25 lat temu w Zielonej Górze została utworzona parafia pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu i przekazana w opiekę franciszkanom. W niedzielę 5 października 2024 r. przy ul. Kilińskiego 5 odbyły się uroczystości dziękczynne. Eucharystii przewodniczył ordynariusz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, ks. bp Tadeusz Lityński, a kazanie wygłosił ordynariusz krakowskiej prowincji franciszkanów, o. Mariusz Kozioł.
Pasterz diecezji publicznie podziękował franciszkanom za to, że ćwierć wieku temu przyjęli zaproszenie i przybyli do Zielonej Góry; za „świadectwo miłości” zakonników, za modlitwę, za ich posługę wobec wiernych i duchowieństwa diecezjalnego; za ogrom dobra udzielanego Kościołowi lokalnemu przez te lata.
Minister prowincjalny franciszkanów wyraził żal, że po tylu latach wciąż nie udało się skończyć budowy kościoła. I jednocześnie podziękował wszystkim za cierpliwość i nieustanne wsparcie.
O. Mariusz Kozioł podkreślił w okolicznościowym kazaniu, że obecność franciszkanów w Zielonej Górze ma najpierw służyć ludziom – żywemu Kościołowi, by się odnawiał, wzrastał w łasce Bożej, by dało się w nim odnaleźć ducha miłosierdzia i braterstwa, ducha misyjnego – wyjścia z Ewangelią, by tętniło tu życie Eucharystyczne.
Przy okazji przypomniał wybrane cechy charyzmatu franciszkańskiego. Wśród nich wskazał na umiłowanie Boga jako najwyższego dobra, skromność (pokorę), braterstwo, ducha pokoju i uprzejmości oraz radość.
Przełożony prowincji, na prośbę miejscowego konwentu, wręczył dwie Nagrody Prowincji ludziom szczególnie zasłużonym dla klasztoru i parafii. Jedną dla Małgorzaty i Jacka Pankiewiczów „w dowód uznania za długoletnią, ofiarną pomoc i zaangażowanie w życie parafii, projektowanie kaplicy i klasztoru, duszpasterstwo parafialne oraz dbałość i troskę o wystrój kaplicy”. Drugą dla Mikołaja Kłapocia „w dowód uznania za długoletnią, ofiarną pomoc poprzez nieodpłatne pełnienie funkcji inspektora nadzoru budowlanego budowy klasztoru i kościoła w Zielonej Górze oraz za troskę o należyte przygotowanie i wykonanie prac budowlanych na chwałę Bożą i dla pożytku ludzi”. Nagrodzeni tym samym zostali wpisani do Księgi Przyjaciół i Dobroczyńców Prowincji.
Po mszy św. wierni z zaproszonymi gośćmi udali się na piknik parafialny i na zwiedzanie budowanej świątyni. Przy tej okazji podziękowania, gratulacje i życzenia franciszkanom złożyli przedstawiciele kierownictwa Lubuskiego Urzędu Wojewódzkiego oraz Liceum Ogólnokształcącego nr 1 w Zielonej Górze.
Franciszkanów do Zielonej Góry zaprosił ówczesny ordynariusz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, bp Adam Dyczkowski. W swoim liście napisał: „Mam nadzieję, że duchowi synowie św. Franciszka z Asyżu wniosą w życie miasta i diecezji nie tylko bogatą tradycję franciszkańską, ale także świadectwo mocy zwycięskiej wiary, ujawnione w postawie i męczeństwie św. Maksymiliana Marii Kolbego”.
20 maja 1999 r. została podpisana umowa między Kurią Diecezjalną w Zielonej Górze a franciszkanami z krakowskiej Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię, na mocy której zakonnikom został przekazany teren pod budowę kościoła i centrum duszpasterskiego.
7 lipca 1999 r. Urząd Miejski w Zielonej Górze wydał pozwolenie na budowę przy ul. Kilińskiego tymczasowej kaplicy.
22 sierpnia 1999 r. ogłoszony został dekret biskupa o utworzeniu w Zielonej Górze parafii pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu. Bracia zamieszkali w domu przy ul. Wiśniowej 12, wypożyczonym przez diecezję. Po przekazaniu parafii, bracia rozpoczęli posługę katechetyczną w szkołach podstawowych i średnich i przystąpili do budowy tymczasowej kaplicy. W zimie na przełomie lat 1999/2000 budowę doprowadzono do takiego stanu, że można w niej było już odprawiać msze św. i nabożeństwa. Bracia zorganizowali ponadto w zielonogórskim amfiteatrze Ogólnopolski Festiwal „Pokój i Dobro”.
W kwietniu 2003 roku rozpoczęto budowę kościoła i klasztoru. Klasztor oddano do użytku i poświęcono w roku 2009, natomiast prace przy budowie kościoła trwają do dziś.
Dotychczasowi proboszczowie to: o. Zdzisław Tamioła, o. Stanisław Glista, o. Stanisław Czerwonka i o. Bronisław Staworowski.
