W dniu 24 maja 1987 r. Jan Paweł II przybył do włoskiego Sanktuarium Świętego Michała Archanioła w Monte Sant’Angelo, gdzie cudownym zrządzeniem Opatrzności, od 31 marca 1995 r., nasza wspólnota zakonna pełni posługę duszpasterską.
„Poślij nam, Panie, Twego archanioła,
stróża pokoju, Michała!
Niech przed złem broni Świętego Kościoła,
by się mnożyła Twa chwała”
(ks. S. Ziemiański, pieśń pt.: „Poślij nam, Panie”)
Drodzy Współbracia Michalici!
Umiłowani Czciciele Świętego Michała Archanioła!
W dniu 24 maja 1987 r. Jan Paweł II przybył do włoskiego Sanktuarium Świętego Michała Archanioła w Monte Sant’Angelo, gdzie cudownym zrządzeniem Opatrzności, od 31 marca 1995 r., nasza wspólnota zakonna pełni posługę duszpasterską. Jako intencję pielgrzymowania Ojciec św. podał pragnienie modlitwy do Wodza niebieskich zastępów o pomoc i opiekę dla Kościoła Świętego. W okolicznościowym przemówieniu Święty Papież mówił wówczas m.in.: Przybyłem uczcić Świętego Michała Archanioła i prosić teraz, kiedy jest tak trudno dawać autentyczne świadectwo chrześcijańskie bez kompromisów i bez ustępstw. Liczni święci przybywali tutaj, aby zaczerpnąć siły i pokrzepienia… Jest prawdą, «bramy piekielne go nie przemogą», według zapewnienia Pana (Mt 16,18), ale to nie znaczy, że jesteśmy wolni od prób i od walki przeciw zasadzkom złego. W tej walce Archanioł Michał stoi u boku Kościoła, aby go bronić przed wszystkimi podłościami świata, aby pomóc wierzącym odeprzeć demona, który «jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć» (1 P 5,8). Ta walka z demonem, który jest przeciwieństwem postaci Świętego Michała Archanioła, jest aktualna również dzisiaj, ponieważ demon wciąż jest żywy i działa w świecie. Istotne zło, które jest w nim, nieład, który się spotyka w społeczności, niespoistość człowieka, rozłam wewnętrzny, którego staje się ofiarą, jest nie tylko konsekwencją grzechu pierworodnego, ale również skutkiem natrętnego i ukrytego działania szatana. (…) Do tej walki wzywa nas postać Świętego Michała Archanioła, któremu Kościół tak na Wschodzie, jak i na Zachodzie nigdy nie przestał składać specjalnej czci…”.
Kochani moi!
Chociaż od tej wyjątkowej papieskiej pielgrzymki do Groty na Górze Gargano minęło 37 lat, to jej duchowe przesłanie pozostaje nieustannie aktualne. Czujemy się zaproszeni, by z wiarą włączyć się dzisiaj w zapoczątkowany przed wiekami nurt autentycznego kultu Wielkiego Archanioła, a równocześnie zachęceni przez Chrystusowego Namiestnika, by z nadzieją i odwagą przystąpić do duchowej walki o należne Bogu miejsce w naszej codzienności.
Doświadczeniem naszych czasów jest próba bezwzględnego wykluczenia Boga z ludzkiego życia i przypisanie człowiekowi niczym nieograniczonych mocy sprawczych w każdej niemal dziedzinie. Stworzenie, zamiast wdzięczności za dar powołania do życia, posłuszeństwa odwiecznemu prawu nadanemu przez Stwórcę oraz wierności zapisanym w sumieniu zasadom, podejmuje próbę istnienia według własnych norm i przez siebie ustanowionego porządku. Gdy pycha i egoizm tak łatwo zwyciężają pokorę i poświęcenie, cierpimy na brak miłości, zrozumienia, ludzkiej solidarności i ducha ofiary. I dziwimy się przy tym niekiedy, że w naszym ludzkim świecie jest jakby coraz mniej okruchów człowieczeństwa.
Nasz Dobry Bóg, znając pełną prawdę o naszym zagubieniu i naszej nieporadności, przenikliwym i pełnym miłości wzrokiem przenika nasze wnętrze. Nigdy nie przestając kochać, na różne sposoby przekonuje nas do sensu życia z Nim i dla Niego. A gdy to pełne delikatności zachęcanie z Jego strony zdaje się być zbyt mało skuteczne, nie patrząc na upokorzenia i odrzucenie przez ludzi, sam wyrusza w drogę poszukiwania.
Wyjątkowym darem wszechogarniającej Miłości Ojca, danym jako wzór i obrońca na drogach ludzkich wędrówek, jest Święty Michał Archanioł. Jego postawa kontemplatywnego trwania przy Bogu i pełne uniżenia posłuszeństwo pozostają dla nas ideałem relacji stworzenia wobec swego Stwórcy. W nim też otrzymaliśmy wyjątkowego, niezwykle skutecznego, obrońcę przed mocami zła. Gdy przyrodzone siły zawodzą, a na szali położone jest ludzkie zbawienie, przybywa On – Patron nasz kochany.
Niech Wielki Archanioł wyprasza nam gorliwość w trosce o Bożą chwałę.
Niech rozpala w nas entuzjazm wiary i ducha ofiarnej miłości.
Niech wspomaga w walce o zbawienie własne i bliźnich.
Słowami zaczerpniętymi z południowych michalickich modlitw zakonnych usilnie prośmy: Święty Michale Archaniele, Ty okazałeś Bogu doskonałe posłuszeństwo. Módl się za nami, aby hasło „Któż jak Bóg” stało się myślą przewodnią naszych pragnień i skłaniało nas zawsze do pełnienia świętej woli Bożej.
Z wdzięcznością za wszelkie dobro i życzeniem błogosławionego czasu świętowania…
Ks. Dariusz Wilk CSMA
Przełożony Generalny
Marki, 29 września 2024 r.
Za: www.michalici.pl
