Uroczystość nadania tytułu Konfratra odbyła się we wtorek, 4 listopada w Chicago. Z rąk o. Izydora Matuszewskiego, generała Zakonu paulinów, w obecności wikariusza generalnego Zakonu o. Arnolda Chrapkowskiego.
W obecności sekretarza generalnego o. Jana Bernego, prowincjała paulinów w Stanach Zjednoczonych o. Krzysztofa Wieliczko, proboszcza paulińskiej parafii św. Rozalii w Chicago o. Jerzego Maja, o. Rafała Walczyka oraz paulińskiego Konfratra ks. Tadeusza Dzieszko, w grono Konfratrów został włączony Jego Eminencja Francis Kardynał George OMI, arcybiskup Chicago.
Francis Kardynał George jest zakonnikiem należącym do zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Święcenia kapłańskie przyjął 21 grudnia 1963 r. Sacrę biskupią przyjął 21 września 1990 r., kiedy to przejął również przewodnictwo w diecezji Yakima. Od 27 maja 1996r. służył jako arcybiskup Portland w stanie Oregon. Po niespełna roku 7 maja 1997 r. rozpoczął swą posługę w kościele chicagowskim, którą pełni do dnia dzisiejszego. Kapelusz kardynalski otrzymał z rąk Sługi Bożego Ojca Świętego Jana Pawła II 18 lutego 1998 r.
Pod przewodnictwem ks. kardynała George archidiecezja Chicago mocno się zmienia w bardzo pozytywnym świetle. Będąc bardzo wysoko w hierarchii Episkopatu amerykańskiego (w latach 2004-2007 był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu) ks. kardynał George był bardzo bliskim współpracownikiem Ojca Świętego Jana Pawła II. W roku 2007 został wybrany Przewodniczącym Episkopatu Amerykańskiego.
Jednak najważniejszą dla nas paulinów, rzeczą jest fakt, że to kardynał George zaprosił do Chicago polskich paulinów, przekazując nam 6 listopada 2002 r. parafię pod wezwaniem św. Rozalii na przedmieściach Chicago, gdzie po następnych jedenastu miesiącach przybyła Matka Boża w kopii Jasnogórskiej ikony.
Każdy człowiek pragnie mieć jak największe grono znajomych, przyjaciół. Dokładnie tak samo jest ze wspólnotami, które przecież tworzone są przez ludzi. Nie inaczej jest z Zakonem Paulinów, który również pragnie mieć swoich przyjaciół, grono ludzi, którzy nie będąc formalnie w gronie zakonników, są wciągani w Rodzinę paulińską poprzez nadanie zaszczytnego tytułu Konfratra Zakonu paulinów.
Konfraternia paulińska, jako nieformalne stowarzyszenie dobrodziejów i przyjaciół Zakonu, sięga swymi początkami połowy XIV wieku. Nie stanowiła ona prawnej organizacji, ale była to duchowa łączność Zakonu z uprzywilejowanym gronem swoich dobrodziejów, przyjaciół i współpracowników. Dzięki tej wspólnocie z osobami duchowymi i świeckimi, paulini mogli lepiej realizować swoje posłannictwo w Kościele. Konfratrzy stawali się współuczestnikami wszelkich dóbr duchowych Zakonu zarówno za życia jak i po śmierci.
Generał Zakonu lub prowincjał przyjmując osobę świecką lub duchowną do konfraterni chciał przede wszystkim wyrazić wdzięczność i uznanie za świadczone przez nią dotąd dobrodziejstwa względem naszej Wspólnoty i jednocześnie włączyć ją do udziału w dobrach duchowych i do większego jeszcze współuczestnictwa w wypełnianiu zadań i posłannictwa Zakonu.
Z biegiem lat wpływ sanktuarium jasnogórskiego przyczynił się do tego, że konfraternia nabierała również charakteru maryjnego. W związku z tym, w ostatnich stuleciach o przyjęciu do konfraterni decydował szczególnie żywy i autentyczny kult do Jasnogórskiej Bogarodzicy Dziewicy oraz chęć współpracy paulinami w realizowaniu maryjnych zadań apostolskich. Potwierdzają to teksty zawarte w dyplomach konfraterni (z Ceremoniału Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika).
Gratulując księdzu kadrynałowi George otrzymania tytułu Konfratra Zakonu paulinów, życzymy wszelkich łask w jego posługiwaniu Kościołowi w Stanach Zjednoczonych i w Chicago oraz zapewniamy o naszej pamięci w modlitwie.
za: www.niedziela.pl
