Franciszek
PRZESŁANIE DO WSPÓLNOTY MONASTYCZNEJ OPACTWA MONTEVERGINE
Rzym, Sala Konsystorza, 13 maja 2024 r.
Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!
Witam was wszystkich, Ojca Opata, mnichów i współpracowników. Chcieliście tego spotkania z okazji jubileuszu dziewięćsetlecia założenia opactwa Montevergine, które miało miejsce w 1124 roku przez świętego Wilhelma z Vercelli.
U źródeł waszej historii nie ma cudów ani nadzwyczajnych wydarzeń, ale troska pasterza, biskupa Avellino, który chciał zbudować kościół w tym wyniosłym miejscu i zgromadzić niewielką liczbę ludzi w służbie Bogu, aby uczynić z niego centrum modlitwy, ewangelizacji i miłości. Chciałbym zatem podkreślić podczas naszego spotkania znaczenie tych dwóch wymiarów w waszym życiu i w waszym apostolacie, a czynię to słowami przypisywanymi św. Augustynowi: „Esto donum Deo ut sis donum Dei”, uczyń siebie darem dla Boga, aby być darem Boga.
Uczyń siebie „darem dla Boga”. Taki jest sens powołania monastycznego, które u podstaw każdego działania stawia dzieło Boga, a mianowicie modlitwę, co do której św. Benedykt zaleca, by niczego nad nią nie przedkładać (por. Reguła 43.3). Sanktuarium Matki Bożej z Montevergine, położone wysoko, jak punkt widokowy, jest widoczne z całej Irpinii, a wierni przybywają tam, często pieszo, aby znaleźć pocieszenie i nadzieję, aby otrzymać nowe siły podczas pielgrzymki, o czym wciąż przypominają nam liczne tradycyjne pieśni, nawet w dialekcie, które towarzyszą pielgrzymkom. Wita ich piękna ikona Matki Bożej, z dużymi oczami w kształcie migdałów, gotowa by zebrać łzy i modlitwy, ukazując wszystkim na kolanach Dzieciątko Jezus, Syna Bożego, który stał się człowiekiem. Cóż, uczynić z siebie „dar dla Boga” oznacza modlić się, aby również mieć te duże, dobre oczy i pokazywać jak Maryja każdemu, kogo spotykacie, Pana, obecnego w waszych sercach.
W czasie II wojny światowej wasza wspólnota miała łaskę przyjęcia Całunu Świętego, przyniesionego w tajemnicy do waszego sanktuarium, aby był tam przechowywany i czczony, bezpieczny przed ryzykiem bombardowania. To także jest piękny obraz waszego podstawowego powołania: zachować w sobie obraz Chrystusa, aby móc go ukazywać braciom i siostrom.
A teraz drugi punkt: być „darem Bożym”. To znaczy, dawać siebie hojnie tym, którzy przychodzą do Sanktuarium, aby przybliżając się do sakramentów Eucharystii i Pojednania, czuli się, przez skupienie i modlitwę, przyjęci i noszeni pod płaszczem Matki Bożej. A będąc mnichami, fizycznie oddalonymi od świata, ale duchowo bliskimi jego problemom i niepokojom, stróżami w ciszy komunii z Panem, a jednocześnie Jego hojnymi gospodarzami w przyjmowaniu innych (por. Reguła 53,1), możecie uczynić was dla tych, którzy was spotykają, żywym i wymownym znakiem Bożej obecności. Dlatego, drodzy bracia, zachęcam was, abyście nie ulegali pokusie dostosowywania się do mentalności i stylu świata, abyście pozwalali się nieustannie przemieniać przez Boga, odnawiając wasze serca i wzrastając w Nim (por. Rz 12, 2), aby ci, którzy przychodzą do was w poszukiwaniu światła, nie byli rozczarowani.
Drodzy przyjaciele, w Montevergine macie szczęście być gośćmi w Domu Maryi, żyć pod Jej miłosiernym spojrzeniem, strzeżeni przez „Mamma Schiavona”, jak jest czule nazywana. Ceńcie ten dar i pielęgnujcie go w sobie, abyście mogli dzielić się nim ze wszystkimi. Dziękuję za przybycie. Z serca wam błogosławię. I proszę was o modlitwę za mnie. Dziękuję!
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
