Drodzy Współbracia!
Tajemnica Bożego Narodzenia niesie z sobą całe bogactwo duchowej głębi i życiowej mądrości.
W osobie Nowonarodzonego doświadczamy osobiście od- wiecznej miłości Stwórcy, dobroci nieustannie kochającego Boga i Jego pragnienia zbawienia każdego człowieka. Syn Boży, w ciszy betlejemskiej nocy, przynosi niezmącony du- chem świata pokój i uwalniające od zła przebaczenie. Jego przyjście na świat rodzi i ożywia w każdym z nas nadzieję…
Podążając wyznaczonym przez Ojca świętego Franciszka na Rok Jubileuszu 2025 szlakiem duchowego pielgrzymowania, wyruszamy w drogę odkrywania istoty i przeżywania znaków nadziei. Wszyscy – pisze Papież – mają nadzieję. Nadzieja jest obecna w sercu każdego człowieka jako pragnienie i oczekiwanie dobra, nawet jeśli nie wie, co przyniesie ze sobą jutro. Nieprzewidywalność przyszłości rodzi jednak niekiedy sprzeczne uczucia: od ufności do lęku, od pogody ducha do zniechęcenia, od pewności do zwątpienia. Często spotykamy osoby zniechęcone, które patrzą w przyszłość ze sceptycy- zmem i pesymizmem, jakby nic nie mogło dać im szczęścia. Oby Jubileusz był dla wszystkich okazją do ożywienia nadziei (Bulla ogłaszająca Jubileusz zwyczajny Roku 2025 Spes non confundit, 1).
Refleksję nad istotą nadziei, jej potrzebą i znaczeniem podej- mowali ludzie Kościoła, poeci i święci. Papież Benedykt XVI powie: Kto ma nadzieję, żyje inaczej; zostało mu dane nowe życie (Encyklika Spe salvi, 2). Nie płacz w liście – przekonuje ks. Jan Twardowski – nie pisz, że los ciebie kopnął / nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia / Kiedy Bóg drzwi zamyka – to otwiera okno (Nie płacz w liście). Jan Kochanowski zachęca: Nie porzucaj nadzieje, / Jakoć się kolwiek dzieje: / Bo nie już słońce ostatnie zachodzi, / A po złej chwili piękny dzień przychodzi („Pieśń IX”).
Św. Jan Paweł II wzywa: Musicie być mocni mocą nadziei, która przynosi pełną radość życia i nie dozwala zasmucać Ducha Świętego! (Kraków, 10.06.1979 r., Homilia). Niezwykle istotną rolę nadziei w życiu wierzących podkreśla Papież Franciszek: (Spes non confundit, 18).
Zostajemy, Bracia moi, wezwani, by we współczesnym świecie być ambasadorami nadziei, która nigdy nie zawodzi (por. Rz 5, 5), a równocześnie świadkami zbawczej obecności Boga we wszystkich wydarzeniach teraźniejszości (por. Spes non confundit, 7). Kościół św. umacnia nasze posłannictwo i zapewnia, że nasza nadzieja mająca źródło w promieniowa- niu Ducha Świętego będzie rodzić się nieustannie z miłości i w niej odnajdywać najmocniejsze oparcie (por. Spes non con- fundit, 3). Wierzący i poszukujący oczekują od nas świadectwa żywego doświadczenia Bożej miłości oraz że na drogach po- dążania na spotkanie z Panem będziemy wzmacniać ich na- dzieję zbawienia (por. Spes non confundit, 5, 6). Czujnie obserwując znaki czasu, w duchu posłuszeństwa Kościołowi, naszą misję odczytujemy w potrzebie bycia namacalnym znakiem nadziei dla zagubionych na ścieżkach wiary i uwikłanych w rzeczywistość grzechu, dla doświadczających samotności i opuszczenia osób starszych, dla zalęknionych chorych i niepełnosprawnych, dla żyjących w trudnych i skrajnych warunkach, a także dla przepełnionych entuzjazmem a równocześnie pełnych obaw o przyszłość ludzi młodych.
Bracia Kochani!
Łamiąc w Wigilijny Wieczór biały opłatek z każdym z Was, życzę, by Nowonarodzony obudził w Was żywą wiarę, odnowił pierwotną gorliwość, odświeżył delikatność serca i wrażliwość sumienia, rozpalił miłość i stał się źródłem nowej nadziei…
Niech łaska Jubileuszu ożywi w nas, Pielgrzymach nadziei, pragnienie dóbr niebieskich i rozleje po całej ziemi radość ipokój naszego Odkupiciela (Modlitwa Jubileuszu Papieża Franciszka).
Klęcząc przy betlejemskim żłóbku, wpatruję się w Zbawiciela świata, obejmuję sercem nas wszystkich, nasze wspólnoty i prowadzone dzieła. Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia!
Ks. Dariusz Wlk CSMA przewodniczący KWPZM
