Franciszek
PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNIKÓW KAPITUŁY GENERALNEJ BRACI WYCHOWANIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO Z PLOËRMEL
Rzym, Sala Konsystorza, 22 kwietnia 2024 r.
Drodzy Bracia
Witam was z okazji waszej Kapituły Generalnej. Pozdrawiam Przełożonego i każdego z was oraz wyrażam moją bliskość ze wszystkimi waszymi braćmi na całym świecie. Dziękuję Panu za dzieło Jego Ducha, które przejawia się w waszym charyzmacie, a mianowicie w ewangelizacji dzieci i młodzieży poprzez edukację. Wasza Kapituła odbywa się w związku z obchodami dwusetnej rocznicy powstania Instytutu i daje wam możliwość powrotu do podstawowych intuicji, którymi kierowali się Czcigodny Jean-Marie de La Mennais i Ojciec Gabriel Dashayes. Dziś ich dzieło jest obecne w wielu krajach świata, ponieważ wierzyli, że wszystko jest możliwe dla tych, którzy całkowicie powierzają się Panu i oddają się w służbie integralnego rozwoju każdego człowieka. Nigdy nie możemy zapominać, skąd pochodzimy i zawsze mieć na uwadze motywacje naszych działań.
Drodzy bracia, pracujecie w regionach świata, gdzie panuje ubóstwo, bezrobocie wśród młodzieży i wszelkiego rodzaju kryzysy społeczne. Dlatego wzywam was, abyście byli ojcami tych, do których zostaliście posłani, ojcami, którzy odzwierciedlają kochające i współczujące oblicze Boga. W ciągle zmieniającym się świecie wielkodusznie oddajecie się na służbę młodym ludziom, wyczuleni na ich aspiracje, a jednocześnie zawsze zwróceni ku Chrystusowi, najwyższej regule waszego życia. Wasze powołanie każe wam iść tam, gdzie inni nie idą, na peryferie, do ludzi, którzy należą do kategorii odrzuconych, zranionych przez życie i ofiar. Niech wasza obecność będzie źródłem nadziei dla wielu. Niech w Waszym duchu braterstwa i gościnności rozpoznają inne oblicze ludzkości, od tego zniekształconego przez wojny, obojętność i odrzucanie najsłabszych. Te dzieci, ci młodzi ludzie, ci ludzie również mają marzenia, ale dziś, z tak wielu powodów, są to marzenia zniszczone. Obyście pomogli im na nowo przeżyć ich marzenia, uwierzyć w nie i je zrealizować!
Dzieci bawią się, nawet pod bombami, w krajach ogarniętych wojną. Kiedy widzimy zdjęcia z tych krajów, widać na nich bawiące się dzieci. Ale jedna rzecz mnie uderza: kiedy dzieci z Ukrainy przyjeżdżają do Rzymu, przeprowadziły się i tu mieszkają, te dzieci się nie uśmiechają: straciły uśmiech. Wojna to robi: sprawia, że dzieci tracą uśmiech. Pracujcie, aby odzyskały zdolność uśmiechania się!
Drodzy bracia, Kościół jest rodziną i my wszyscy, w różnorodności charyzmatów i powołań, współpracujemy dla zbawienia ludzkości. W tej wspaniałej tajemnicy komunii mogę liczyć na wasze synowskie zaufanie i przywiązanie do posługi Następcy Piotra. Zachęcam was do ścisłej współpracy z diecezjami, w których pełnicie misję, oraz z wiernym Ludem Bożym; do usuwania z waszego życia ducha pychy, zamknięcia, podziałów i plotek. Plotki wyrządzają tak wiele szkód wspólnotom zakonnym. Dobrym postanowieniem dla konsekrowanych mężczyzny i kobiety byłoby ugryzienie się w język za każdym razem, gdy mają ochotę plotkować o sobie nawzajem. To byłoby dobre postanowienie, prawda? W rzeczywistości „być Kościołem oznacza być Ludem Bożym, zgodnie z wielkim planem miłości Ojca. Oznacza to bycie Bożym zaczynem pośród ludzkości” (Adhortacja apostolska Evangelii gaudium, 114).
Na zakończenie Kapituły odnówcie poświęcenie Instytutu Niepokalanemu Sercu Maryi. Niech wasza pedagogika zawsze będzie inspirowana przez Tę, która przez swoje całkowite „tak” zgodziła się, aby w Jej osobie wypełnił się zbawczy plan Boga wobec ludzkości. Niech Ona pomaga wam pielęgnować zapał do służby, pielęgnować pokorę, ufność Bogu i radość bycia sługami Jego czułości i miłosierdzia. Proszę, nie traćcie radości!
Z serca błogosławię was i wszystkich waszych braci w każdej części świata, a także młodych ludzi, którym towarzyszycie. Proszę, nie zapomnijcie modlić się za mnie. Dziękuję!
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
