28 stycznia w salezjańskim seminarium w Krakowie zostały wręczone nagrody MIR inspektorii krakowskiej. Laureatami za ub. rok zostali o. Tadeusz Błażej Dionizy Łukaszuk – paulin oraz ks. Henryk Badura – salezjanin. Wręczenie nagród odbyło się w trakcie święta ku czci księdza Bosko, które zostało zorganizowane przez kleryków dla dzieci i młodzieży z placówek salezjańskich.
Jak czytamy w regulaminie: MIR inspektorii krakowskiej jest przyznawany osobom szczególnie zasłużonym dla działalności wychowawczej, edukacyjnej, ewangelizacyjnej i naukowej w inspektorii krakowskiej lub osobom dbającym o bazę materialna służącą wyżej wymienionej działalności. Kandydat powinien odznaczać się nieposzlakowaną opinią o swoim postępowaniu zgodnym z wartościami chrześcijańskimi.
Że dokonany wybór przez Kapitułę pod przewodnictwem ks. inspektora Dariusza Bartochy okazał się jak najbardziej słuszny ukazały zebranym wygłoszone laudacje. Ksiądz Wojciech Życiński przedstawił sylwetkę o. prof. Łukaszuka w jego powołaniu jako znakomitego teologa. To zadanie naukowe realizuje od roku 1972 jako wykładowca teologii dogmatycznej WSD Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie i w WSD Paulinów . Od połowy lat siedemdziesiątych jest wykładowcą na Wydziale Teologicznym, a następnie WT PAT i w sekcji Eklezjologiczno-Mariologicznej tegoż wydziału w Częstochowie. Do roku 2004 wypromował 46 magistrów, 12 licencjatów, 5 doktorów. Uczestniczył w trzech Międzynarodowych Kongresach Mariologiczno-Maryjnych i na wielu sesjach tematycznych w Polsce, często z autorskim referatem. Jego publikace obejmują: 5 książek, 64 artykuły, 17 recenzji. Jako teolog potrafi przekazywać znane i stare prawdy językiem zrozumiałym dla współczesnych wierzących a równocześnie nie boi się podejmować nowych wyzwań i problemów trudnych, ale służących dobru Kościoła. Ksiądz Życiński oprócz dokonań Laureata bardzo barwnie ukazał i te wydarzenia, które pokazały, że jest o. Dionizy (imię zakonne) mędrcem w uprawianiu teologii.
Dokonania kolejnego Laureata, ks. Henryka – salezjanina, ukazał zebranym ks. Jan Dubas. W laudacji zaprezentował jego bogatą w różne zadania drogę życia salezjańskiego. Podkreślając, przy tym, że ksiądz Henryk w swojej codzienności był i jest wierny zasadom życia salezjańskiego w sposób prosty i szlachetny. Po otrzymaniu święceń kapłańskich od roku 1956 pracował jako katecheta w Oświęcimiu, a następnie na Zasolu przez okres 6 miesięcy. Stamtąd powraca do Oświęcimia, będąc znowu katechetą i spowiednikiem sióstr salezjanek i serafitek. Od roku 1963 pracuje w nowicjacie w Kopcu jako socjusz, a potem jako mistrz nowicjuszy do roku 1971. W kolejnych latach w Pogrzebieniu jako katecheta, później proboszcz, dyrektor i spowiednik sióstr. W sposób szczególny troszczy się o ministrantów. Od roku 1978 podejmuje pracę w Pychowicach, aby po roku czasu powrócić do Kopca i z powrotem wrócić do Pychowic. Kolejne ważne miejsce i nowe zadanie rozpoczyna w roku 1980 w Staniątkach jako administrator parafii. Szczególną troską otacza młodzież, w tym jak to bywało wcześniej służbę liturgiczną. Jest także spowiednikiem sióstr benedektynek i Służebniczek Starowiejskich oraz katechizuje. Kolejne miejsce, do którego zmierza w 1990 roku to seminarium salezjańskie w Krakowie. Tutaj pełni nadzwyczaj odpowiedzialne zadanie, którym jest troska o życie duchowe alumnów. Jest ich spowiednikiem, a także dla wielu innych salezjanów. Podczas tych wszystkich lat stara się być blisko drugiego człowieka, a szczególnie, aby być oparciem dla młodego pokolenia. Pokazuje przykładem swojego życia miłość do tych, dla których poświęcił swoje siły – te słowa zakończyły laudacje ukazując wszystkim osobę kapłana, salezjanina zawsze uśmiechniętego i życzliwego dla wszystkich.
Obu laureatom zostały wręczone statuetki oraz dyplomy przy ogromnym aplauzie zebranych. Na koniec tej uroczystości, ze strony nagrodzonych, padły słowa podziękowania, tak różne jak każdy z nich inną kroczy drogą swojego powołania. Jednak w tym samym kierunku – dla dobra drugich.
ks. Adam Świta sdb
sdb.org.pl
