasz – chowała wiernie w swym sercu (por. Łk 2,51) i które – jak wiecie – odnoszą się do Chrystusa, na którego spotkanie Matka Boża nas prowadzi.
Życząc, aby oba kongresy w Saragossie przyniosły obfite owoce, wzywam was, abyście stosowali w praktyce słowa Maryi – „zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2,5).
Za: Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t.15, Modlitwy i rozważania, cz. I Niedzielna modlitwa maryjna 1978-1992, Kraków 2009, s. 74-75
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
